Μία φορά κι έναν καιρό ο κόσμος αποταμίευε. Έβαζε μια δραχμή στην άκρη που λέμε. Για τη δύσκολη την ώρα, για την κακή την ώρα, για τις χαρές του παιδιού του… Αυτή η λογική επικρατούσε στην αποταμίευση του κάθε νοικοκυριού. Όταν μάλιστα ξεκίνησε και η συζήτηση για το πόσο ασφαλείς ήταν οι καταθέσεις στις τράπεζες η αποταμίευση άρχισε να παίρνει άλλη μορφή.
Τράβηξε ο κόσμος τα λεφτά από τις αποταμιεύσεις στις τράπεζες και μετέτρεψε το σπίτι σε χρηματοκιβώτιο αναζητώντας την πλέον κατάλληλη κρυψώνα για να κρύψει καλά τις λιγοστές οικονομίες υπό τον φόβο και της διάρρηξης. Ένα από τα πλέον συνηθισμένα αποθηκευτικά μέρη τα απανταχού μπαούλα. Αυτά με την προίκα και την έξτρα ναφθαλίνη για να διατηρηθούν ακέραια. Και κάποια στιγμή ξεκίνησαν τα πιο δύσκολα.
Τα χρόνια των «ισχνών αγελάδων» και ο κόσμος ξέθαψε τα χρήματα για να καλύψει υποχρεώσεις. Και δεν έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα αλλά όλοι με το φόβο του τι επιπλέον μπορεί να προκύψει τώρα που ακόμα και τα όσα λιγοστά υπήρχαν κρυμμένα στα μπαούλα εξαντλήθηκαν.
Γι' αυτό και η πιο σοφή κουβέντα που άκουσα ήταν σήμερα από το στόμα του διευθυντή της ΔΟΥ Ηρακλείου του κ. Ρολάκη σε δηλώσεις του στην "ΚΡΗΤΗ TV": «Τα χρήματα μυρίζουν ναφθαλίνη», ανέφερε χαρακτηριστικά περιγράφοντας πως ο κόσμος χρησιμοποιεί ότι είχε στην άκρη για να πληρώσει την εφορία, καθώς ο ίδιος ζει και βλέπει καθημερινά την αγωνία των φορολογουμένων το άγχος τους και τις φοβίες τους για το πώς θα τα καταφέρουν να αντεπεξέλθουν.
