Στην Κίνα, λέει, και συγκεκριμένα στην πόλη Ουχάν, εκεί όπου “γεννήθηκε” ο κορωνοϊός, οι Αρχές έχουν ήδη ξεκινήσει τις εργασίες για την ανέγερση δύο νοσοκομείων προκειμένου να νοσηλεύονται εκεί όσοι νοσούν από τον ιό. Το αδιανόητο για τον “ελληνικό ανθρώπινο νου” είναι ότι η νέα αυτή υποδομή αναμένεται να παραδοθεί μέσα σε... 10 μέρες. Ναι, καλά διαβάσατε, μέσα σε μία εβδομάδα και... κάτι. Ο προγραμματισμός και η θέληση των Κινέζων να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης πράγματι προκαλεί παγκόσμιο θαυμασμό αλλά και απορίες, ειδικά στη χώρα μας.
«Πώς είναι δυνατόν;». «Βρε τους Κινέζους;». Αυτές τις δύο εκφράσεις ακούω και διαβάζω όλη τη βδομάδα. Φανταστείτε να ερχόταν η χώρα μας αντιμέτωπη με έναν άλλον παρόμοιο κορωνοϊός. Μακριά από εμάς, αλλά άνθρωποι είμαστε... Υπόθεση απλή και σενάριο φαντασίας κάνω. Αλλά πείτε ότι “σπάει ο διάβολος το ποδάρι του”, που λέει ο σοφός μας λαός, και πρέπει να αντιμετωπίσουμε έναν αντίστοιχο κίνδυνο. Βγαίνει και μία έκτακτη χρηματοδότηση λίγων εκατομμυρίων ευρώ - γιατί το ταμείο είναι μείον - και μας λένε «φτιάξτε μία δομή»... Ένα νοσοκομείο. Ένα κέντρο υγείας, βρε αδερφέ.
Άμεσα θα ξεκινήσει η γκρίνια για το πού πρέπει να ανεγερθεί. Ή μήπως όχι; Αντιδράσεις κατοίκων, επιχειρηματιών κ.λπ. Ξέρετε τώρα πώς είναι αυτά. Γιατί εδώ και όχι εκεί; Γιατί εκεί και όχι παραδίπλα. Δε θα μπει στη μέση και η Αρχαιολογία; Δε θα υπάρξει και καμία προσφυγή στο Συμβούλιο της Επικρατείας; Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι. Για να μην αναφέρω και τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, ότι τάχα τώρα το θυμήθηκε η κυβέρνηση να κάνει κάτι για την Υγεία. Και η απάντηση των κυβερνώντων; «Εσείς τι κάνατε; Μας παραδώσατε ένα χάος»!
Πόσο γνώριμο και οικείο σκηνικό όλο αυτό και αποτελεί και την απάντηση στο «πώς είναι δυνατόν να χτίζουν δύο νοσοκομεία μέσα σε 10 μέρες;». Γι’ αυτούς δυνατό, για εμάς αδύνατο και ακατόρθωτο. Όλα είναι θέμα νοοτροπίας και το πώς βλέπουμε τα πράγματα. Στην Ελλάδα, που οι παλαιοκομματικές πρακτικές - λυπάμαι πολύ που το λέω - δεν έχουν μπει σε κανένα χρονοντούλαπο της ιστορίας, δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα περισσότερο από αυτό που ζούμε.
Την ώρα που οι Κινέζοι χτίζουν νοσοκομεία μέσα σε μία βδομάδα και... κάτι, όπως είπα πριν, εμείς ασχολούμαστε αν θα πρέπει να υποβιβαστούν ο ΠΑΟΚ και η Ξάνθη ή αν θα πρέπει να τους αφαιρεθούν βαθμοί από το πρωτάθλημα. Προσέξτε κάτι. Όλοι με αυτό ασχολούμαστε. Όλα τα έχουμε λύσει. Κανένας προβληματισμός, καμία σκοτούρα. Πρώτο θέμα στην κυβέρνηση, πρώτο θέμα στην αντιπολίτευση, πρώτο θέμα στην κοινωνία. Δε με ενδιαφέρουν οι χειρισμοί του θέματος από τους υπευθύνους. Στέκομαι στην ανωριμότητα της ελληνικής κοινωνίας να κρίνει πότε ένα θέμα αξίζει ενασχόλησης και πότε πρέπει να το προσπερνάς ακόμη κι αν κάποιοι θέλουν να στο πασάρουν απλά και μόνο για τους δικούς τους σκοπούς.
Καταλαβαίνετε τη διαφορά κουλτούρας στην επίλυση προβλημάτων και στη διαχείριση κρίσεων με άλλες χώρες; Εδώ μας πήρε πάνω από 15 χρόνια να μπει το νερό στο αυλάκι για το αεροδρόμιο Καστελίου, άλλα τόσα χρόνια για τον ΒΟΑΚ (αν και εδώ είμαστε ακόμα στο “άλλα λόγια να αγαπιόμαστε”), και στην Κίνα συζητούν μέσα σε λίγα λεπτά για νοσοκομεία και μάλιστα η κατασκευή τους να υλοποιείται άμεσα.
Τι να λέμε τώρα; Στην Ελλάδα, όπου στο νομοσχέδιο για το επίπεδο γέννησης κατατίθεται η τροπολογία για τη σωτηρία ομάδων ποδοσφαίρου, και μάλιστα εισηγήτρια είναι η Λίνα Μενδώνη (!), όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι φυσιολογικά! Χαιρετώ σας.
