Γιώργος Χατζηπιερής: Οι ιστορίες μου είναι ανατροπές

Απόψεις
Γιώργος Χατζηπιερής: Οι ιστορίες μου είναι ανατροπές

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Γιώργος Χατζηπιερής είναι τα τελευταία πολλά χρόνια η καλύτερη συντροφιά των παιδιών!

Ο Γιώργος Χατζηπιερής είναι τα τελευταία πολλά χρόνια η καλύτερη συντροφιά των παιδιών! Από το 2005 που ο “Τεμπέλης Δράκος” κυκλοφόρησε για πρώτη φορά, τα τραγούδια του ταξιδεύουν τα (μικρά και μεγάλα) παιδιά σε κόσμους μαγικούς, όπου όλοι έχουν ένα ρόλο... ανατρεπτικό. Φανταστείτε στον κόσμο του μια αλεπού αφήνει τα κουνέλια και πάει για τσιφτετέλια, μια ντομάτα καμικάζι τριγυρνάει στη Βεγγάζη κι έχει κι ένα μικράκι ελεφαντάκι τετρακόσια είκοσι κιλά, που τρώει εφτά κασόνια μακαρόνια κι όλο κάνει τούμπες και γελά!

Πριν από μερικές ημέρες κυκλοφόρησε έξι νέα τραγούδια για τα Χριστούγεννα, την Πρωτοχρονιά και τα Φώτα με τον γενικό τίτλο “Πατημασιές στο χιόνι”. Με αφορμή αυτά, κάναμε μια κουβέντα για τα Χριστούγεννα, τα παιδικά τραγούδια, τα παραμύθια...* Από τη μια ο δράκος που είναι τεμπέλης - και δεν έχουμε συνηθίσει σε τέτοιους χαρακτηρισμούς για τους δράκους - από την άλλη οι πατημασιές στο χιόνι - που κι αυτές απέχουν από την κανονικότητα και χαλάνε την “αρμονία”... Τελικά, τι είναι οι “ιστορίες” που σκαρώνετε και κάνετε τραγούδια;«Οι ιστορίες μου είναι ανατροπές, παιχνίδια με τη φαντασία, μικρά σύμπαντα με τους δικούς τους ήρωες και τους δικούς τους νόμους, η μυρωδιά από τη θάλασσα και το δροσερό αεράκι από το βουνό, η βαθιά αγάπη για ανθρώπους δικούς μας και γύρω μας, η χαρά, το πανηγύρι, η σκανταλιά, η αφέλεια, η έγνοια για τον κόσμο και το περιβάλλον, το παραμύθι δίπλα στο τζάκι και η χρωματιστή κουβερτούλα το βράδυ στο κρεβάτι».* Τα τραγούδια σας είναι αλλιώτικα. Φρέσκα, γεμάτα εικόνες, αλλά χωρίς να κουνάνε το δάχτυλο σε κανέναν. Αλήθεια, μπορούν τα τραγούδια που απευθύνονται σε παιδιά να είναι... συμβατικά;«Έχουμε συνηθίσει τα παιδικά τραγούδια και γενικά η παιδική ψυχαγωγία να συνοδεύεται και από ένα κομμάτι μάθησης, έτσι ωφελιμιστικά για να μην πάει ο χρόνος χαμένος. Με διδακτισμό και επιβολή για να μπουν τα παιδιά σε ένα κανάλι και να γίνουν μεγαλώνοντας μέρος του μηχανισμού παραγωγής και μιας άνευρης και μικρόπνοης κοινωνίας. Με τα τραγούδια μου απευθύνομαι στο ακροατήριό μου ως ίσος προς ίσον, προσπαθώντας να μεταφέρω και να μοιραστώ τις σκέψεις μου, τις εικόνες μου και τα συναισθήματά μου. Ελπίζοντας ότι βάζω το λιθαράκι μου για μια πιο υγιή ανάπτυξη, που θα φέρει χρώμα, χαρά και δημιουργία».* Τα τραγούδια σας μεγαλώνουν γενιές. Σαν τα παραμύθια. Μόνο που τελευταία τα παραμύθια ενοχοποιούνται για μια σειρά από συμπλέγματα που κουβαλάμε. Είναι ευθύνη αυτό που κάνετε;«Η ευθύνη είναι δεδομένη. Τα τραγούδια είναι για τα παιδιά το σάουντρακ της παιδικής τους ηλικίας. Μένουν χαραγμένα στην πλάκα της μνήμης, οπότε οφείλουμε να χρησιμοποιούμε τα καλύτερα υλικά και τις καλύτερες προδιαγραφές με πλήρη σεβασμό. Η διαδικασία δε με “ζορίζει”, απολαμβάνω το κάθε στάδιο και χαίρομαι όταν καταφέρνω να έχω ένα αποτέλεσμα που να με ικανοποιεί».* Οι συντελεστές κάθε δίσκου, από τους ερμηνευτές ως τον τελευταίο μουσικό, είναι διαλεχτοί! Και ταιριάζουν μεταξύ τους σαν τα κομμάτια που αποτελούν τα παζλ...«Είναι γιατί αφήνω τα ίδια τα τραγούδια να επιλέξουν τον δημιουργό τους. Ο μόνος όρος που τους βάζω είναι να υπηρετούν με συνέπεια και τιμιότητα το ελληνικό τραγούδι, χωρίς εκπτώσεις. Το ταίριασμα που λέτε είναι γιατί όλοι έχουν περάσει μέσα από αυτό το φίλτρο. Είναι πραγματικά μεγάλη τιμή που με έχουν τιμήσει με τις φιλικές - δηλαδή αφιλοκερδείς - συμμετοχές τους οι περισσότεροι από τους κορυφαίους ερμηνευτές».* Η νέα σας δουλειά, οι “Πατημασιές στο χιόνι”, είναι ένα χριστουγεννιάτικο άλμπουμ. Ακούγοντάς το, συνειδητοποίησα πως δεν έχουμε στην ελληνική δισκογραφία χριστουγεννιάτικα, παιδικά τραγούδια (με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις). Γιατί οι πολυγραφότατοι Έλληνες συνθέτες πιστεύετε δεν έχουν ασχοληθεί με αυτό το κομμάτι;«Είναι αλήθεια αυτό που λέτε, αλλά οι συνθέτες, προς τιμήν τους, δε θα πουν “τι λείπει από την ελληνική μουσική, πάμε να φτιάξουμε τραγούδια για να γεμίσουμε το κενό”. Απλώς φαίνεται ότι το θέμα των Χριστουγέννων από μόνο του είναι δύσκολο να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Υπήρξα τυχερός διότι μου ανατέθηκε από το “Ελληνικό Σχέδιο” να γράψω τρία τραγούδια για μια χριστουγεννιάτικη εκδήλωση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Αυτό με παρακίνησε να κάνω “βουτιά” στις παιδικές μου αναμνήσεις και να ανασύρω το τι σημαίνουν για μένα αυτές οι γιορτές. Μου άρεσε η διαδικασία και συνέχισα μέχρι που ολοκλήρωσα αυτόν τον κύκλο τραγουδιών».* Είστε στο επάγγελμα νομικός. Είναι ο τρόπος διαφυγής σας η σύνθεση παιδικών τραγουδιών;«Δε θα το έλεγα διαφυγή, αφού το επάγγελμά μου είναι επιλογή. Μάλλον αντίβαρο στην καθημερινότητα και εμπλουτισμός, ο οποίος στο τέλος της ημέρας με βοηθά και επαγγελματικά, αφού κρατά τη δημιουργική σκέψη σε εγρήγορση».* Δεν μπορώ να μη σας ρωτήσω - παρότι μπορεί να σας έχει κουράσει ως ερώτηση - “Ο τεμπέλης Δράκος” θα επανέλθει ή πια “βαρέθηκε” να ψήνει καφέδες και να λέει ιστορίες;«Δεν μπορώ να μη σας απαντήσω ότι ναι, ετοιμάζουμε ένα νέο δίσκο με καινούργια τραγούδια και, αν όλα πάνε καλά, θα κυκλοφορήσει μέσα στο 2020». --------------------------------------- “ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ” Με τη μοναδική φωνή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη* Το πρώτο τραγούδι που υπάρχει στο διαδίκτυο από τη νέα σας δουλειά είναι “Το δέντρο των Χριστουγέννων”, ερμηνευμένο από την υπέροχη Ελευθερία Αρβανιτάκη. Ένα δέντρο που δε δίστασε να “τινάξει” τα κλαδιά του στο κατώφλι ενός σπιτιού και να φύγει για την πόλη με “άδεια” κλαδιά μα γεμάτη καρδιά. Είναι αυτό η ευχή σας για κάθε ένα σπίτι ανά τον πλανήτη, που «σ’ ένα φτωχικό δωμάτιο, το τζάκι ’ναι σβησμένο και στο τραπέζι το ψωμί, στα τέσσερα κομμένο...»; Να βρεθεί ένα “δέντρο” για όλους;«Στα παιδιά μου λέω το εξής: Έχεις 5 ευρώ. Μπορείς να παραγγείλεις μια ωραία πίτσα. Κατά την παραγγελία και μέχρι να έρθει η πίτσα νιώθεις μια γλυκιά προσμονή. Μετά απολαμβάνεις την κάθε μπουκιά. Σε μία ώρα, όλα είναι παρελθόν, άσε που μπορεί να έχεις παραφάει και φουσκώσει. Αντί να παραγγείλεις την πίτσα, πας απέναντι που μένει μια πολύ φτωχή οικογένεια και τους δίνεις τα 5 ευρώ. Παραγγέλνουν αυτοί για πρώτη φορά πίτσα και τα παιδάκια κάνουν σαν τρελά από χαρά. Τα κρυφοκοιτάς και χαίρεσαι πολλαπλάσια. Κι αυτή η χαρά διαρκεί. Όταν σκέφτεσαι την εικόνα με τα παιδιά νιώθεις πάντα την ίδια ικανοποίηση. Άρα και με μαθηματικούς όρους αν το δεις, συμφέρει πολύ περισσότερο να δίνεις παρά να αφήνεις τα πάντα για τον εαυτό σου. Όταν ανοίγεσαι με αυτόν τον τρόπο, ανοίγει και η ζωή μπροστά σου και σου δημιουργεί λεωφόρους. Κι ο κόσμος γίνεται καλύτερος και πιο δίκαιος για όλους».

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News