Μια από της πιο επικίνδυνες μορφές αναιμίας είναι η μεσογειακή αναιμία ή όπως έχει επικρατήσει να λέγεται τα τελευταία χρόνια θαλασσαιμία.
Υπολογίζεται ότι το 5 έως 20% του πληθυσμού της Ελλάδας είναι φορείς του παθολογικού γονιδίου που την προκαλεί. Περισσότερα από 3.000 άτομα στη χώρα πάσχουν από αυτή και κάθε χρόνο έχουμε περίπου 10 άτομα που προστίθενται.
Ο μοναδικός τρόπος αντιμετώπισης της νόσου εξακολουθεί να παραμένει η συχνή μετάγγιση αίματος και βέβαια η φαρμακευτική αγωγή, αναγκαία για την αποσιδήρωση των ασθενών.
Όπως εύκολα κανείς αντιλαμβάνεται, το σημαντικότερο πράγμα στη ζωή των θαλασσαιμικών ή μάλλον το σημαντικότερο πράγμα για τη ζωή των θαλασσαιμικών και ο μεγαλύτερος τους φόβους ταυτόχρονα είναι η επάρκεια αίματος.
Δυστυχώς, υπάρχουν εποχές που ασθενείς και γιατροί καρδιοχτυπούν. Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού με τα εκατομμύρια των επισκεπτών και την αύξηση των τροχαίων, αλλά το χειμώνα με τις ιώσεις και τα κρυολογήματα, τα… αποθέματα αίματος μειώνονται κι είναι αρκετές οι φορές που χρειάζεται να γίνει «σκόντο» στη θεραπεία των ασθενών για να καλυφθούν όλοι.
Τραγικό; Τραγικό αν αναλογιστεί κανείς πως χρειαζόμαστε 30 – 35 εθελοντές αιμοδότες ανά 1.000 κατοίκους! Δηλαδή για τη μονάδα μεσογειακής αναιμίας του Βενιζέλειου νοσοκομείου που επισκέφτηκε η ΚΡΗΤΗ TV και η οποία εξυπηρετεί το Ηράκλειο, το Λασίθι κι ένα μέρος από το Ρέθυμνο, μια περιοχή με περίπου 250.000 πληθυσμό δηλαδή, είναι επιτακτική η ανάγκη να βρεθούν τουλάχιστον 8.000 εθελοντές.
Τόσο δύσκολο;
Για τη περιπέτειά τους, που τη βιώνουν από όταν ήταν ακόμη βρέφη, μίλησαν η Μαρία Καμπακλή, ο Νίκος Τσικριτσάκης και ο Νίκος Κόκκινος. Μέλη και οι τρεις του Συλλόγου Θαλασσαιμίας Ηρακλείου - Λασιθίου.
Ο Νίκος Κόκκινος, μάλιστα, επέτρεψε στη δημοσιογράφο Μαίρη Καριωτάκη και την κάμερα της ΚΡΗΤΗ TV να μπουν μαζί του στη μονάδα μεσογειακής αναιμίας του Βενιζέλειου νοσοκομείου κατά τη διάρκεια της μετάγγισης του και να καταγραφεί η διαδικασία. «Είχα ένα φόβο, μη και τρομάξουν στη θέα τα παιδιά του. Όμως εκείνα ξέρουν. Ξέρουν πως η καθημερινότητα του μπαμπά συχνά διακόπτεται προκειμένου να κάνει τη θεραπεία του.».
Άλλωστε, όπως λέει ο Νίκος Τσικριτσάκης το κάθε πρόβλημα έχει τη βαρύτητα που του δίνουμε: όταν το κρύβουμε γίνεται τεράστιο… Πόσο δίκιο!
Από τη κουβέντα μαζί τους, αλλά κι από την επίσκεψη στη μονάδα διαπιστώθηκε για άλλη μια φορά πόσο δίκιο έχει η Μαρία Καμπακλή όταν λέει πως το να είναι θαλασσαιμικοί, το να έχουν αυτή τη ρουτίνα της μετάγγισης από τη πιο τρυφερή τους ηλικία, τους έκανε αλλιώτικους ανθρώπους μιας και τους δίδαξε την αξία της ζωής…
Η μονάδα του Βενιζέλειου νοσοκομείου είναι πρότυπο. Εξυπηρετεί τη μεγαλύτερη μερίδα των θαλασσαιμικών της Κρήτης και εκατοντάδες ασθενείς – επισκέπτες του νησιού. Ανάμεσά τους ο Αντώνης: μαθητής δημοτικού στις παρυφές της εφηβείας που όταν τον συναντήσαμε την ώρα της μετάγγισής του στη μονάδα, το… ξέκοψε: «Δεν θέλω δημοσιότητες και γνώμη δεν αλλάζω» είπε, αλλά κι η μικρή Ταξιαρχούλα… Γι’ αυτούς, αλλά και για όλους, μη προσπερνάτε τις δράσεις αιμοδοσίας… 10 λεπτά από το χρόνο μας είναι ολόκληρη η ζωή κάποιων!
Δείτε το σχετικό ρεπορτάζ:
