Ούτε μήνας δεν έχει περάσει από την ημέρα που μία γυναίκα στα ανατολικά της Κρήτης, στη Σητεία βρήκε τραγικό θάνατο από τα χέρια του ανθρώπου που έδωσε ζωή στα παιδιά της και μάλιστα μπροστά στα μάτια τους.. Ούτε μήνας δεν πέρασε από την ημέρα που όλοι η τοπική κοινωνία, εμείς, ο καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, καταδικάσαμε τη βία, γράψαμε Post στα social media για τη σιωπή που πρέπει να σπάσει, για το κύκλο της κακοποίησης που πρέπει να ανοίξει μαζί με τα στόματα ...Ούτε μήνας δεν έχει περάσει κι όμως… η κακοποίηση κάτω από το χαλί. Κι η σιωπή μπροστά σε τι πιο πολύτιμη αλήθεια;
Η ιστορία που θα διαβάσετε παρακάτω, αφετηρία και τροφή για σκέψη, είναι πέρα για πέρα αληθινή. Κι είναι μια καθημερινή πραγματική ιστορία…
Σε μία από τις θεωρητικά καλές γειτονιές του Ηρακλείου, μία οικογενειακή πολυκατοικία από τις πολλές. Σ’ έναν από τους ορόφους, μία όμορφη νέα γυναίκα, μένει μόνη εκεί με το παιδί της. Ιδιαίτερες σχέσεις με τους υπόλοιπους ενοίκους δεν έχει, ωστόσο φύση- θέση δοτικός και ενσυναισθητός άνθρωπος, πάντα με το χαμόγελο χαιρετά όλους και ποτέ δεν παραλείπει τις «καλημέρες». Λάθος;
Στην ίδια πολυκατοικία διαμένει ένα ζευγάρι. Η σύζυγος λείπει αρκετές ώρες καθώς αυτή φέρνει το “ψωμί” στο σπίτι, παρόλο που ο σύζυγος είναι αυτός ο οποίος πηγαίνει καθημερινά στο φούρνο.
Και ω του θαύματος!, πάντα πηγαίνει στο φούρνο την ώρα που η νεαρή μητέρα κατεβάζει το παιδί της στο σχολικό.
- πως είστε σήμερα;
-καλά ευχαριστώ.
- Καλή συνέχεια
- Επίσης
Τυπικός πρωινός διάλογος. Μόνο που μέρα τη μέρα στις ελάχιστες φράσεις των πρώτων ημερών άρχισαν να προστίθενται κι άλλες. Στην αρχή ήταν τα σχόλια για τον καιρό, μετά ήρθε στο επίκεντρο η γειτονιά, ύστερα το επάγγελμα της, οι ικανότητές της ως μόνη μητέρα ώσπου έφτασε και στο σώμα της.
Να προσπαθεί η κοπέλα να τον αποφύγει χωρίς να φανεί αγενής- ναι υπάρχουν κι αυτοί οι άνθρωποι που δεν γεννήθηκαν ούγκανα- γιατί το έπιανε το υπονοούμενο - τα καταλαβαίνει αυτά μία γυναίκα- και όλο εκείνος να επιμένει.
Ώσπου μία μέρα, πήρε το θάρρος να κάνει το βήμα παραπέρα: μπήκε μαζί της στο ασανσέρ, της ρίχτηκε, την αιφνιδίασε πιάνοντας την από το πρόσωπο και προσπάθησε να την φιλήσει, εκείνη τον απώθησε και τελικά δεν του πέρασε ως φαίνεται έχει ξεχάσει πως τον Γολιάθ τον νίκησε ο Δαβίδ).
Και κάπου εκεί αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Γιατί μη νομίζετε, η επίθεση που μπορεί να δεχτεί μία γυναίκα είναι η μία φάση του γεγονότος. Υπάρχουν και άλλα εξίσου δύσκολα που αρχίζουν μετά και αρκετές φορές μοιάζει σαν αυτή, η πρώτη φάση, να είναι η πιο ανώδυνη. Υπερβολές; Διαβάστε παρακάτω..
Θυμωμένη, εκνευρισμένη, πανικοβλημένη, αηδιασμένη και όλα τα σε εις -μένη, η γυναίκα μπαίνει στο διαμέρισμά της. Τηλεφωνεί στον γιο της ιδιοκτήτριας του σπιτιού και τον ενημερώνει για το τι ο έτερος νοικάρης έκανε. Για να μην τα κάνουμε παραμύθια ενδιαφέρθηκε ο ιδιοκτήτης, ήρθε στο σπίτι έψαξε και βρήκε τον νοικάρη του έκανε μία σύσταση και έφυγε.
Η γυναίκα ωστόσο, ορθώς κατά την άποψή μου σκεπτόμενη, αποφάσισε να πάει στην αστυνομία και να αναφέρει το περιστατικό έτσι ώστε και αυτοί με τη σειρά τους να του κάνουν μία σύσταση που θα διασφαλίσει κατά κάποιο τρόπο την ακεραιότητα της γυναίκας αλλά και το να καταγραφεί το γεγονός. Γιατί όταν κάποιος αποφασίζει να προβεί σε οποιανδήποτε ενέργεια και δει τέτοιου τύπου πρέπει να αντιμετωπίσει και τις συνέπειες της. Στην προκειμένη περίπτωση τις πιο ανώδυνες. Επαναλαμβάνω: μένει μόνη και μόνη μεγαλώνει το παιδί της.
«Κάποιες φορές, στα πλαίσια της περιγραφής στην ασφάλεια ένοιωσα σαν να έφταιγα που δεν μπορούσα να προβλέψω επαρκώς μέχρι που μπορεί να έφτανε, ότι είναι ψυχοφθόρο το να καταγγείλεις ένα τέτοιο συμβάν, όμως ποτέ δεν ένοιωσα ότι το προκάλεσα», μου είπε.
Ερωτήσεις στα όρια της απαξίωσης, βλέμματα καχύποπτα, ειρωνικά σχόλια… αλλά εκείνη επέμεινε. Κι όταν τη ρώτησαν τα στοιχεία της ταυτότητας του ... έτερου νοικάρη κι εκείνη κάλεσε την ιδιοκτήτρια να τα μάθει για να τα καταθέσει, ήρθε ακόμα ένα χτύπημα.
Γιατί, «Άκου να δεις, ο νοικάρης δεν πρόκειται να φύγει να το ξεχάσεις. Αν και όποτε με βολέψει θα ψάξω τα στοιχεία του. Και άσε με», απάντησε μέσες άκρες.
Γυναίκα το είπε υπενθυμίζω σε γυναίκα που είχε δεχτεί μόλις επίθεση. Και να κάνω εδώ μια σημείωση μήπως κάποιος δεν το κατάλαβε: η ψυχραιμία, η ετοιμότητα, τα γρήγορα αντανακλαστικά και το αίσθημα προστασίας της σωματικής της ακεραιότητας της δεν μας επιτρέπουν να ξέρουμε τι θα είχε συμβεί αν δεν τον απωθούσε ή τι ακριβώς είχε κατά νου ο νοικάρης.
Αν δεν υπήρχαν αυτά, ενδεχόμενα να είχαμε τώρα άλλη ιστορία.
Επανέρχομαι. Υποθέτω, η αντιμετώπιση αυτή από την ιδιοκτήτρια ήταν στα πλαίσια της λεγόμενης γυναικείας αλληλεγγύης… Τι; Όχι;
Δεν θα πάω παρακάτω. Δεν θα μιλήσω για τις επισκέψεις του νοικάρη στο χώρο εργασίας της κοπέλας για να την πείσει να μη προχωρήσει την υπόθεση. Δεν θα πω για τις «δηλώσεις μεταμέλειας του ίδιου να της χτυπά τα κουδούνια του σπιτιού, να μην μιλήσει, να μην τον ξεφτυλίσει! αλλά και πολλά άλλα και άλλων... Θα σταθώ μόνο στο γεγονός πως δεν θα αλλάξει τίποτα, αν δεν αλλάξουμε εμείς, όλοι εμείς, νοοτροπία.
Όσο το «γύρευε τη δουλειά σου», το πρόσκαιρο συμφέρον, το «ωχ μωρέ και εσύ» επικρατεί, τόσο θα υπάρχουν γυναίκες που θα βιάζονται στο ασανσέρ. Θα στραγγαλίζονται στα υπνοδωμάτια, θα τραυματίζονται στα σαλόνια, θα χτυπάνε στα ντουλάπια, θα πέφτουν από τις σκάλες….
Όσο το «μετά» θα γίνεται δυσκολότερο από το «πριν», τόσο θα γεμίζουν μαυρισμένα μάτια και πυρωμένα βλέμματα οι δρόμοι.
Όσο το «ποιος ξέρει πόσο κούνησες την ουρά σου κι εσύ» υπάρχει, τόσο θα κυκλοφορούν ανάμεσα μας κατεστραμμένες από το αίσθημα ενοχής ψυχές και μυαλά στα όρια της αντίπερα όχθης
Όσο οι γυναίκες δε στηρίζουν γυναίκες, οι άνθρωποι δεν στηρίζουν ανθρώπους, οι αρχές δεν εκπαιδεύονται για να ακούν αληθινά ουσιαστικά ιστορίες και να στηρίζουν πολίτες, τόσο θα σκοτωνόμαστε μόνοι ή από χέρια άλλων. Και τελικά… Τόσο πιο πολύ θα γουρλώνουμε τα μάτια κάθε φορά που ακούμε ειδήσεις σαν κι αυτή που ούτε ένα μήνα πριν μας ήρθε από τη Σητεία…
Αναρωτιέμαι τι είναι πιο τραυματικό; Η επίθεση, η διαδικασία ή η συμπεριφορά αυτής της γυναίκας; «Και βέβαια η επίθεση, αλλοίμονο αν η ίδια υποτιμήσω το γεγονός. Η διαδικασία ήταν δύσκολη και γραφειοκρατική. Όσο για τη γυναίκα αυτή, τέτοιοι "άνθρωποι" δεν με αφορούν», είπε ολοκληρώνοντας.
