Είναι που λέτε ένα ζευγάρι, ο Έλληνας και η Γερμανίδα (καλά, μπορεί να μην είναι κι έτσι ακριβώς). Ο τόπος διαμονής τους είναι η Γερμανία, αλλά έρχονται στην Ελλάδα τουλάχιστον τρεις φορές τον χρόνο. Κι έρχονται κυρίως στην Κρήτη. «Είναι η δεύτερη πατρίδα μου η Κρήτη», μου είπε η Γερμανίδα, που μιλάει τα Ελληνικά καλά και τα γράφει καλύτερα... Που μαθαίνει μαντολίνο και ακούει Κότσιρα φανατικά... Που δουλεύει 10 ώρες την ημέρα και τις υπόλοιπες οργανώνει μαζί με τον σύζυγό της το επόμενο ταξίδι στο νησί και τι δράσεις προσφοράς θα περιλαμβάνει αυτό...
Γιατί ο Έλληνας και η Γερμανίδα αυτό κάνουν. Ζουν στη Γερμανία, δουλεύουν στη Γερμανία και προσφέρουν στην Ελλάδα. Κανείς δεν ξέρει καλύτερα απ’ αυτούς τούς ανθρώπους, τις ανάγκες και τους ωφελούμενους των συσσιτίων σε Άγιο Γεώργιο και Αγία Σοφία. Μέχρι και για τη “σπασμένη” κουτάλα της κυρίας Κατερίνας ξέρουν κι αναζητούν τρόπους για να ανανεώσουν τα “τζερτζερέδια”. Ιδρύματα, οικογένειες, νοσοκομεία...
Τίποτα δεν ξεφεύγει από το ζευγάρι. Ο Έλληνας κι η Γερμανίδα (που είναι δυο φορές Ελληνίδα) φτιάχνουν τσάντες με πράγματα ατομικής υγιεινής και προσωπικής φροντίδας. Αγοράζουν μουσικά όργανα για τα ειδικά σχολεία και τα κέντρα προστασίας. Συλλέγουν τόνους τρόφιμα για τις δομές που τα έχουν ανάγκη, και φάρμακα. Βάζουν στο παιχνίδι φίλους και γνωστούς απ’ όλη τη Γερμανία και τις όμορες χώρες.
Γράφουν γράμματα σε κάθε μία από τις εταιρείες ή τα πρόσωπα που θα μπορούσαν να τους συνδράμουν... Και περιμένουν απαντήσεις. Κι απαντούν οι περισσότεροι. Και πιο πολύ απαντούν ο Γερμανοί... έτσι για να καταλαβαινόμαστε.
Ο Έλληνας κι η Γερμανίδα, που λέτε, έχουν βάλει σκοπό της ζωής τους να προσφέρουν στην Κρήτη. Αθόρυβα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και ευχαριστήρια. Άοκνοι στρατιώτες του ανθρώπου αυτοί οι μικροί ΜΕΓΑΛΟΙ άνθρωποι. Ο Έλληνας κι η Γερμανίδα. Ο Νίκος κι η Χέλγκα. Που βλέπουν ελληνικές ταινίες και ακούν ελληνικά τραγούδια. Που σιγοτραγουδάνε τον “Παλιό στρατιώτη” και ενώνουν το “αχ” τους με το “αχ” κάθε κατατρεγμένου...
Ο Έλληνας και η Γερμανίδα. Ο Νίκος και η Χέλγκα. Που μας ακούν και μας βλέπουν, για να μαθαίνουν τα νέα της Κρήτης. Κι ας μην καταλαβαίνουν το νόημα όοολων των φράσεων. Αρκεί που εισπράττουν άρωμα Κρήτης..!
Ο Νίκος κι η Χέλγκα. Που έχουν τα πιο γελαστά μάτια που αντίκρισα ποτέ και που τους ευχαριστώ για όσα κάνουν για τον τόπο μου...
