Σημαντικά μαθήματα ζωής μπορεί να πάρει κανείς παρακολουθώντας αυτό το διάστημα τους Παραολυμπιακούς Αγώνες που διεξάγονται στο Τόκιο. Αθλητές και αθλήτριες με αναπηρίες μας δείχνουν πως μπορείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και την όποια δυσκολία σου έφερε η ζωή.
Ξεχωρίσαμε δύο ιστορίες που συγκλονίζουν. Της κολυμβήτριας Χέβεν Σέπερντ που έχασε τα πόδια της όταν ήταν μωρό και οι γονείς της πυροδότησαν βόμβα αυτοκτονίας και του τοξοβόλου χωρίς χέρια Ματ Στούτζμαν που τον έδωσαν οι βιολογικοί του γονείς για υιοθεσία, «τρομάζοντας» στην ιδέα του πώς θα μεγάλωνε …
Η Χέβεν Σέπερντ είναι μέλος της παραολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ.Στα 13 της είπε στον εαυτό της ότι θέλει να γίνει παραολυμπιονίκης. Και το κατάφερε.Η ιστορία της είναι συγκλονιστική και δεν μοιάζει με καμία άλλη. Γεννήθηκε με το όνομα «Do Thi Thuy Phuong» στο Βιετνάμ και μόλις 14 μηνών έζησε την απόλυτη φρίκη, που της άλλαξε τη ζωή.
Οι γονείς της έβαλαν το μωρό ανάμεσά τους και πυροδότησαν μια βόμβα πραγματοποιώντας επίθεση αυτοκτονίας. Η ισχύς της βόμβας την πέταξε στον αέρα. Οι γονείς της πέθαναν ακαριαία ενώ η ίδια έχασε και τα δύο της πόδια.
Οι γονείς της είχαν παράνομο δεσμό, καθώς ήταν παντρεμένοι με άλλους, και σκέφτηκαν ότι αφού δεν μπορούν να είναι μαζί, πρέπει να πεθάνουν όλοι. Μετά τον θάνατό τους, το ορφανό κοριτσάκι υιοθετήθηκε από τους Αμερικάνους Ρόμπ και Σάλι Σέπερντ που της έδωσαν νέα ζωή.
Η Χέβεν, όπως είναι το όνομα που πήρε, ξεκίνησε προπονήσεις και μετά από 5 χρόνια σκληρής δουλειάς, ταξίδεψε στο Τόκιο για να αγωνιστεί στην κολύμβηση με τη σημαία των ΗΠΑ.«Οι γονείς μου, μου έδωσαν τα πάντα. Με έβαλαν σε κάθε άθλημα», αναφέρει η ίδια στο Αμερικάνικο People.
Μεγάλωσε με 6 πολύ αθλητικά αδέλφια. Έβαλε προσθετικά πόδια και ξεκίνησε να τρέχει. Όμως, δεν της άρεσε και το παράτησε. Όταν ξεκίνησε να κολυμπά όμως κατάλαβε ότι προοριζόταν να γίνει μια απίθανη κολυμβήτρια.
Στην πισίνα νιώθει ελεύθερη, ο πραγματικός εαυτός της. Παρά τις δυσκολίες της, τα κατάφερε. Έφτασε στο Τόκιο και είναι έτοιμη για να κάνει το ντεμπούτο της και να διεκδικήσει ένα μετάλλιο για τις ΗΠΑ.
Η ίδια έχει πίστη στον εαυτό της, αυτό της δίνει δύναμη. «Αν έχεις πίστη στον εαυτό σου, μπορείς να τα καταφέρεις», αναφέρει.
«Αν φύγω από το Τόκιο με το κεφάλι μου ψηλά, αυτό αξίζει πιο πολύ από ένα χρυσό μετάλλιο», καταλήγει.
Ο τοξοβόλος χωρίς χέρια
Είναι ένα ακόμη από τα πολλά μαθήματα ζωής που προσφέρουν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες... Ο Ματ Στούτζμαν γεννήθηκε χωρίς χέρια, αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Πρωταγωνιστεί στην τοξοβολία έχοντας κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο το 2012 στο Λονδίνο και στα 39 του συνεχίζει.
«Γεννήθηκα χωρίς χέρια, αλλά όχι χωρίς θέληση. Με την πάροδο του χρόνου κατάλαβα πως μπορώ να κάνω πολλά και χωρίς τη χρήση χεριών. Ένα από αυτά είναι η τοξοβολία», δηλώνει ο Αμερικανός.
Ήταν μόλις τεσσάρων μηνών, όταν οι βιολογικοί του γονείς από το Κάνσας «τρομάζοντας» στην ιδέα πως θα μεγαλώσουν ένα παιδί που γεννήθηκε χωρίς χέρια (μία στις 350.000 περιπτώσεις, όπως τους είπαν οι γιατροί), τον έδωσαν για υιοθεσία. Για καλή τύχη του Ματ, πέρασαν μόλις εννιά μήνες μέχρι να βρει μια καινούρια οικογένεια που δεν στάθηκε στην αναπηρία του.
Η φάρμα στην οποία μεγάλωσε αλλά και η νοοτροπία των νέων γονιών του, των πραγματικών ηρώων στην ιστορία του όπως τους χαρακτηρίζει ο ίδιος, αποδείχτηκε ιδανικό περιβάλλον για τον πιτσιρικά. «Αντιλήφθηκα πως δεν θα έπρεπε να ανησυχώ για το τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα. Ο κόσμος πάντα θα με κοιτάζει παράξενα λόγω της ιδιαιτερότητάς μου. Ακόμη και σήμερα το κάνουν, αλλά δεν δίνω σημασία», αναφέρει.
«Με ρωτάνε πώς έμαθα να τρώω και να αυτοεξυπηρετούμαι, αλλά ειλικρινά δεν θυμάμαι να τους απαντήσω. Από δύο χρονών είχα μάθει να κρατώ πιρούνι με τα πόδια και να κάνω ό,τι έκανε κάθε άλλο παιδί της ηλικίας μου», αναφέρει.
Γρήγορα έμαθε να κάνει ποδήλατο και σύντομα άρχισα να κυνηγά. Αυτό ήταν που τον εκπαίδευσε και τον έστρεψε στην τοξοβολία. Το 2012 πήρε το ασημένιο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου, το 2016 πήγε στο Ρίο αλλά δεν κατάφερε να μπει στην οκτάδα και τώρα στο Τόκιο επέστρεψε, έχοντας χάσει και 27 κιλά, για να πάρει το αίμα του πίσω!
Το άλλο μεγάλο του πάθος είναι τα αυτοκίνητα. Οδηγεί με τα πόδια χωρίς κανένα πρόβλημα και μάλιστα είναι ο ίδιος που πηγαίνει καθημερινά τα τρία του παιδιά στο σχολείο. «Δεν βλέπει τον εαυτό του ως άτομο με αναπηρία και ενοχλείται αν τον αντιμετωπίζουν με οίκτο. Είναι πατέρας, σύζυγος, αλλάζει πάνες, οδηγεί, φτιάχνει αυτοκίνητα, φροντίζει την αυλή του, πηγαίνει για κυνήγι, για ψάρεμα, του αρέσει το κάμπινγκ και η ιστιοπλοΐα. Κάνει ό,τι οι περισσότεροι άνθρωποι, απλά με έναν διαφορετικό τρόπο από τους υπόλοιπους γιατί δεν έχει χέρια», τονίζει η Τζιν, μητέρα που τον μεγάλωσε μαζί με τον Λέον, έναν διευθυντή σε χριστιανικό σχολείο στην Αϊόβα.
Πηγή sport24.gr, bovary.gr
Photo Paralympic. Org
Photo Instagram havenfaithshepherd
