Άνθρωπε δες λίγο τι γίνεται δίπλα σου. Όλοι θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο, αλλά κανένας δεν θέλει να αλλάξει τον εαυτό του. Πόσο ακριβά πρέπει να πληρώσουμε πια την ανθρωπιά;
Από μικροί μαθαίνουμε να αγαπάμε, να μοιραζόμαστε, να σεβόμαστε, έρχεται πάντα όμως η κατάλληλη στιγμή να αποδείξεις πόσο «άνθρωπος» είσαι και ως δια μαγείας όλα σχεδόν καταρρέουν.
Τελικά το πιο δύσκολο πανεπιστήμιο βρίσκεται εκεί έξω και ονομάζεται ζωή. Εκεί δείχνεις την παιδεία και την μόρφωση όταν νοιάζεσαι, σέβεσαι και ακούς. Το πιο βασικό; Δεν σε νοιάζει μόνο ο εαυτός σου.
Έρχεται η μέρα που σηκώνεσαι από το κρεβάτι και όλη αυτή η «καλλιέργεια» που νομίζεις ότι σε χαρακτηρίζει και σε κάνει να ξεχωρίζεις από τους άλλους, έχοντας διαβάσει μερικά βιβλία εξατμίζεται σαν ατμός.
Ο πραγματικά καλλιεργημένος άνθρωπος ξεχωρίζει, και για αυτό το προνόμιο δεν χρειάζονται πανεπιστήμια και βιβλία. «Μετά το ρήμα «αγαπώ», το «βοηθώ» είναι το πιο ωραίο ρήμα στον κόσμο» όπως είχε πει η Bertha von Suttner.
Προτού σκεφτείς να απλώσεις το χέρι σου για να κάνεις κακό, βάλε τον εαυτό σου στην θέση του άλλου. Μην ξεσπάς τα απωθημένα σου σε γυναίκες, παιδιά και συνανθρώπους σου . Ένα βήμα την φορά και θα το καταφέρεις.
Μπορεί η Ελλάδα να διανύει μια δύσκολη εποχή, αλλά η αλληλεγγύη ακόμα κρατάει γερά για κάποιους και δυστυχώς για λίγους που δίνουν μαθήματα ανθρωπιάς σε μια εποχή κουλτούρας και της δημοκρατίας.
Σεβάσου τον διπλανό σου, τη διαφορετικότητα, την αντίθετη γνώμη. Δείξε συμπόνοια στον αδύναμο, μην ακονίζεις τα νύχια σου σε κάθε ευκαιρία, μην ορμάς να κατασπαράξεις αυτό που δεν φτάνεις ή αυτό που γεννήθηκε με λιγότερα προνόμια από εσένα.
Πάλεψε μια φορά και για κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό σου. Μη μένεις θεατής στα γεγονότα, πάρε μέρος, πάρε θέση, αρκεί για να κάνεις τη διαφορά.
Η ελπίδα σβήνει και αυτός ο κόσμος, αν δεν δούμε τα πράγματα αλλιώς, δεν θα αλλάξει ποτέ.
