Να μην ξεχνάς

Εθνικές Εκλογές
Να μην ξεχνάς

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Γράφει η Μαρία - Ελένη Νικηφόρου

Είναι μία συνηθισμένη ημέρα μου στη δουλειά: Όλα τα τηλέφωνα του γραφείου να χτυπούν συγχρονισμένα, να βρίσκονται ανοιχτά στον υπολογιστή μου 8 διαφορετικά έγγραφα του Word, ταυτοχρόνως να κρατάω (χειρόγραφες, επειδή είμαι και παραδοσιακιά) σημειώσεις σε 10 διαφορετικές κόλλες χαρτί και στο background, αντί για «lazy jazz for work», ο Άδωνις Γεωργιάδης να τσιρίζει κάτι σε κάποιο «παράθυρο».

Μια (απειροελάχιστη) δόση υπερβολής στο παραπάνω, αλλά καταλαβαίνεις το point.

Στο peak του αναβρασμού, λοιπόν, χτυπάει το τηλέφωνο του γραφείου μου.

Στην άλλη άκρη της γραμμής είναι μια Γυναίκα με σταράτο λόγο, που ο δυναμισμός της δεν «κρύβεται» - ούτε στο ελάχιστο - παρά το ότι ακούω μόνο τη φωνή της.

Μου λέει, εν ολίγοις: «Ο άντρας μου είναι καρκινοπαθής. Εγώ, με αυτούς και αυτούς τους τρόπους, κατάφερα και βρήκα τα φάρμακά του. Όμως, δεκάδες άλλοι Κρητικοί καρκινοπαθείς, εδώ και ημέρες, έχουν μείνει χωρίς φάρμακα, λόγω της υπερφόρτωσης των μεταφορικών που επιβαρύνθηκαν ακόμη περισσότερο λόγω της Black Friday και του lockdown. Και σας ρωτώ: Με ποιο κριτήριο οι μεταφορικές να επιλέγουν να στείλουν πρώτα σε εσένα τις νέες σου γόβες και ο άντρας μου να μην έχει ακόμη τα φάρμακα από τα οποία εξαρτάται η ζωή του;». 

Έχουν περάσει αρκετές ημέρες - σίγουρα μήνας - από εκείνο το τηλεφώνημα και, ακόμη, νιώθω σα να κάνω ντουζ με κρύο νερό ένα πρωί του Φλεβάρη, όταν σκέφτομαι τα λόγια της.

Όχι μόνο από πολιτική σκοπιά: πως είναι, δηλαδή, δυνατόν σε ένα Κράτος Δικαίου (;) να μην έχει υπάρξει η πρόβλεψη πως τα φάρμακα - και, γενικότερα, το υγειονομικό υλικό - οφείλουν να αποστέλλονται κατά προτεραιότητα από τις μεταφορικές εταιρίες, αλλά και από ανθρώπινη: πως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να περιμένει το τηλεφώνημα εκείνο που θα του λέει πως τα φάρμακά του ήρθαν και την ίδια στιγμή, κάποιος άλλος να αναμένει κι εκείνος διακαώς το ίδιο τηλεφώνημα που θα του λέει πως ήρθαν τα ρούχα, οι ηλεκτρικές συσκευές, ή ακόμη και τα βιβλία του.

Αυτό με σόκαρε. Για ανήκα κι εγώ στη δεύτερη κατηγορία. Γιατί είχα ξεχάσει πως υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι πέρα από εμένα που πραγματικά χρειάζονται - και όχι, απλώς, θέλουν - κάτι. 

Ξέρεις, καμιά φορά, ενώ γνωρίζεις πως η ζωή δεν είναι δίκαιη ή το ίδιο απλή για όλους, έρχεται κάτι και κάνει το «καμπανάκι» της ενσυναίσθησης μέσα σου να χτυπάει τόσο δυνατά, που για να το σταματήσεις πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να κλάψει ή να φωνάξει ή να συλλογιστεί...

Με αφορμή, λοιπόν, εκείνο το τηλεφώνημα, που ακόμη «κουβαλάω» μέσα μου, θέλω να σου ευχηθώ για το 2021:

Να μην ξεχνάς.

Να μην ξεχνάς πως υπάρχουν άνθρωποι που αυτές τις γιορτές τις πέρασαν μόνοι, λόγω lockdown, ή ακόμη χειρότερα, μόνοι, σε κάποιο νοσοκομείο, γηροκομείο, ή στο σπίτι τους, όμως μόνοι - όπως κάθε χρόνο. Να μην ξεχνάς πως υπάρχουν άνθρωποι που το τραπέζι τους σήμερα δεν ήταν γεμάτο, ή που ο «Άγιος Βασίλης» δεν κατάφερε να φέρει δώρα στα παιδιά τους. Να μην ξεχνάς πως από κάποια γιορτινά τραπέζια έλειπε ένα σερβίτσιο, αφού κάποιοι έχασαν τους ανθρώπους τους. Να μην ξεχνάς πως, για κάποιους, αυτή η ημέρα ήταν, απλώς, μια Παρασκευή, αφού έπρεπε να δουλέψουν, ή αφού πάσχουν από κατάθλιψη, φοβίες ή άλλες ψυχικές διαταραχές. Να μην ξεχνάς πως κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ξένοι ή διαφορετικοί - ακόμη κι αν δεν έχουν καμία διαφορά από τους άλλους. Να μην ξεχνάς πως τα δικά σου δεδομένα, για άλλους είναι ζητούμενα. Να μην ξεχνάς να αγαπάς· τους ανθρώπους, αλλά και τον ίδιο σου τον εαυτό: να τον φροντίζεις όταν πονάει, να τον σηκώνεις όταν πέφτει, να τον συγχωρείς όταν κάνει λάθη. Να μην ξεχνάς, όμως, να συγχωρείς και τους γύρω σου. Να μην ξεχνάς το στίχο του Χικμέτ πως «τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμη». Να μην ξεχνάς να κοιτάζεις τον ουρανό κάθε πρωί και να νιώθεις ευγνωμοσύνη που μπορείς και σήμερα να τον δεις. Να μην ξεχνάς πως, κάποια στιγμή μέσα σε αυτό το χρόνο, ίσως και να μπορέσουμε να ξανακάνουμε, χωρίς φόβο και δεύτερες σκέψεις, αυτές τις αγκαλιές που «κουμπώνουν» μεταξύ τους, που κάνουν τις καρδιές να συντονίζονται.

Απλά, να μην ξεχνάς.

(Φωτογραφία Unsplash)

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News