Αφορμή; Η δίκη για το βασανιστικό – αν μη τι άλλο - θάνατο της Ελένης Τοπαλούδη. Ηδίκη εκείνη που βρίσκεται στις τελευταίες της ακροάσεις και τα στοιχεία της οποίας, αναφορικά με τη βαρβαρότητα που σκότωσαν το 19χρονο κορίτσι, γίνονται ολοένα και πιο τρομακτικά…
Πραγματικός λόγος; Τα καθημερινά - μικρά ή μεγάλα, δεν έχει καμία, απολύτως, σημασία – «εγκλήματα» που υφίστανται οι – απανταχού - γυναίκες (της Δύσης). Και – σήμερα, τουλάχιστον - θα επιμείνω στη Δύση, γιατί έχουμε μια προτίμηση να το «παίζουμε» ηθικοί και πολιτισμένοι.
Και για να μη σε «πάω» μακριά, στην Ελλάδα, σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, μέσα σε ένα χρόνο (από το Νοέμβριο του 2016 έως το Νοέμβριο του 2017), 5.154 γυναίκες επικοινώνησαν με τη Γραμμή SOS 15900. Και μιλάμε για το 2017. Και – κυρίως – μιλάμε για εκείνες τις 5.000 (και κάτι) που βρήκαν το θάρρος να μιλήσουν, να ζητήσουν βοήθεια.
Γιατί αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο. Το δύσκολο – αν θέλεις – κομμάτι. Να αντιληφθείς, αρχικά, ότι υφίστασαι βία και έπειτα να μιλήσεις. Πρώτα - πρώτα στον εαυτό σου. Και μετά, σιγά – σιγά στους γύρω σου.
Γιατί η βία κατά των γυναικών, δεν είναι μονάχα – αυτό που, οι περισσότεροι, έχουμε στο μυαλό μας ως «βία», δηλαδή - η σωματική βία. Είναι και η ψυχολογική, η σεξουαλική, η οικονομική βία. Το trafficking, το stalking, ο βιασμός. (ΕΔΩ έχει όλα όσα πρέπει να ξέρεις).
Και το ακόμη δυσκολότερο κομμάτι, είναι να καταλάβεις πως δεν φταις σε τίποτα! (Εκεί «ποντάρουν» οι κακοποιητές, μην τους αφήνεις να το συνεχίζουν…). Να υπερνικήσεις τις ενοχές, τη ντροπή, το φόβο, ακόμη και τον έρωτα – αν υπάρχει, οτιδήποτε σε κρατάει μέσα σε αυτό το φαύλο κύκλο. Και πίστεψέ με, έχεις τη δύναμη να το κάνεις, έχεις την ικανότητα να βρεις την άκρη του νήματος και να βγεις από το «λαβύρινθο». Εγκλωβισμένη. Έτσι νιώθεις, το ξέρω. Όμως, κοίτα να δεις ωραία που είναι η ελευθερία…
Κι αν δεν μπορείς μόνη σου, υπάρχει η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, οι γνωστοί σου. Μπορείς να ζητήσεις ψυχολογική βοήθεια, μπορείς να απευθυνθείς σε κάποια δομή, ή στην αστυνομία. Όπου αισθάνεσαι καλύτερα να «ανοιχτείς», όπου σου είναι περισσότερο οικεία. Βρες το «ασφαλές σου σημείο» και «κρύψου» εκεί. Εκεί, είσαι ασφαλής, όχι, όμως κοντά σε αυτόν τον άνθρωπο. Προστατεύσου…
Για την Ελένη, λοιπόν, που σκότωσαν δύο γνωστοί της και για τη Σοφία, που ξεψύχησε στα «χέρια» ενός αγνώστου της. Για την Κατερίνα, που μπορεί να μην πέθανε, αλλά το σώμα της ήταν για καιρό νεκρό, μετά τη νύχτα του βιασμού της. Για τη Μαρία, που ο πρώην της, της «βίαζε» καθημερινά την ψυχή και για την Κωνσταντίνα που ο νυν της, αντί για χάδια, της δίνει χαστούκια.
Για την Ελένη και για όλες τις εν δυνάμει «Ελένες» που υπάρχουν εκεί έξω.
