Όταν η βία γίνεται αφίσα

Εθνικές Εκλογές
Όταν η βία γίνεται αφίσα

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Αφήστε με να ζήσω», θα έπρεπε να ήταν το σλόγκαν μιας αντίστροφης οργάνωσης

«Αφήστε με να ζήσω». Αυτό ήταν το κεντρικό σύνθημα της οργάνωσης πίσω από την - πολυσυζητημένη πλέον - αφίσα στο μετρό Αττικής, που ενημέρωνε τους πολίτες για διάφορες λειτουργίες του εμβρύου.

«Αφήστε με να ζήσω». Αυτό θα έπρεπε να ήταν το σλόγκαν μιας αντίστροφης οργάνωσης.

Φαντάσου να είσαι έγκυος και να περάσεις δίπλα από την αφίσα που θα σε ενημερώνει για το αγέννητο μωρό σου. Αδιάφορο. Λογικά, γνωρίζεις ήδη τι συμβαίνει στο έμβρυο που κυοφορείς. Φαντάσου τώρα να περνάς δίπλα από την αφίσα και να είσαι έγκυος στο 4ο σου παιδί, ενώ έχεις αποφασίσει πως δεν έχεις χρόνο και χρήματα για άλλο. Ή, ΦΑΝΤΑΣΟΥ να περνάς δίπλα από την αφίσα, να πηγαίνεις 3η Γυμνασίου και να είσαι έγκυος, χωρίς να το γνωρίζουν ακόμη οι γονείς σου. Φαντάσου, ακόμη, να περνάς δίπλα από την αφίσα, κυοφορώντας ένα παιδί με έναν άντρα που σε χτυπάει καθημερινά, ή ένα παιδί που δεν ξέρεις αν ο πατέρας του είναι ο Χ. ή ο Ψ., ή ένα παιδί με κάποιον που δεν ξέρεις καν το όνομά του, αφού δε στο είπε όταν σε βίασε στις τουαλέτες του πάρκου.

Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι που μια γυναίκα δεν θέλει ή δεν μπορεί να «κρατήσει» ένα παιδί. Λόγοι που δε μας αφορούν, γιατί είναι δικοί της λόγοι, όπως δική της είναι και η απόφαση.

Δέχομαι ότι η αφίσα ήταν απλώς ενημερωτική. Ναι, μια αφίσα ή μια καμπάνια δε σου επιβάλλει τι να κάνες και τι να μην κάνεις. Όμως είναι αναντίρρητο ότι η εν λόγω αφίσα ήταν βίαιη. Ψυχολογικά βίαιη.

Στο μυαλό μου μου φαίνεται ορθότερο να έχει ως σύνθημα «Αφήστε με να ζήσω» μια οργάνωση, μια καμπάνια υπέρ των αμβλώσεων, παρά το αντίθετο. Μόνο που το «Αφήστε με να ζήσω» δε θα το «λέει» το «αγέννητο παιδί», αλλά η… «γεννημένη»  γυναίκα, η μέλλουσα μητέρα που έχει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του τι θα κάνει με τη δική της ζωή. Και εδώ ακριβώς έγκειται και το βασικότερο πρόβλημα της εν λόγω αφίσας: Προμοτάρει μια συγκεκριμένη άποψη, με σκοπό να επηρεάσει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής.

Πως θα αντιδρούσαμε αν βλέπαμε στο δρόμο αφίσες που να παροτρύνουν μια γυναίκα να κάνει άμβλωση; Το πιθανότερο είναι ότι θα σκεφτόμασταν πως είναι δικαίωμά της να «κρατήσει» το παιδί, αν αυτό θέλει. Ακριβώς! Γιατί, λοιπόν, τώρα καταδικάζουμε την επιλογή μιας γυναίκας να μην αποκτήσει ένα παιδί, ενώ δε θέλει;

Και σκεφτείτε και λίγο την ψυχολογία μιας γυναίκας που επιθυμεί να κάνει άμβλωση. Σίγουρα, δε θα «πετάει» από τη χαρά της... Σκεφτείτε λίγο τις νόρμες που υπάρχουν για την οικογένεια. Σκεφτείτε τα στερεότυπα γύρω από τη γυναίκα που «ολοκληρώνεται» (μόνο) όταν γίνει μητέρα, τις παρωχημένες αντιλήψεις - που φτάνουν σε όρια δεισιδαιμονιών - περί «δολοφονίας» του βρέφους, αλλά και τη συναισθηματική πίεση που ασκούν όλα αυτά τα τσιτάτα σε μία (έγκυο ή μη) γυναίκα.

Δέχομαι, επίσης, πως το παν είναι η αντισύλληψη. Υπάρχουν αρκετές και διαφορετικές μέθοδοι αντισύλληψης, σήμερα, προκειμένου να διαλέξει ο καθένας (είτε είναι γυναίκα, είτε άντρας) αυτή που του ταιριάζει και είναι ασφαλέστερη για εκείνον. Όμως, σε μία χώρα, σε μία κοινωνία, που, εν έτει 2016 καταγγέλλει εκπαιδευτικούς για «ψυχολογικά τραύματα», επειδή στο πλαίσιο εγκεκριμένου μαθήματος Σεξουαλικής Αγωγής, μίλησαν στα νήπια για τα γεννητικά όργανα με τις επιστημονικές τους ονομασίες, καλό είναι να μην έχουμε πολλές προσδοκίες…

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News