Ξυπνάς και νιώθεις τον ήλιο να καίει, ενώ χτες το βράδυ σκεπάστηκες με το πάπλωμα.
Σηκώνεσαι από το κρεβάτι, χαζεύεις στα social media. Φωνές ακούγονται από την τηλεόραση.
Μπαίνεις στο αυτοκίνητο. Προσπαθείς να αποφύγεις τη λακκούβα. Κάποιος σου ζητά να σου καθαρίσει το τζάμι.
Σταματάς στο πάρκο. Ένας άστεγος μαζεύει τα πράγματά του από το παγκάκι. Ένα μικρό παιδί θέλει να σου πουλήσει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Ένας ηλικιωμένος σου πιάνει την κουβέντα, την ώρα που προσπαθείς να κρυφακούσεις τη συζήτηση δύο νέων.
Πας, απέναντι, στο σούπερ μάρκετ. Από μέσα σου κάνεις προσθέσεις και αφαιρέσεις: 2,99 συν 3,45…
Κάνεις μια βόλτα στο κέντρο. Σε κάποια καταστήματα υπάρχουν «ουρές», ενώ άλλα είναι άδεια. Άνθρωποι τρέχουν, μιλούν στα κινητά, κοιτούν το ρολόι τους, μπαινοβγαίνουν στις τράπεζες. Ωχ! Μόλις σκόνταψες σε ένα άδειο πλαστικό ποτήρι καφέ...
Βλέπεις, ακούς και σκέφτεσαι… Εικόνες, ήχοι και ερεθίσματα.
Αυτά και πολλά ακόμη θα λέμε από εδώ. Όσο πιο συχνά μπορούμε. Συμφωνούμε ή όχι.
(Το έναυσμα: Για τη Μητέρα στο σούπερ μάρκετ και το κοριτσάκι της…)
Είμαι η Μαρία - Ελένη. Και αυτό είναι το blog μου.
