Είναι ανάγκη η κοινωνία να αυτοπροσδιορίσει τις προτεραιότητές της όσον αφορά το “φαίνεσθαι” και οι πολίτες να απομυθοποιήσουν την εικονική λάμψη σε μια εποχή που όλες οι πτυχές της καθημερινότητας είναι απλά δύσκολες. Η πανδημία έχει αλλάξει όλες τις ισορροπίες στον πλανήτη και κάπου εκεί στη μέση ο ίδιος ο άνθρωπος προσπαθεί να κατανοήσει αν αυτό το “τούνελ” έχει έξοδο.
Υπάρχουν, όμως, και αυτοί - και δεν είναι λίγοι - που ζουν στον κόσμο τους και θεωρούν ότι όλα περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους... κι ενώ τους φτύνουν αυτοί πιστεύουν ότι βρέχει.
Μιλάμε για ηθικές αξίες, μιλάμε για αλήθειες και την ίδια ώρα αυτό το παρεάκι πίσω από τις λαμπερές εικόνες μεταφέρει και κοινωνικές ευαισθησίες.
Αν σε ένα πράγμα έκανε καλό η πανδημία είναι ότι “ανακάτεψε την τράπουλα” των προτύπων επιστρέφοντας στον ρεαλισμό και απομακρύνοντάς μας αρκετά από την αψεγάδιαστη εικόνα. Ε, ναι, δεν υπάρχουν και άλλα περιθώρια όσο αποκαθηλώνονται άνθρωποι τους οποίους πολύ απλά οι θλιβερές πράξεις τους τούς “πέταξαν” από τον “θρόνο” τους και έκαναν την ίδια την κοινωνία να κατανοήσει από πρώτο χέρι τη λογική τού “ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός”.
Ναι, τα πρότυπα άλλαξαν. Οι άνθρωποι πλέον νιώθουν την ανάγκη να ταυτιστούν κυρίως με τα πρόσωπα της διπλανής πόρτας, αυτά που μακριά από τη λογική της τελειότητας δεν ντρέπονται να μιλήσουν για τις δυσκολίες και κυρίως για τις αδυναμίες τους.
Από την πολιτική σκηνή μέχρι και τον χώρο της τηλεόρασης και του πολιτισμού, φαίνεται πως η εικόνα αλλάζει. Ναι, η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη αυτή την αλλαγή. Ποια είναι αυτή; Μα τo να κατανοήσουμε όλοι ότι οι αδυναμίες είναι αυτά τα μικρά ψεγάδια της ίδιας της ανθρώπινης οντότητας.
Τα αθηναϊκά media κάνουν ό,τι μπορούν για να φτιάξουν ξανά προφίλ νέων πολιτικών, τηλεοπτικών προσώπων κ.λπ., κ.λπ. Μόνο που ξεχνούν ότι ο κόσμος δεν τρώει κουτόχορτο. Θέλει πλέον αποδείξεις, θέλει πλέον πράξεις και κυρίως φωνές που θα αγγίζουν την ψυχή και την καρδιά του.
Ακόμα και σήμερα το μιντιακό σύστημα δε λέει να καταλάβει ή καλύτερα... δε θέλει να καταλάβει. Πρέπει επιτέλους όλοι να κοιτάξουν την ουσία και να σκεφτούν ότι για να αλλάξει προς το καλύτερο η κοινωνία πρέπει ο καθένας από εμάς ξεχωριστά να αλλάξει. Πλέον ο ρεαλισμός και η ωμή αλήθεια είναι ζητούμενα. Κουραστήκαμε με τις λογικές και τις εικόνες copy paste. Κουραστήκαμε με τα μαθήματα ηθικής από “κουρασμένους” στην ψυχή και κυρίως κουραστήκαμε με την εικόνα της τελειότητας. Ναι, ρε, αλήθεια και δουλειά... Πείσμα και όραμα και όταν πλέον ξεπεράσουμε τα στεγανά... τότε θα γίνουμε και καλύτεροι!
