Μήπως ήρθε η ώρα για λίγη σιωπή;

Απόψεις
Μήπως ήρθε η ώρα για λίγη σιωπή;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δυστυχώς ο ουσιαστικός σχεδιασμός για την επιστροφή στην κανονικότητα τουλάχιστον μέχρι στιγμής παραμένει μόνο στα χαρτιά

Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι πόσο πολύ έχουμε συμβιβαστεί πλέον ως κοινωνία στα νέα δεδομένα που έχει φέρει στη ζωή μας η πανδημία. Βέβαια δεν ξέρω αν αυτό είναι απόλυτα καλό, μιας και τα στοιχεία αποτυπώνουν ότι αρκετοί προσπαθούν να δημιουργήσουν μια εικονική πραγματικότητα που αποπροσανατολίζει από τα σημαντικά προβλήματα της καθημερινότητας.

Η αλήθεια είναι πως όταν κλυδωνίζεται επικίνδυνα το σημαντικότερο αγαθό των ανθρώπων, που είναι αυτό της υγείας, όλα τα υπόλοιπα προβλήματα προς το παρόν παραμένουν στα... χαρτιά.

Δυστυχώς ο ουσιαστικός σχεδιασμός για την επιστροφή στην κανονικότητα τουλάχιστον μέχρι στιγμής παραμένει μόνο στα χαρτιά. Αυτή η πολυφωνία αναλυτών, ακαδημαϊκών, δημοσιογράφων, αλλά και πάσης φύσεως ειδικών έχει διαμορφώσει ένα τεράστιο μπέρδεμα, μιας και η ροή των πληροφοριών είναι τέτοια που... χάνουμε πλέον την μπάλα.

Τελικά στην Ελλάδα διαχρονικά οι πάντες “βαφτίζονται” φωτεινοί παντογνώστες και μέσα από βαρύγδουπες αναλύσεις προσπαθούν να πείσουν. Μόνο που έχουμε ξεχάσει το πιο σημαντικό που πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη τους οι κάθε λογής ξερόλες. Η αισιοδοξία που φέρνει την ελπίδα είναι ακόμα ζητούμενο, μιας και ο καθένας που λαμβάνει δημόσιο βήμα δίνει μάχη για το πιο δυνατό “πυροτέχνημα”. Δίνει μάχη να πείσει και την ίδια ώρα κατακρεουργεί κάθε αντίθετη άποψη.

Ο συμβιβασμός κατά τη γνώμη μου είναι συνενοχή, είναι σιωπή, παρά τον “θόρυβο” που κάνει σε ορισμένες περιπτώσεις. Άραγε είναι δύσκολο έστω και τώρα αυτός ο πολυπόθητος χάρτης επιστροφής στην κανονικότητα από την κυβέρνηση να είναι απόλυτα ρεαλιστικός και κυρίως εφαρμόσιμος; Είναι πολύ εύκολο να σχεδιάζεις διαχρονικά, όμως η ίδια η Ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι ακόμα πιο δύσκολο να εφαρμόσεις αυτά που σχεδιάζεις.

Καθημερινά ο κάθε υπουργός λέει και κάτι διαφορετικό. Ο κάθε ειδικός το πάει μέχρι εκεί που δεν πάει, και εκεί κάπου στο βάθος ο πολίτης “βυθίζεται” στην απελπισία της είδησης. Την ίδια ώρα εδώ και μήνες πήραν τη θέση τους και οι “γνωστοί άγνωστοι” αναλυτές που, καθοδηγούμενοι από την ανάγκη της προβολής, παλεύουν για τον πιο “δυνατό” τίτλο για την “είδηση” που μεταφέρουν.

Μήπως ήρθε η ώρα λοιπόν να σταματήσει αυτή η παράκρουση που ισοδυναμεί με αρρώστια παραπληροφόρησης; Μήπως ήρθε η ώρα να κατανοήσουμε γιατί οι πολίτες άρχισαν να απαξιώνουν την ίδια την πληροφόρηση; Δυστυχώς ούτε αυτή τη φορά δεν έχουμε αντιληφθεί ότι απευθυνόμαστε σε ευσυνείδητους ανθρώπους και όχι σε άβουλα όντα. Επιτέλους και εσείς που κατακρίνετε τα πάντα, όπως και εσείς που αποδέχεστε τα πάντα, χαλαρώστε λίγο, γιατί πολύ απλά, αν ανατρέξουμε στο πρόσφατο και πιο μακρινό παρελθόν, είστε οι ίδιοι που είχατε άποψη για όλα. Το μικρόφωνο και η κάμερα είναι εργαλεία ενημέρωσης και όχι εργαλεία παραπληροφόρησης, και πίσω από αυτά πλέον βρίσκονται και πρόσωπα που μάλλον έχουν άγνοια κινδύνου. Μήπως ήρθε η ώρα για λίγη σιωπή;

(Φωτογραφία Αρχείου Unsplash)

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News