Φρεγάτες στο Αιγαίο και τη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, κρούσματα καθημερινά σε όλη την Ελλάδα, μια κοινωνία που «σφαδάζει» και ένας ολόκληρος λαός που ζει πλέον στην αβεβαιότητα...
Αν όλα αυτά ένα χρόνο πριν κάποιος τα είχε... προβλέψει θα χαρακτηριζόταν από το κοινωνικό σύνολο ως παρανοϊκός!
Κανείς δεν μπορεί βέβαια να αμφισβητήσει ότι όλα αυτά «γράφουν» τις σελίδες της νεότερης παγκόσμιας Ιστορίας, που μετά από χρόνια θα είναι και στα σημαντικά κεφάλαια των σχολικών βιβλίων.
Δυστυχώς αυτό το καλοκαίρι είναι εντελώς διαφορετικό... Είναι δύσκολο, είναι απρόβλεπτο και κυρίως γεμάτο ανασφάλεια.
Πότε στο πρόσφατο παρελθόν δεν υπήρχαν τόσα πολλά, και κυρίως τόσα σημαντικά ανοικτά μέτωπα που καθορίζουν στο 100% την καθημερινότητά μας.
Φτάσαμε - και εξακολουθούμε - να «φλερτάρουμε» με την ιδέα ενός «θερμού» επεισοδίου με μια «ξεσαλωμένη» Τουρκία να κάνει ό, τι μπορεί για να αλλάξει ακόμα και την ίδια την Ιστορία.
Πόσα δεν είδαμε άραγε αυτό το καλοκαίρι; Τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, τη «σύγκρουση» δύο φρεγατών, το εθνικιστικό ντελίριο των Τούρκων που έχουν χάσει κάθε ίχνος σεβασμού και από την άλλη το δεύτερο κύμα (;) της πανδημίας...
Ναι, φτάσαμε στο σημείο να φοβόμαστε να αγκαλιάσουμε τους δικούς μας ανθρώπους, να βγούμε και να γελάσουμε με την καρδιά μας, να απολαύσουμε το φαγητό, το μπάνιο, τον καφέ, τα πάντα...
Λες και κάποιος έφτιαξε για μας την «τέλεια» τιμωρία. Φόβος για την υγεία, φόβος για την οικογένεια, φόβος για το μέλλον. Ναι, δυστυχώς, φόβος παντού, με τον κάθε νοήμονα άνθρωπο να προσπαθεί να κατανοήσει όλη αυτή την κατάσταση.
Και από την άλλη, οι θεωρίες συνωμοσίας... Άνθρωποι που αρέσκονται να μεταφέρουν ιστορίες κυκλωμάτων που έχουν βαλθεί να καταστρέψουν την ανθρωπότητα. Είναι όλοι εκείνοι που διαχρονικά, έχοντας άγνοια κινδύνου, για να γλιτώσουν από τα δύσκολα έφτιαχναν αυτές τις τραγικές ιστορίες. Ιστορίες που κάνουν κακό σε μια Ελλάδα στην οποία η συνωμοσιολογία έχει γιγαντωθεί επικίνδυνα.
Τα μόνα που μένουν είναι η υπομονή και η ψυχραιμία, με την ευχή ότι πολύ γρήγορα θα επιστρέψουμε στην κανονικότητα, έχοντας όμως μάθει να εκτιμούμε το ότι... το αυτονόητο δεν είναι πλέον δεδομένο!
