Ένα διαφορετικό Πάσχα πέρασε και γράφτηκε στην Ιστορία, αφήνοντας σε όλους μας ένα πολύ δυνατό μάθημα που έχει να κάνει με την ουσία της ίδιας της ζωής, που μέχρι και πριν λίγο καιρό τη θεωρούσαμε δεδομένη και σε κάποιες περιπτώσεις ίσως και βαρετή.
Φτάσαμε στο σημείο να μην μπορούμε να ευχηθούμε μέσω της αφής στους δικούς μας ανθρώπους. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες, εκεί που ήταν εφικτό, έφτασαν στο σημείο να βλέπουν τα εγγόνια και τα παιδιά τους από την είσοδο της πόρτας ή μέσω Skype. Ξαφνικά κατανοήσαμε πόσο πλούσιοι ήμασταν πριν και πόσο φτωχοί γίναμε ξαφνικά.
Ναι, όλα έγιναν ξαφνικά και μάθαμε ότι καμιά αυτονόητη παροχή αλλά και ανάγκη δεν είναι δεδομένη. Λες και κάποιος με ένα μαγικό ραβδάκι έκανε όλους τους ανθρώπους ισοδύναμους απέναντι στο άγνωστο.
Τι μάθαμε; Μα ότι, όπως τα στοιχεία δείχνουν, από αυτή την αόρατη απειλή κανείς δεν κινδυνεύει λιγότερο από τον άλλον, με τον φόβο να έχει γίνει πλέον ένα κοινό παγκόσμιο συναίσθημα.
Το Πάσχα αυτό μας έμαθε και την ανάγκη να έχουμε πιο πολύ από κάθε άλλη φορά τους δικούς μας ανθρώπους δίπλα μας. Να τους μεταφέρουμε το συναίσθημά μας αλλά και την ανάγκη σε αυτή τη δυσκολία να είμαστε όλοι μαζί.
Τελικά ζούμε την Ιστορία και όλοι μαζί γράφουμε αυτό που ζούμε. Παράλογο αλλά και πραγματικό.
Είναι στιγμές που πιστεύω πως θα ξυπνήσω και όλο αυτό θα είναι ένας εφιάλτης που πέρασε. Όμως είναι εδώ για να μας θυμίζει ότι όλα άλλαξαν, δεν είναι κανονικά, και πως ακόμα και το καλοκαίρι που είναι προ των πυλών θα είναι διαφορετικό. Δυστυχώς ακόμα και αυτό το κρητικό καλοκαίρι απαιτεί τακτική και κυρίως μέτρα.
Άραγε ποιος θα μας περιέγραφε αυτή την πραγματικότητα πριν από καιρό και δε θα τον “παίρναμε με τις πέτρες”; Ποιος σεναριογράφος θα μπορούσε να γράψει ένα τόσο καλά δομημένο σενάριο φόβου και ανησυχίας;
Ναι, πλέον οι γενιές αυτού του πλανήτη τα είδαν όλα, αλλά όλο αυτό έχει και συνέχεια...
Η ευχή είναι κοινή και ουσιαστική. Πολύ γρήγορα να καταφέρουμε να βγούμε από όλο αυτό δυνατοί, πιο σοφοί και κυρίως υγιείς. Αυτό είναι το ζητούμενο τώρα, γιατί τίποτα στον κόσμο δε θα είναι το ίδιο με το πριν.
Άραγε αυτό πόσοι το έχουν κατανοήσει;
