Είναι τουλάχιστον ντροπή - για να μη γράψω κάτι πιο “βαρύ” - ορισμένοι να στοχοποιούν έναν ολόκληρο λαό για τον θανατηφόρο κορωναϊό που έχει προκαλέσει παγκόσμιο συναγερμό και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και πανικό... Δυστυχώς ανέκαθεν σε αυτό τον τόπο εκφραζόμαστε δημόσια χωρίς να σκεφτόμαστε τη ρατσιστική διάθεση που μπορεί να χαρακτηρίζει τα γραφόμενά μας.
Δεν μπαίνω στη διαδικασία να λογοκρίνω, απλά εκφράζω τη γνώμη μου βλέποντας τις τελευταίες μέρες αυτό το ρατσιστικό ντελίριο απέναντι σε έναν λαό που έχει γράψει τεράστια κεφάλαια στην παγκόσμια Ιστορία. Βεβαίως και διαφωνώ με πολλές από τις διατροφικές συνήθειες του κινεζικού λαού, δε θα λειτουργήσω όμως σαν “ψυχρός εκτελεστής”. Ναι, είναι ντροπή να παρακολουθούμε αυτούς τους τραγικούς χαρακτηρισμούς για μια χώρα που παλεύει να ισορροπήσει από αυτή τη δοκιμασία, που σαφώς προκαλεί παγκόσμια αναστάτωση...
Πολλές φορές έχουμε μπει όλοι στη σκέψη να αναφερθούμε στον τρόπο που τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης παρουσιάζουν θέματα που αφορούν τη δημόσια υγεία, ωστόσο αυτό που ξεπερνά τα όρια κάθε φαντασίας είναι οι αναφορές στα social media που πολύ ξεδιάντροπα “σταυρώνουν” τους πολίτες της Κίνας. Στον πλανήτη μας, δυστυχώς, ο ανθρώπινος παράγοντας λειτουργεί καταστροφικά. Κι άλλες φορές θανατηφόροι ιοί χτύπησαν κατά το παρελθόν την υφήλιο και τότε πάλι οι “ξερόλες τού τίποτα“ είχαν τη δική τους άποψη. Οι σοβαροί άνθρωποι όμως, βλέποντας τις δημόσιες τοποθετήσεις να φτάνουν και να ξεπερνούν τα όρια της ύβρεως, θα πρέπει όταν πληκτρολογούν την άποψή τους κυρίως να γράφουν με σεβασμό. Πόσο ακόμα σε αυτό τον τόπο θα ανεχτούμε τη “δικτατορία” του ρατσιστικού “αμόκ” για έναν λαό που απειλεί, λέει, την παγκόσμια οικονομία; Άραγε γιατί λειτουργούμε έτσι; Γιατί πολύ εύκολα εξαπολύουμε το κατηγορητήριά μας και όποιον πάρει ο χάρος; Εγώ εκφράζω τον σεβασμό μου για τον πολυπληθέστερο λαό του κόσμου και μάλιστα έναν λαό με τεράστια ιστορία. Και, κοιτάζοντας τα δικά μας, εμείς οι Έλληνες έχουμε πολύ πρόσφατο το διεθνές “σταύρωμά” μας για την κατάσταση της οικονομίας. Διαβάζαμε και ακούγαμε για την “τεμπελιά” αλλά και για το γεγονός ότι ζούσαμε και ζούμε με τα δανεικά της Ευρώπης. Αυτό και μόνο είναι αρκετό για να σταματήσουμε να εκτοξεύουμε αυτή την ντροπή γράφοντας κατά τρόπο αναξιοπρεπή στους προσωπικούς μας λογαριασμούς για τον συγκεκριμένο λαό. Ξέρω-ξέρω, ο καθένας στους δικούς του λογαριασμούς στα social media μπορεί να γράφει ό,τι θέλει... Όμως με τα γραφόμενά μας πρέπει να δείχνουμε ότι λειτουργούμε με τη λογική, κυρίως γιατί σαν Έλληνες έχουμε ζήσει κι εμείς οι ίδιοι πολλές φορές τη δημόσια διαπόμπευση. Ας ελπίσουμε ότι η ανθρωπότητα και η επιστήμη θα κάνουν το χρέος τους για την αντιμετώπιση του θανατηφόρου ιού. Η αλήθεια είναι ότι κάθε φορά που η ανθρωπότητα βρίσκεται αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις, όλοι αντιλαμβανόμαστε το ενιαίο μέτωπο, που σίγουρα όμως προσεγγίζεται με διαφορετικό τρόπο από κάθε χώρα, μιας και οι διαφορές είναι πολλές όσον αφορά στη δημόσια υγεία. Αυτό που αποτελεί μεγάλο στοίχημα είναι πώς η ανθρωπότητα θα θωρακίσει τις χώρες στις οποίες η υγεία δεν είναι ένα αυτονόητο αγαθό. Αυτό, κυρίες και κύριοι, πρέπει να είναι ο πραγματικός μας φόβος που πρέπει να μας κινητοποιήσει και όχι να κοιτάζουμε πώς θα διαπομπεύσουμε ο ένας λαός τον άλλο. Μέχρι τότε όμως, “μάγκες”, ας σκεφτόμαστε τι λέμε γιατί πολύ απλά θα κριθούμε και εμείς. Άραγε τι είναι πιο επικίνδυνο; Ο θανατηφόρος ιός ή η επικίνδυνη πένα τού κάθε ξερόλα;
