Γράφει η Κική Τζωρτζακάκη
Τα σημαντικότερα μαθήματα της πρώτης δημοτικού είναι η γλώσσα και τα μαθηματικά. Φυσιολογικά, είναι αλληλένδετα. Ένα παιδί που έχει ευχέρεια στη γλώσσα είναι επόμενο να έχει ευχέρεια και στα μαθηματικά, όπως και το αντίστροφο. Συχνά όμως γίνεται κάποιο «μπλοκάρισμα» στη μαθηματική σκέψη του παιδιού κατά τη διάρκεια της πρώτη δημοτικού. Πιθανόν να μη συλλάβει σωστά τις μαθηματικές έννοιες στην αρχή, και να μην έχει η δασκάλα του την υπομονή ή την ευχέρεια να ασχοληθεί διεξοδικά μαζί του. Οπότε η μικρή δυσκολία με την πάροδο του χρόνου διογκώνεται, κάποια στιγμή το παιδί επειδή δεν κατανοεί τις καινούργιες μαθηματικές έννοιες απογοητεύεται και τα παρατά. Άλλες φορές υπάρχει αποθάρρυνση και αρνητική κριτική από το οικογενειακό περιβάλλον, οπότε φτάνουμε πάλι στο ίδιο αποτέλεσμα του απογοητευμένου παιδιού, που δεν έχει το κουράγιο και το κίνητρο να προσπαθήσει. Εμείς οι γονείς, ξεχνάμε ότι η μάθηση είναι μια διαδικασία συνεχούς προσπάθειας, και χρησιμοποιούμε ως παιδαγωγική μέθοδο την κατσάδα, την γκρίνια, το μάλωμα, νομίζοντας ότι το παιδί θα συνειδητοποιήσει ότι ακολουθεί λανθασμένη τακτική και θα εντείνει την προσπάθεια του.
Όσο προοδεύει το παιδί, τόσο περισσότερο το εμπιστεύονται και το εκτιμούν οι γονείς, και αυτή σχέση θετικής ανταποδοτικότητας παγιώνεται. Αν όμως δεν εμπιστεύομαι το παιδί μου, η εσωτερική αρνητική μου θέση του δίνει όλων των ειδών τα αποθαρρυντικά μηνύματα. Πώς να ενδιαφερθεί, να συγκεντρωθεί, να αποδώσει, να μελετήσει, να προσπαθήσει, αφού τίποτε από όλα αυτά δεν περιμένει ο γονιός του, και αν τα δει ακόμη, δεν πρόκειται να τα εκτιμήσει; Με αυτά τα εσωτερικά μηνύματα, είναι φυσικό το παιδί μας να διαμορφώσει στάση αρνητική και ηττοπαθή απέναντι στο σχολείο, στη μάθηση, στους δασκάλους και την προσπάθεια.
Διαβάστε βιβλία παρέα με το παιδί… και θα γίνει ξεφτέρι!
Για να βοηθήσουμε με το παιδί μας να αντιλαμβάνεται το νόημα του κειμένου και να χρωματίζει σωστά αυτό που διαβάζει, μπορούμε από τότε που είναι πολύ μικρό να του διαβάζουμε φωναχτά παιδικά βιβλία κατάλληλα για την ηλικία του. Αυτά αρέσει σε όλα τα παιδιά, τα ηρεμεί, τα ευχαριστεί, τα διδάσκει αβίαστα. Είναι χαρά και για το γονιό και για το παιδί, γιατί έχουν την ευκαιρία να είναι μαζί και να συμμετέχουν στην ίδια απολαυστική δραστηριότητα. Αν μάλιστα, καθιερώσουμε αυτή την ωραία συνήθεια πριν από τον βραδινό ύπνο, γλιτώνουμε από τις γκρίνιες και τα παρακάλια των παιδιών που δεν θέλουν να πάνε στο κρεβάτι τους. Αρκεί το βιβλίο που τους διαβάζουμε να είναι κατάλληλο για την ηλικία τους και να τα ενδιαφέρει. Μπορούμε κάθε τόσο να πηγαίνουμε με τα παιδιά μας στο βιβλιοπωλείο, να ξεφυλλίζουμε μαζί τα παιδικά βιβλία και να διαλέγουμε από κοινού. Αυτές οι διαδικασίες συμφιλιώνουν τα παιδιά με τα βιβλία, την γνώση και τη μάθηση και διευκολύνουν τη σχολική προσαρμογή τους και την πειθαρχία τους στη μελέτη.