Γράφει η Κική Τζωρτζακάκη
Όταν το παιδί μεγαλώνει μέσα στις παρατηρήσεις και την επίκριση δεν είναι σε θέση να καταλάβει ότι γι ΄αυτό που γίνεται εις βάρος του φταίει ο χαρακτήρας του ενηλίκου, που εφαρμόζει αυτή την συμπεριφορά. Το παιδί νομίζει ότι φταίει αυτό, ότι είναι ανάξιο και χωρίς δυνατότητες. Πολλές φορές προσπαθεί να αποδείξει ότι αξίζει, κινητοποιεί τις δυνάμεις του και προκόβει. Την εξέλιξη του και την αξία του όμως την βλέπουν μόνον οι άλλοι. Ο εαυτός του μένει προσκολλημένος στην ανασφάλεια και τη χαμηλή αυτοεκτίμηση. Όσο και να προσπαθεί, δεν μπορεί να αισθανθεί ασφαλής και σημαντικός.
Υπάρχουν γονείς που μεγάλωσαν σε περιβάλλον στο οποίο δεν άκουσαν ποτέ κανένα καλό λόγο. Άλλοι, είναι υπερβολικά φιλόδοξοι και τελειομανείς. Όταν γίνουν με τη σειρά τους γονείς, συχνά είναι έντονα επικριτικοί και απορριπτικοί. Με τίποτα δεν είναι ευχαριστημένοι. Ακόμη και αν τα παιδιά τους αγωνιστούν να κάτι άψογα, οι γονείς έχουν και τότε μια επιφύλαξη.
Από το βιβλίο «Μαμά κόψε το κήρυγμα(κι εσύ μπαμπά επίσης)» Α΄τόμος, Εκδ. Καλέντης
