Συχνά η εγωκεντρική συμπεριφορά του παιδιού το οπλίζει με ένα αδιαπέραστο πείσμα που υψώνεται σαν τοίχος, ενάντια σε οποιοδήποτε επιχείρημα και κάθε προσπάθεια προσέγγισης και συνεννόησης. Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές είναι πολύτιμος βοηθός η καλοσύνη. Ο γονιός που είναι έτοιμος να εκραγεί και προσπαθεί να κυριαρχήσει πάνω στο πείσμα και την ισχυρογνωμοσύνη του παιδιού του με βίαιο ή αυταρχικό τρόπο, ας θυμηθεί ότι το παιδί του δεν είναι εχθρός του. Ο ρόλος του γονιού δεν είναι να ανταποδώσει τα ίσα και να εκδικηθεί το παιδί, αλλά να το κατευθύνει παιδαγωγικά και να του προσφέρει βοήθεια και καθοδήγηση. Η καλοσύνη θα τον βοηθήσει να κρατήσει την ψυχραιμία του και να μείνει σταθερός στις απόψεις του με ήρεμο και ευγενικό τρόπο.
Υπάρχουν γονείς που κοροϊδεύουν μονίμως τα παιδιά τους θεωρώντας ότι αυτός ο τόνος ελαφρότητας και έλλειψης σοβαρότητας αμβλύνει τα προβλήματα και τις εντάσεις στην οικογένεια, ενώ στην ουσία καταστρέφει την επικοινωνία. Ένας δρόμος προσέγγισης υπάρχει: να είμαι ο εαυτός μου. Μόνο με την ειλικρίνεια και την αλήθεια θα προσεγγίσω τα παιδιά μου και θα τα επηρεάσω στα ζωτικά θέματα που είναι καθοριστικά για την υγεία τους, το μέλλον τους, τις επιλογές τους, τη σχέση μας και τη γνώμη τους για μένα. Αν θεωρώ ότι δεν είμαι αρκετά μορφωμένη, ότι δεν έχω μεγάλο κοινωνικό κύρος, ότι δεν είμαι αντάξια τους, αντί να τα κολακεύω και να προσπαθώ να εκμαιεύσω την εύνοια τους, ας σκεφτώ ότι τον σωστό γονιό δεν τον κάνει ούτε η μόρφωση, ούτε το κοινωνικό κύρος, αλλά η αγάπη και το ενδιαφέρον για την υγιή εξέλιξη των παιδιών του. Ας μας παρηγορήσει και μια ανατολική φιλοσοφία, που λέει ότι πριν γεννηθεί το παιδί διαλέγει τους γονείς του, διαλέγει με ποιο ζευγάρι θέλει μα ζήσει. Μήπως λοιπόν μας διάλεξαν τα παιδιά μας;
