Πολλοί γονείς έχουν ανακαλύψει και εφαρμόζουν τη σωστή παιδαγωγική μέθοδο. Αντί να τονίζουν τα λάθη και τις παραλείψεις των παιδιών τους αντιστρέφουν το νόμισμα. Απευθύνονται στο φιλότιμο τους εκφράζοντας συγχρόνως τη θετική τους γνώμη: ότι τα θεωρούν αξιόπιστα, υπεύθυνα και συνεργάσιμα. Αντί για άσκοπες φωνές, απειλές και τιμωρίες κινητοποιούν τα καλά, τα θετικά στοιχεία των παιδιών τους και επανέρχονται κάθε τόσο σε αυτά για να ενισχύσουν την αυτοεκτίμηση και την ενθάρρυνση των παιδιών τους.
Ως γονείς ξοδεύουμε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου και της ενέργειας κάνοντας παρατηρήσεις προς τα παιδιά μας (και συχνά και προς τον σύντροφο μας). Αν μπορούσαμε να μαγνητοφωνήσουμε ότι λέμε μέσα σε μια μέρα, θα μέναμε έκπληκτοι. Ούτε μια καλή κουβέντα. Ούτε μια θετική διαπίστωση. Ούτε μια λέξη ενθαρρυντική. Παρατηρήσεις, νουθεσίες και υποδείξεις. Αν εσείς αποτελείτε εξαίρεση και οι περισσότερες κουβέντες σας προς τα μέλη της οικογένειας σας είναι ενθαρρυντικές και θετικές, τότε ακούστε τους γείτονες , τους φίλους, τους συγγενείς και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα.
Όταν λέω στα παιδιά μου ότι τα εμπιστεύομαι και τα θεωρώ υπεύθυνα και συνεργάσιμα, τους δείχνω ότι ξεχωρίζω την προσωπικότητα του παιδιού (αξιόπιστη, υπεύθυνη και συνεργάσιμη), από την πράξη, από την παράλειψη (ακαταστασία, βρομιά, τεμπελιά, σκανταλιές, λαιμαργία, ψέματα). Έτσι δίνω στα παιδιά μου την ώθηση να φέρουν στην επιφάνεια τις καλές τους ιδιότητες (υπευθυνότητα και συνεργασία) και σιγά- σιγά να τις αξιοποιήσουν. Γιατί αυτές οι αλλαγές συμπεριφοράς θέλουν το χρόνο τους για να παγιωθούν και να εκδηλωθούν. Πρέπει να έχουμε υπομονή και σταθερότητα απόψεων. Ακόμα και όταν το παιδί κάνει βήματα προς τα πίσω για να μας δοκιμάσει, ακόμα και αν οι αλλαγές είναι ασήμαντες και ανεπαίσθητες, εμείς επιμένουμε στην ενθάρρυνση και στον τονισμό των θετικών στοιχείων.
