Από άποψη σωματικής κατασκευής η φύση έχει φτιάξει τον ανδρικό οργανισμό πιο δυνατό και ρωμαλέο. Η γυναίκα όμως υπερτερεί στην αντοχή, την προσαρμοστικότητα και τη μακροβιότητα. Το ζευγάρι είναι έτσι φτιαγμένο σαν να συμπληρώνει ο ένας τα κενά και τις ελλείψεις του άλλου. Ο άντρας και η γυναίκα είναι σαν δύο μισά
κομμάτια που όταν ενωθούν φτιάχνουν ένα αρμονικό σύνολο. Αυτήν ακριβώς την έννοια υπηρετεί ο συνδυασμός: πατέρας – μητέρα.
Η γυναίκα, έχει από τη φύση το προνόμιο της εγκυμοσύνης. Το παιδί είτε αγόρι είτε κορίτσι αποτελεί ένα κομμάτι της ύπαρξης της, σωματικά, πνευματικά και ψυχικά. Το παιδί κληρονομεί βέβαια και από τον πατέρα του πολλές ιδιότητες. Η μάνα όμως το κυοφορεί και αυτή η λεπτομέρεια αποτελεί το παντοτινό τους δέσιμο. Ακόμα και αν το παιδί φύγει,
ξεχάσει ή αποκηρύξει τη μάνα του, η μεταξύ τους σχέση δεν μπορεί μα τίποτα να διαγραφεί. Γιατί η μάνα είναι η ρίζα της ύπαρξης κάθε ανθρώπου.
Για κάθε άνθρωπο η μάνα του αποτελεί ένα πρόσωπο ιερό. Η μάνα εκπροσωπεί την προστασία και τη στοργική φροντίδα, ενώ ο πατέρας εκπροσωπεί τη δύναμη και την ασφάλεια. Για να εξελιχθεί σωστά κάθε παιδί χρειάζεται να νιώθει ασφάλεια και στοργή.
Στις περιπτώσεις εκείνες που ο πατέρας δεν υπάρχει ή δεν μπορεί να προσφέρει ασφάλεια στο παιδί του, η μάνα το αντιλαμβάνεται ενστικτωδώς, και προσπαθεί αυτή να αναπληρώσει το κενό. Όλοι ξέρουμε τέτοιες περιπτώσεις «αναπλήρωσης».
Από το βιβλίο «Μαμά κόψε το κήρυγμα(κι εσύ μπαμπά επίσης)», Α΄ τόμος, Ο ρόλος της μάνας
