Παρα-τηρώντας. . . όσα αλλάζουν

Απόψεις
Παρα-τηρώντας. . . όσα αλλάζουν

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Eίναι διαφορετικά. Είναι αλλιώτικα όλα γύρω. Πρωτόγνωρα ήσυχα. Σαν η ώρα ''κοινής ησυχίας'' να έχει αρχή και όχι τέλος. 

Γιατί αυτή την ώρα.. από κοινού όλοι ησύχασαν.

Ερήμωσαν ή ηρέμησαν;

Πόσο μοιάζουν αυτά τα δύο ρήματα. Και συγχρόνως πόσο πολύ διαφέρουν!

Παρατηρώ κάθε πιθανή κίνηση έξω.

Για να το θέσω πιο σωστά, παρα-τηρώ κάθε πιθανότητα κινητικότητας.

Γιατί κίνηση κυριολεκτικά δεν υπάρχει πια. Αλλωστε τα διερχόμενα αυτοκίνητα- ακόμη και από κεντρικές λεωφόρους- είναι λιγοστά.

Ελάχιστοι κι εκείνοι που κινούνται ή μετα-κινούνται.

Τι όμορφα τα σύνθετα ρήματα. Πώς ένα μετά.. τα αλλάζει όλα!

Και πώς μετά.. θα αλλάξουν όλα!

Πάντα με γοήτευαν οι άνθρωποι. Οι ιστορίες τους. Ολοι διαφορετικοί. Και κάτω από μια ''αόρατη'' παγκόσμια απειλή, ξάφνου όλοι γίνονται ίδιοι.

Ιδιοι με κοινές ανησυχίες, κοινές ανάγκες, κοινές προσπάθειες. Κοινή στόχευση. 

Ενας κόσμος γεμάτος αντιθέσεις, ξαφνικά γίνεται ενιαίος.

Πιάνω τον εαυτό μου να παρατηρεί τους λιγοστούς ανθρώπους που κυκλοφορούν και προσπαθώ να μαντέψω πού να πηγαίνουν, αν κι αυτοί οδεύουν προς τη δουλειά,

τι δουλειά μπορεί να κάνουν , πόσο αυτή έχει επηρεαστεί, τι να σκέφτονται άραγε, τους περιμένει κάποιος σπίτι σχολώντας, έχουν οικογένεια που μένει σπίτι,

τηρούν τα μέτρα, αν τους έχουν σταματήσει για έλεγχο. Ακόμη κι αν πιθανώς είναι φορείς του ιού και δεν το γνωρίζουν.. Αμέτρητα ερωτήματα χορεύουν στη σκέψη μου.

Κι όταν με γαργαλάει η δυσπιστία, η ανησυχία, η αβεβαιότητα και ενίοτε ο φόβος.. μηχανικά καθώς οδηγώ, δυναμώνω τη μουσική στο ράδιο.

Είναι βάλσαμο η μουσική και καλή παρέα. 

Πριν τις ημέρες του κορωνοϊού συνήθιζα να έχω δυνατά την ένταση και πότε-πότε να ψελλίζω τους στίχους, όσο οδηγούσα.

Ακόμη κι αυτό έχει τώρα αλλάξει. Από τη μια η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που δε σου αφήνει περιθώρια να χαρείς πόσο μάλλον να εκφραστείς.

Κι από την άλλη ο εσωτερικός φραγμός που αναστέλλει -σαν να δυναμιτίζει εν τη γενέσει- αυτοκαταστρέφοντας  κάθε τέτοιο σενάριο, γεμίζοντάς σε ενοχικά συναισθήματα.

Πού φτάσαμε; Πόσο διαφορετικά ήταν όλα πριν; Με τον COVID-19 ορόσημο, θα μιλάμε την προ κορωνοϊού και τη μετά κορωνοϊόν εποχή.

Γράφεται ιστορία. Και σύντομα θα γράφεται (σύντομα: με τη  χρονική έννοια αλλά  και σε συντομο-γραφία) π.κ και μ.κ

Ευτυχώς το κ όχι με κεφαλαίο. 

Μεγάλη η ..χάρη του! Που βεβαίως μόνο χάρη δεν έχει όλο αυτό που παγκοσμίως βιώνουμε.

Παρατηρούμε λοιπόν όλοι γύρω μα κυρίως ..τηρούμε παρά τη δυσκολία αυτά που μας υποδεικνύουν να κάνουμε.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News