Μια βόλτα στη Ρώμη του 2019

Απόψεις
Μια βόλτα στη Ρώμη του 2019

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Η μόνη χώρα στην οποία έχω καταφέρει να ταξιδέψω μέχρι στιγμής είναι η Ιταλία, καθώς έναν χρόνο πριν, τον Μάρτιο του 2019, επισκέφτηκα τη Ρώμη και έμεινα εκεί για 5 ημέρες. Από αυτή την τόσο σύντομη διαμονή μου, η συγκεκριμένη πόλη κατάφερε να γίνει η πιο ερωτεύσιμη περιοχή στην ψυχή μου.

Είναι τα μνημεία; Είναι τα πλακόστρωτα; Είναι οι ίδιοι οι Ιταλοί που μου θύμισαν τόσο πολύ εμάς; Ό,τι κι αν ήταν, η Ρώμη με έκανε να θέλω να ταξιδέψω σε ολόκληρη την Ιταλία. Να δω κάθε στενό της, να γευτώ τα παραδοσιακά της εδέσματα, να παρατηρήσω τους γείτονες μας από τον τρόπο που ντύνονται μέχρι τον τρόπο που συμπεριφέρονται.

Δε θα ξεχάσω πως, σταματώντας μία Ιταλίδα για να ρωτήσουμε με τη φίλη μου πώς θα πάμε για παράδειγμα στο Κολοσσαίο, αυτή δεν μπορούσε να μας απαντήσει στα Αγγλικά. Αλλά δες… δε μας παράτησε στο δρόμο. Έβγαλε το δικό της GPS, το κινητό της τηλέφωνο, για να μας δείξει τη διαδρομή που έπρεπε να ακολουθήσουμε. Κάποιοι κάτοικοι αν μπορούσαν να μας βάλουν και στο λεωφορείο, θα μας έβαζαν.

Οι Ιταλοί, αυτοί οι Ιταλοί που είδα εγώ, μοιάζουν με εμάς. Είδα έφηβους να είναι ο ένας δίπλα στον άλλο και να χαζογελούν, είδα ανθρώπους αγκαλιασμένους στο δρόμο, είδα φίλους, ζευγάρια οικογένειες… Όλους μαζί!

Έχω συμπεράνει πως την Ιταλία -αλλά ας μιλήσω για τη Ρώμη- δε γίνεται να μην την ερωτευτεί κάποιος και να μην θέλει να επιστρέψει εκεί. Εξού και οι ευχές που κάνουν οι τουρίστες στη Φοντάνα ντι Τρέβι με τα κέρματα που πετούν στο σιντριβάνι. Επιστρέφοντας μάλιστα στο Ηράκλειο, απογοητεύτηκα τόσο πολύ όταν είδα το σιντριβάνι στα Λιοντάρια αφώτιστο και η επιθυμία μου να γυρίσω στην ιστορική πρωτεύουσα της Ιταλίας γιγαντώθηκε.

Μία πόλη, λοιπόν, όπου στους δρόμους δεν έπεφτε «καρφίτσα», από την Πιάτσα ντι Σπάνια μέχρι το Βατικανό, τώρα έχει ερημώσει. Και οι γείτονές μας, όπως εμείς, δυσκολεύτηκαν να μείνουν μέσα στο σπίτι. Αλλά και στο σπίτι που μένουν, συμβιώνουν πολλές γενιές μαζί, όπως και στην Ελλάδα.

Δεν σας κρύβω, λοιπόν, ότι τώρα που βλέπω όλα τα διάσημα αξιοθέατα «γυμνά» από κόσμο, νιώθω ένα τσίμπημα στην καρδιά. Σαν επισκέπτρια είδα ένα μικρό κομμάτι της χώρας η οποία έχει γίνει φάντασμα. Οι Ιταλοί ζουν μια άνευ προηγουμένου τραγωδία και εδώ παλεύουμε με νύχια και με δόντια για να μην φτάσουμε σ’ αυτό το σημείο.

Ένα πράγμα σκέφτομαι όταν νιώθω φόβο για την κατάσταση που επικρατεί παγκοσμίως: Στην Ελλάδα, αν και αυτή τη στιγμή όπως λένε οι ειδικοί, δεν έχουμε φτάσει στην κορύφωση της πανδημίας, τα αυστηρά μέτρα πάρθηκαν νωρίς, οπότε καλό είναι και εσείς που μένετε στο σπίτι και εμείς που δουλεύουμε, να τα ακολουθήσουμε με ευλάβεια. Να βάλουμε όλοι τα δυνατά μας για να βγούμε πιο γρήγορα από το «μένος» της πανδημίας.

Για να μπορέσουμε να μπούμε ξανά και χωρίς φόβο σε πλοίο ή αεροπλάνο.

Για να πάμε ξανά στην πόλη ή τη χώρα που ερωτευτήκαμε…

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News