Ο δρ. Ολοκληρωμένης Περιβαλλοντικής Διαχείρισης του Πανεπιστημίου Κρήτης Βασίλης Λύκος, μιλώντας στον 98.4, σε μια συζήτηση σε προεκλογικό κλίμα από το AI και την ενημεροδιασκέδαση των εκλογών, ως τα μεγάλα ζητήματα των κοινωνιών σε εποχές τεχνοεπιστήμης:
«Σ’ ένα επερχόμενο κοινωνικό matrix όπου η Artificial Intelligence (AI) θα μπορεί να σκέφτεται μέσω συστημάτων e-learning που θα μαθαίνουν από τον άνθρωπο, η AI θα μπορεί να σκέφτεται και να αποφασίζει από μόνη της για το μέλλον της ανθρωπότητας. Κι όλα αυτά ενώ το εκπαιδευτικό σύστημα θα σε «εκπαιδεύει» όχι στο πώς να σκέφτεσαι αλλά στο τι σκέφτεσαι. Εσύ δε θα κουράζεσαι αλλά μέσω του ChatGTP θα λύνεις όλα αυτά τα “περίεργα” της καθημερινότητας που σε απασχολούν. Ο παγκόσμιος αλγόριθμος θα τα έχει κανονίσει για “σένα πριν από εσένα για το καλό σου”. Εσύ θα συνεχίζεις να εργάζεσαι χωρίς ιστορική μνήμη, νυχθημερόν, κυνηγώντας social scores για να επανακτείς κομμάτι των ελευθεριών σου ως πολίτης. Επαναβιώνεται δηλαδή μια νεο-μαλθουσιανή θεωρία όπου οι αδύνατοι δεν θα έχουν καμία επιλογή εκτός από το να γίνουν υπάκουοι.
Σε αυτό το πλαίσιο γινόμαστε κοινωνοί μιας προεκλογικής περιόδου όπου ο διαμεσολαβητής είναι οι ψηφιακές πλατφόρμες και όχι η αδιαμεσολάβητη επαφή του πολιτευόμενου με τον πολίτη. Τα πάντα είναι εικόνα, καρφιτσωμένα χαμόγελα, ωραία, πλουμιστά πρόσωπα, σαγηνευτικά ενίοτε αλλά πουθενά δεν υπάρχουν τα πρόσωπα με την πραγματική παραγωγή πολιτικής για τον τόπο, τον τρόπο, τη χώρα σου. Θα πας για να αλλάξεις αυτήν την Κοινωνία προς τα μπρος, με όλους τους πολίτες, με την Κοινωνία στα πόδια της ή θα δημιουργήσεις στο όνομα της προόδου των χρηματιστηριακών εταιριών καινούργιους μετόχους που θα πλουτίζουν, τζογάροντας τις βασικές σου βιολογικές, ατομικές και κοινωνικές σου ανάγκες ή ακόμη περισσότερο τα δικαιώματα;
Δυστοπίες λοιπόν ή συμμετοχή, συναπόφαση και συνευθύνη για μια Δημοκρατία που την ευαγγελίζονται πολλοί αλλά κανείς δεν σου δίνει τον ελεύθερο χρόνο για να μπορέσεις να ασκήσεις αυτό το αναφαίρετο δικαίωμά σου ως πολίτης; Αλλιώς μάλλον θα μας εξωθήσουν στον νέο καπιταλισμό των “ενδιαφερόμενων μερών”…».
