Ο καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης, εικαστικός – συγγραφέας, γεωπολιτιστικός αναλυτής και δημοσιογράφος Δημοσθένης Δαββέτας, με αφορμή τις μαζικές κινητοποιήσεις στη Γαλλία, κάνει λόγο μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό 98.4, ακόμη και για ανοιχτά σενάρια τεχνητών διλημμάτων από πλευράς Μακρόν, για διάλυση του Γαλλικού κοινοβουλίου και εκλογών με την Λεπέν και το κόμμα της επί θύραις.
Όπως λέει, η δεύτερη συνεχόμενη καθολική απεργία στην Γαλλία αυτές τις μέρες ( έπονται άμεσα πολλές άλλες), το ίδιο, ίσως και περισσότερο μαζική και σκληρή, όπως η πρώτη, δείχνει ότι τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για τον Εμμανουέλ Μακρόν: βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο. Απέναντι του έχει ένα συμπαγές μαζικό κίνημα που είναι αποφασισμένο και δεν αστειεύεται.
Μπορεί η αφορμή της άγριας ρήξης μεταξύ του Γάλλου προέδρου και των απεργών να είναι το συνταξιοδοτικό ,εντούτοις οι αιτίες αυτής της εξέγερσης ( γιατί την μορφή εξέγερσης παίρνει σταδιακά αυτή η έντονη μαζική διαμαρτυρία) είναι πιο βαθιές.
Κι είναι οι εξής:
- Η απειλή της ως τώρα κερδισμένης με αγώνα και θυσίες συνηθισμένης ποιοτικής ζωής των Γάλλων.
Το κράτος πρόνοιας που ιδρύθηκε από τον Ντεγκόλ κι ιδρύθηκε ακριβώς για να βοηθήσει δημογραφικά την χώρα ( που είχε απώλειες στον πόλεμο) και να βάλει σε οικονομική τάξη την καθημερινότητα των πολιτών ,τρίζει εκ θεμελίων. Μια σειρά από αποφάσεις, νομοθετήματα και νόμοι ( όπως το συνταξιοδοτικό για παράδειγμα) αφαιρούν σταδιακά όλες τις οικονομικές βοήθειες που είχαν οι Γάλλοι.
Η παγκοσμιοποίηση βλέπετε θέλει την ελεύθερη ανταγωνιστική αγορά και την αποδυνάμωση κάθε μορφής πρόνοιας. Όλα πλέον σχετικοποιούνται στην γαλλική οικονομία κι ο αδύναμος είναι ευάλωτος στις ορέξεις του δυνατού. Κι αυτό δημιουργεί τεράστια ανασφάλεια στην πληγωμένη μεσαία γαλλική τάξη η οποία έτσι μέσω των απεργιών και σκληρών διαδηλώσεων αντιδρά κι αρνείται την διάλυση της. Η νεοφιλελεύθερη οικονομία απειλεί την ως τώρα γαλλική ευζωία.
- Υπάρχει πρόβλημα καθημερινής ασφάλειας στην χώρα. Η βία είναι καθημερινό φαινόμενο. Στα σχολεία, στα στάδια, στους δρόμους, το μετρό, παντού. Κι αυτό ανησυχεί τους κατά τον νόμο Γάλλους. Θέλουν να ξαναβρούν την κοινωνική τους ισορροπία και να μην φοβούνται.
Η βία αυτή ατυχώς συνδέθηκε με τους μετανάστες κι έτσι υπάρχει ένα κλίμα δυσπιστίας στους ξένους, εκ των οποίων όσοι είναι παράνομοι αντιμετωπίζονται εχθρικά από τους πολίτες. Κάτι που δεν κάνει ο Μακρόν ο οποίος όλο και βρίσκει τρόπους να επιτρέπει να εισέρχονται παράνομοι μετανάστες με τις οικογένειες τους στην Γαλλία.
- Όλα τα ανωτέρω δοκιμάζουν αυτό που γνωρίζουμε ως Γαλλική ταυτότητα. Οι Γάλλοι δεν ξέρουν πια ποιοι είναι και που πάνε. Και δικαίως τα βάζουν με τον Μακρόν.
Μαζεύονται λοιπόν όλοι κι αντιδρούν εναντίον του και μάλιστα μαζικά και βίαια.
Ποιες οι επιλογές του Γάλλου προέδρου;
Η να εγκαταλείψει τα νομοσχέδια, κάτι που θα γκρέμιζε όμως την αξιοπιστία του ,η να κάνει, όπως έχει συχνά απειλήσει, ξανά βουλευτικές εκλογές.
Στην δεύτερη περίπτωση ρισκάρει γιατί επενδύει στον φόβο αντι-Λεπεν, η οποία όλο και δυναμώνει. Δεν είναι όμως σίγουρο ότι ο φόβος αυτός θα περάσει. Ο κόσμος δεν φοβάται την Λεπέν. Και μια διάλυση του Γαλλικού κοινοβουλίου μάλλον θα ναι μπούμερανγκ για τον Μακρόν. Εκτός κι αν έτσι θέλει να δικαιολογήσει την πολιτική του ανικανότητα ρίχνοντας το βάρος στους Γάλλους πολίτες που μπορεί να ψηφίσουν Λεπέν. Τακτικισμός και λαϊκισμός εκ μέρους του.
