Ο καθηγητής Ευρωπαικών Σπουδών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κωνσταντίνος Λάβδας, σε μια αναλυτική προσέγγιση της μεγάλης γεωπολιτικής εικόνας στον πόλεμο Ρωσίας Ουκρανίας και την γεωπολιτική ρευστότητα που αναδύεται, εξηγεί στον 98.4 γιατί κατά την γνώμη του, υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να αναλυθεί και όλο το πλέγμα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και η συγκρουσιακή κλιμάκωση που έχει επιλέξει η Τουρκία.
Όπως υπογραμμίζει, ενώ η μεγάλη εικόνα στις διεθνείς σχέσεις μετασχηματίζεται, η Τουρκία εμμένει σε μια γενική στρατηγική κατεύθυνση: αύξηση της στρατηγικής αυτονομίας της και αναθεωρητική ανάγνωση των κανονιστικών και ρυθμιστικών πλαισίων που την περιβάλλουν. Καλώς ή κακώς, η θέση της Τουρκίας ως χώρας που πατάει σε πολλές βάρκες δεν αμφισβητείται ουσιαστικά αυτή τη στιγμή, όσο και αν βαυκαλίζονται κάποιοι με παιδαριώδεις αφέλειες του τύπου «ξεμπροστιάστηκε ο Ερντογάν στην Πράγα».
Όσο διαρκεί ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος, η Τουρκία θα εξακολουθεί να θεωρεί ότι η Δύση την χρειάζεται ακόμη περισσότερο από ότι συνήθως και, κατά συνέπεια, θα υπολογίζει ότι η Δύση δεν μπορεί να την πιέσει πολύ.
Γι αυτό και η δημόσια προκλητικότητα του Ερντογάν στην Πράγα και παντού. Υπάρχουν σαφή χρονικά όρια σε αυτή την ιδιότυπα τουρκική προσέγγιση «take it or leave it»; Πέραν του ρωσο-ουκρανικού πολέμου, πέραν και των τουρκικών εκλογών που κάποιοι αναμένουν εναγωνίως, η σκληρή πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία θα παραμείνει για την περιοχή μας πρόκληση μείζονος σημασίας.
Σε αυτό το πλαίσιο μάλιστα πιθανολογεί ο κ. Λάβδας, ότι μία κρίση νοτίως της Κρήτης, με πρόσχημα έρευνες για υδρογονάνθρακες σε υπό παραχώρηση ζώνη από την Λιβύη σε περιοχή με καταφανή ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, είναι από τα πιο συζητήσιμα σενάρια και εδώ θα έχει ενδιαφέρον, ποια θα είναι σε βάθος και ως ποιο όριο και η στάση της Αιγύπτου.
