Με αφορμή την παράθεση από ακροατές μελέτης που όμως κατατέθηκε τον Ιούλιο του 2021 και φέρει την υπογραφή και του καθηγητή Ανοσολογίας στο ΕΚΠΑ, Παναγιώτη Βλαχογιαννόπουλου, με αφορμή την μελέτη αυτή αλλά και τα νέα δεδομένα που απλώς διαφοροποιούν αλλά δεν αναιρούν τα αρχικά συμπεράσματα της, αναλύθηκε, στην εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού 98.4 με τον Γιώργο Σαχίνη, η βασική προβληματική στη διαχείριση της πανδημίας, πρωτίστως δε το γεγονός τοι ακόμη και οι ειδικοί της διαχείρισης των επιτροπών, στις δημόσιες εκφορές τους, δεν διαχωρίζουν κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τα μέτρα δημόσιας υγείας.
Η μελέτη δεν είναι κακή, απλώς είναι σχετικά παλαιά, πριν από το καλοκαίρι, αφού κατατέθηκε στις 16 Ιουλίου 2021.
Ωστόσο παρά το γεγονός ότι σήμερα υπάρχουν ενδεχομένως νεότερα δεδομένα, η μελέτη δεν χάνει τη αξία της.
Πρώτον: τα πρόσφατα δεδομένα απλώς διαφοροποιούν, αλλά δεν αναιρούν τα προηγούμενα.
Δεύτερον: Ο αριθμός των νοσηλειών των παιδιών, ιδίως κάτω των 5 ετών, έχει πρόσφατα αυξηθεί απότομα σε αρκετές χώρες, γεγονός που προσθέτει ερωτηματικά για την ιδιαιτερότητα της Omicron, η οποία, σύμφωνα με κάποιες μελέτες, μπορεί να εξελιχθεί σε τόσο μολυσματική όσο και η Delta σε παιδιά κάτω των 12 ετών.
Τρίτον: έχει σημασία να θυμηθούμε ότι παρά τα δεδομένα που υπήρχαν τότε, δηλαδή μειωμένος κίνδυνος για τις νεότερες ηλικίες κλπ., το εμβολιαστικό πρόγραμμα, εξελίχθηκε σε «επιχείρηση ελευθερία» και ο προσανατολισμός άλλαξε ριζικά από τον αρχικό, που ήταν η εμβολιαστική κάλυψη στις μεγαλύτερες ηλικίες.
Μετατράπηκε σε «Μπολιαστείτε όσοι – πρακτικά κυκλοφορείτε, κινείστε, πάτε στις δουλειές σας, για να απαλλαγείτε από τα περιοριστικά μέτρα, εξασφαλίζοντας προνόμια, έναντι των ανεμβολίαστων. Που θα ξεχωρίζουν από εσάς γιατί για αυτούς θα εξακολουθούν να ισχύουν τα μέτρα, ενώ για εσάς όχι. Μπολιαστείτε και θα είστε ασφαλείς για να επιστρέψετε στην κανονικότητα. Δεν θα επιστρέψετε τελείως επειδή οι υπόλοιποι δεν είναι ακόμη μπολιασμένοι !!!
Τέταρτον: η έλλειψη μέτρων δημόσιας υγείας ήταν αυτή που εκτίναξε τη διασπορά, ενώ η απουσία της επιδ/κής κια γονιδ/κής επιτήρησης είναι εκείνοι οι παράγοντες που δεν επέτρεψαν τη σωστή εκτίμηση κινδύνου και δεν έδωσαν τη δυνατότητα να φανεί η έκταση και οι εστίες της διασποράς. Επομένως το πρόβλημα επιχειρήθηκε να λυθεί εξισώνοντας τα πάντα ηλικίες, εστίες, σχολεία με τον παραγωγικό ιστό, μέσα μαζικής μεταφοράς, χώρους διασκέδασης, το πήγαινε -έλα των τουριστών κλπ. Οπότε για να μειωθούν τα κρούσματα – γιατί αυτό ήταν το κριτήριο, μιας και δεν υπήρχε πραγματική επιδημιολογική εικόνα - επιχειρήθηκε να μπολιαστούν όλοι χωρίς εξαίρεση, με σκοπό μπας και ελαττωθεί η διασπορά. με άλλα λόγια είναι σαν να λέμε :
ότι επειδή η κινητικότητα αυξάνει τη διασπορά, μπολιάστε ότι βλέπετε να κινείται. Και ίσως κάτι να γίνει.
Πέμπτον: οι παραθυράτοι ακαταδίωκτοι, ουδέποτε κατάφεραν να κάνουν τον διαχωρισμό ανάμεσα στις έννοιες:
προσβάλλομαι από τον ιό και εκδηλώνω τη νόσο (ελαφρά, βαριά, πολύ βαριά, σε κρίσιμη κατάσταση κλπ) και μεταδίδω
προσβάλλομαι από τον ιό και δεν εκδηλώνω τη νόσο, αλλά μεταδίδω.
Δηλαδή όλοι μεταδίδουμε, ασυμπτωματικοί και συμπτωματικοί, νέοι και γέροι, άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο
Κι από την άλλη ότι :
οι πιθανότητες να νοσήσει κάποιος μετά από την προσβολή έχει άλλη συχνότητα και πιθανότητα (που εξαρτάται από ηλικία, ευαισθησία, υποκείμενα νοσ/τα και όπως είπαμε από το εάν είναι εμβολισμένος ή όχι), με μεγάλο βαθμό διαφοροποίησης,
ενώ οι πιθανότητες να μεταδώσει κάποιος (συμπτωματικός, ασυμπτωματικός, νέος ή γέρος) δεν έχει το ίδιο εύρος διαφοροποίησης, αλλά πολύ μεγαλύτερο.
Επομένως το ότι μεταδίδουν τα παιδιά και μεταδίδουν και κολλάνε μεταξύ τους, και από μόνα τους και από τους μεγάλους. Η μετάδοση δεν είναι μονόδρομος και δεν ακολουθεί μια και μοναδική κατεύθυνση.
Με άλλα λόγια είναι φορείς που μεταδίδουν προς τις μεγαλύτερες ηλικίες αλλά και τα ίδια γίνονται επίσης φορείς έχοντας δεχθεί τη μετάδοση από τις μεγαλύτερες ηλικίες.
Αντί λοιπόν να ελεγχθούν κινητικότητα, σχολεία, χώροι εστίες κλπ. με μέτρα Δημόσιας Υγείας, αποφασίστηκε να εμβολιάζονται όλοι ανεξαρτήτως.
Το αποτέλεσμα είναι σήμερα να υπάρχει σαφής αντίληψη για τον εμβολιασμό, να έχουν αυξηθεί οι αμφισβητήσεις.
Επειδή όταν το παρουσιάζεις ως πανάκεια, προκειμένου να καλύψεις την ανεπάρκειά σου και το έλλειμμα ενεργειών, επί σειρά μηνών, τότε μειώνεις τα ευεργετικά αποτελέσματα του. Στη συνέχεια κλονίζεις και την εμπιστοσύνη των πολιτών προς αυτό, αλλά και φυσικά στο σύστημα διαχείρισης. Αυτό θα συμπαρασύρει κι άλλες παραμέτρους. Κι έτσι σε συνδυασμό με την αδιαφάνεια, την επικοινωνιακή σαλάτα, την αυταρχικότητα και γενικά την προσπάθεια χειραγώγησης των κοινωνικών συμπεριφορών στη θέση της πειθούς, θα καταλήξει σε πλήρη σύγχυση και στο ότι ακόμη και τα καλύτερα μέτρα που θα μπορούσαν να προταθούν – ως εκ θαύματος, εντελώς ξαφνικά, αλλάζοντας ακόμη και τακτική, διορθώνοντας ό,τι είχε γίνει λάθος μέχρι τότε – να μην μπορούν πλέον να εφαρμοσθούν, και μαζί με αυτά οι οδηγίες, οι κατευθύνσεις, όλα μαζί να είναι πλέον αναποτελεσματικά και ανεφάρμοστα.
Το Link της σχετικής μελέτης.
