Όπως φαίνεται, θα ξεκινήσουμε από 'κει που μείναμε, κι αυτό γιατί απ' ό,τι καταλαβαίνουμε η κ. Κοτανίδου αναδεικνύεται σε κεντρικό πρόσωπο και προβλέπεται να συγκεντρώσει από 'δω και μπρος τα φώτα της δημοσιότητας, που ήδη πέφτουν άπλετα επάνω της.
Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη "βροχή" των δηλώσεών της, που πέφτουν ασταμάτητα η μία μετά την άλλη. Μετά την "ασίστ" που έκανε για το Μαξίμου, βγάζοντας στη σέντρα την επιτροπή των εμπειρογνωμόνων, έκανε νέα ντρίπλα και έτσι, αντί να προχωρήσουν στη διαλογή των μελών της επιτροπής... θα προχωρήσουν στη διαλογή ασθενών. Ναι, καλά ακούσατε. Σας παραθέτω αυτολεξεί από την παρέμβασή της στη διαδικτυακή εκδήλωση που διοργάνωσε το Καρδιομεταβολικό Κέντρο της Hellenic Healthcare Group (HHG):
«Αυτή τη στιγμή, το τεράστιο ερώτημα που έχουμε μπροστά μας είναι το εξής: Όλοι αυτοί οι ασθενείς που διασωληνώνονται, πρέπει να διασωληνώνονται; Εμείς στη Μονάδα βρισκόμαστε πολύ συχνά μπροστά σε ασθενείς οι οποίοι έχουν γενικευμένο καρκίνο, που είναι κατάκοιτοι τουλάχιστον 2-3 χρόνια, που έχουν πολύ προχωρημένη άνοια ή πολλές ανίατες ασθένειες και παρ' όλα αυτά υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν αποφασίσει να διασωληνωθούν και να ταλαιπωρηθούν για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα».
Τι μας είπε η καθηγήτρια; Ότι αυτοί που έχουν γενικευμένο καρκίνο, πολύ προχωρημένη άνοια ή πολλές ανίατες ασθένειες, ήρθε η ώρα να πεθάνουν; Δηλαδή δε χρειάζεται να ζήσουν; Δηλαδή είναι δώρον-άδωρο να κάνουμε ό,τι μπορούμε προκειμένου να τους κρατήσουμε στη ζωή; Να κάνουμε δηλαδή αυτό που κάνουμε μέχρι τώρα και ποιος αποφασίζει γι' αυτό;
Γιατί είναι άλλο να λες «δεν μπορώ να προσφέρω τίποτε περισσότερο, έκανα ό,τι μπορούσα και δεν κατάφερα να κρατήσω τον ασθενή στη ζωή» κι άλλο να λες «δεν μπορώ να προσφέρω γιατί: ή αυτός ή κάποιος άλλος επειδή δεν έχω χώρο να τον νοσηλεύσω, δεν έχω τη δυνατότητα να τον νοσηλεύσω και πρέπει να διαλέξω ή αυτόν ή κάποιον άλλον».
Από 'κει και πέρα ξεκινάνε οι δικαιολογίες για να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα, δηλαδή μετά αρχίζουν τα κριτήρια αξιολόγησης, αν είναι νέος ή γέρος, αν θα αντέξει ή δε θα αντέξει, αν έχει υποκείμενα νοσήματα, πόσα, και ποια και τελικά ποιος είναι αυτός που αποφασίζει για τις ζωές των άλλων;
Αυτή είναι η τακτική που προτείνει η καθηγήτρια να ακολουθήσουμε από 'δω και πέρα, δηλαδή τη φυσική επιλογή υποβοηθούμενη από την ιατρική επιλογή; Η κ. Κοτανίδου είναι καθηγήτρια Εντατικολογίας του ΕΚΠΑ και μέλος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας. Είναι μια σπουδαία επιστήμονας. Είναι και υπεύθυνη για την ανάπτυξη νέων κλινών ΜΕΘ του υπουργείου Υγείας.
Μήπως ο λόγος της σηματοδοτεί μια κατεύθυνση; Αυτής που προβλέπεται να πάρουν τα πράγματα εδώ που φτάσαμε; Και ποιος φταίει που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε; Η ατομική ευθύνη ή η ευθύνη αυτών που διαχειρίζονται την πανδημία είναι αυτή που δεν κατάφερε να αυξήσει τις κλίνες COVID στις ΜΕΘ με νέες κλίνες και όχι να πάρει τις ήδη υπάρχουσες κλίνες από τις ΜΕΘ που προορίζονται για τα μη COVID περιστατικά ή πάλι να φτιάξει αυτοσχέδιες κλίνες με ανεπαρκή εξοπλισμό σε ακατάλληλους χώρους των νοσοκομείων και να τις πασάρει για κλίνες ΜΕΘ, ώστε να λένε ότι φτάσαμε στις 1.404!!!
Κι αν πράγματι έχουμε τόσες, γιατί δε φτάνουν;
Φαίνεται ότι η κ. Κοτανίδου κάνει αυτό που δεν κάνει όταν είναι στην επιτροπή: Δηλαδή ΠΡΟΓΝΩΣΗ. Φαίνεται ότι βλέπει πιο μπροστά, βλέπει μάλλον αυτό που έρχεται, αλλά δεν είναι η μόνη, και κάποιος άλλος τα 'λεγε πολύ πριν απ' αυτήν. Θυμάστε;
Μπορεί να μη θυμάστε:
«... να κάνω ένα μεγάλο σχόλιο εδώ από τη μεγάλη εμπειρία που έχω όλα αυτά τα χρόνια στην Πατρίδα και σαν γιατρός αλλά και σαν υπηρέτης της δημόσιας υγείας. Να πω ότι κάθε χρόνο στη γρίπη, και την εποχική γρίπη, αντιμετωπίζεται αυτό το πρόβλημα από τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας στη χώρα μας, και φυσικά και στην καθημερινή ιατρική πρακτική, ότι ο γιατρός, σε συνεννόηση με το οικογενειακό περιβάλλον, σε έναν άνθρωπο ο οποίος είναι υπερήλικας, έχει πολλαπλά προβλήματα υγείας, έναν άνθρωπο ο οποίος θα ταλαιπωρηθεί ενδεχομένως και θα παραταθεί η διαδικασία του θανάτου παρά η ίδια η ζωή, γίνεται η επιλογή αυτή στην καθημερινή πράξη, στις κλινικές, στα νοσοκομεία μας.
Και θα πω και κάτι ακόμα περισσότερο. Είχαμε μελετήσει πριν χρόνια με μία ομάδα επιδημιολόγων στον Εθνικό Οργανισμό Δημόσιας Υγείας αυτό το φαινόμενο ακριβώς για τη γρίπη, και πραγματικά διαπιστώνουμε κάθε χρόνο γιατί δεν έφταναν οι Μονάδες Εντατικής Θεραπείας στην κορύφωση του κύματος της γρίπης για όλους τους ασθενείς να νοσηλευτούν. Και φυσικά οι γιατροί, σε συνεννόηση με τους ασθενείς, έκαναν και επιλογή των ανθρώπων οι οποίοι θα διασωληνώνονταν και θα προχωρούσαν σε αυτή τη διαδικασία, που καμιά φορά ήταν και παρατεταμένη διαδικασία θανάτου - να το τονίσω - και όχι παράταση της ζωής. Ποιοτικής ζωής, να το πω αυτό. Έκαναν χρήση αυτής της επιλογής... Παρ' όλα αυτά, στην καθημερινή πρακτική πολλές φορές το αντιμετωπίζουμε σε ανθρώπους με πολλαπλά προβλήματα υγείας, υπερήλικες, που πραγματικά θέλουμε να βοηθήσουμε να υπάρχει και ποιοτική μετάβαση και προς τον θάνατο. Όχι μόνο μια παράταση της ζωής, η οποία είναι βάρβαρη και η οποία οδηγεί και σε επιπλοκές και σε μια παράταση διαδικασίας του ίδιου του θανάτου. Ο θάνατος είναι ένα γεγονός στη ζωή μας που το αποδεχόμαστε με βαθιά ταπείνωση εμείς οι γιατροί»...
Πολύ καλά διαβάζετε, είναι η δήλωση του κ. Σωτήρη Τσιόδρα στην από κοινού συνέντευξη Τύπου ενημέρωσης των πολιτών με τον πρωθυπουργό, στις 5 Νοεμβρίου του 2020. Πάμε για την "Ποιοτική μετάβαση και προς τον θάνατο"; Έτσι θα το λέμε τώρα; Είπαμε, είναι απόσπασμα από την κοινή συνέντευξη Μητσοτάκη-Τσιόδρα, όταν μας εξηγούσαν γιατί έπρεπε να κάνουμε lockdown για τις επόμενες δύο εβδομάδες τότε, τότε που όπως έλεγαν αιφνιδιαστήκανε και μετά που αιφνιδιαστήκανε τι κάνανε; Από lockdown σε lockdown, του lockdown, ω lockdown... Από το «μόνο για δύο εβδομάδες, ρε παιδιά», φτάσαμε στο «άντε να βαδίσουμε το τελευταίο μίλι που μας απέμεινε»!
Ευτυχώς λοιπόν που αιφνιδιαστήκαμε... τότε, αλλιώς δε θα παίρναμε μέτρα, μέτρα δημόσιας τάξης! ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!
Για μέτρα δημόσιας υγείας: testing μαζικά, επαναλαμβανόμενα - απομόνωση - ιχνηλάτηση - απομόνωση επαφών ούτε λόγος να γίνεται. Έχουμε χάσει το μέτρο με τα μέτρα, μου φαίνεται.
Μήπως κάνω λάθος;
«Και το λέω αυτό διότι, αν υποθέσουμε ότι είχαμε 5.000 ΜΕΘ, αυτό θα σήμαινε κατά τη φυσιολογική φορά των πραγμάτων ότι θα είχαμε έναν πολύ μεγαλύτερο αριθμό νεκρών, γιατί η θνητότητα μέσα στις Μονάδες είναι περίπου στο μισό, 45-50%»: Γεραπετρίτης, 24 Νοεμβρίου του 2020.
Όσες περισσότερες ΜΕΘ έχουμε, τόσο περισσότερους θανάτους θα έχουμε. Επομένως λιγότερες ΜΕΘ = λιγότεροι θάνατοι. Γι' αυτό λοιπόν λέει και η κ. Κοτανίδου:
«... παρ' όλα αυτά, υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν αποφασίσει να διασωληνωθούν και να ταλαιπωρηθούν για ακόμη μεγαλύτερο χρονικό διάστημα». Να μην τους βάζουμε λοιπόν στις ΜΕΘ για να μην ταλαιπωρούνται.
Να τα έξυπνα μέτρα
Λιγότερες ΜΕΘ και να μην τους διασωληνώνουμε για να μην ταλαιπωρούνται, νέα προστατευτικά μέτρα λοιπόν, "συνταγή Bergamo", Bergamo style μέτρα, και ξεκινάμε με τους τελικού σταδίου, πάμε στους βαρέως πάσχοντες, συνεχίζουμε με αυτούς που έχουν υποκείμενα νοσήματα, φτάνουμε στους πάσχοντες και έχουμε μέλλον... έχουμε ή δεν έχουμε μέλλον; Εξαρτάται από τα έξυπνα μέτρα που θα πάρουμε: Ένα από αυτά; Ενώ πάμε χειρότερα, να ανοίξουμε και να περιμένουμε, έτσι θα μπερδευτεί ακόμη κι ο ιός...
Να σας θυμίσω τι λέγανε πριν από μήνες (ούτε θυμάμαι πόσους): «Φταίνε οι ατομικές ευθύνες (συνολικά και μεμονωμένα) και έχουμε μεγάλη διασποράς, γι' αυτό πρέπει να μπούμε μέσα, επειδή αν δεν μπούμε θα "κάτσει" το ΕΣΥ» (φυσικά όχι γιατί θα υπάρξουν θάνατοι, γιατί θάνατοι υπήρξαν και υπάρχουν εντός και εκτός ΕΣΥ, από COVID και από non COVID 7.000 από τη θνητότητα και 10.000 αντίστοιχα η υπερβάλλουσα θνησιμότητα), και μπήκαμε λοιπόν μέσα επειδή κινδυνεύαμε. Τώρα όμως που κινδυνεύουμε και το ΕΣΥ "έκατσε", ήρθε η ώρα να βγούμε έξω!!!! Γιατί προφανώς για να μην κινδυνεύσουμε κι άλλο, αλλά κυρίως το ΕΣΥ, οι ΜΕΘ.
ΜΕΘ...ερμηνευόμενο αυτό σημαίνει ότι: Κυκλοφορούμε έξω - κολλάμε, μπαίνουμε μέσα - μένουμε σπίτι, μένουμε σπίτι - κολλάμε σπίτι - βγαίνουμε έξω κι ύστερα πάλι απ' την αρχή. Τι δεν καταλάβατε;
Είναι τόσο απλό, φταίει ο αόρατος εχθρός, ο κακός μας καιρός και ο καθένας από μας ξεχωριστά, η Πολιτεία δε φταίει, ο ΕΟΔΥ δε φταίει, η Πολιτική Προστασία δε φταίει, η κυβέρνηση δε φταίει, η επιτροπή δε φταίει, όλα καλά καμωμένα, μέτρα, μέτρα κι άλλα μέτρα...
Μέτρα δημόσιας τάξης, τα μέτρα δημόσιας υγείας τι έγιναν, ρε παιδιά, τα ξεχάσαμε; Testing μαζικά, επαναλαμβανόμενα - απομόνωση - ιχνηλάτηση - απομόνωση επαφών, προστασία στα μέσα μαζικής μεταφοράς - τεστ και προστασία στους εργασιακούς χώρους - στις δημόσιες υπηρεσίες - συσκευές καθαρισμού αέρα παντού, όλα αυτά τα ξεχάσαμε!!
Γιατί χωρίς αυτά βρίσκει τη δυνατότητα ο ιός να εξαπλώνεται. Λένε ότι κολλάμε έξω και φταίει η ΑΥΞΗΜΕΝΗ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, μένουμε σπίτι - ΚΟΛΛΑΜΕ ΣΠΙΤΙ - ΕΝΔΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ. Μα, αφού μπαινοβγαίνουμε, υπάρχει οικογένεια που ένα τουλάχιστον μέλος της να μη βγαίνει υποχρεωτικά για να πάει στη δουλειά;
Πώς λοιπόν να μη διασπαρεί και μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον, από μόνος του διασπείρεται, όταν όλοι όσοι μπαινοβγαίνουμε κυκλοφορούμε χωρίς προστασία, χωρίς έλεγχο, ποιος και πού είναι και πώς γίνεται τελικά ο έλεγχος;
Με τα sms του Χαρδαλιά ή τα rapid tests του ΕΟΔΥ σε όποιον περνάει στις πλατείες και σε όποιον κάνει αίτηση στις πλατφόρμες μαζεύονται τα στοιχεία για να δοθούν στην επιτροπή, για να κάνει εκτίμηση κινδύνου για να μπαινοβγαίνουμε. Μόνο που αυτή τη φορά το κάνουνε έτσι ώστε το άνοιγμα να φανεί πιο φυσικό. Πρέπει να φαίνεται ότι το ζητάει ο ίδιος ο κοσμάκης, επειδή κουράστηκε.
Το καινούργιο λοιπόν στοιχείο είναι:
Η ατομική ευθύνη μεταλλάχθηκε από απλή σε δικαιολογημένη εκ κοπώσεως, το γαϊτανάκι της συμφοράς εναλλάσσεται με το παιχνίδι της τυφλόμυγας, υπό τους ήχους του ακορντεόν, όποιος δε συμμορφώνεται "τρώει" πρόστιμο.
Πολύ φοβάμαι πως σε λίγο θα μετράνε και τα πρόστιμα, για να μπούμε ή να μην μπούμε στις ΜΕΘ...
Φωτογραφία: unsplash
Διαβάστε ΕΔΩ όλες τις ειδήσεις για τον κορωνοϊό.
