Όλοι μας είμαστε ελεύθεροι να ακολουθούμε ιδεολογίες που φωταγωγούν τη ζωή μας και την τοποθετούν σε ένα μονοπάτι αποφάσεων και πράξεων. Δική μου και πολλών άλλων πολιτική φιλοσοφία είναι ο φιλελευθερισμός, αναγνωρίζοντας, ταυτόχρονα, την ελευθερία αυτών που επιλέγουν αριστερές ιδεολογίες. Αυτό που δεν κατανοώ και αντιλαμβάνομαι ως προβληματικό και επικίνδυνο είναι η στάση ορισμένων να μην καταδικάζουν, χωρίς δισταγμούς και αστερίσκους, τα ιστορικά εγκλήματα που διέπραξαν απολυταρχικά κομμουνιστικά καθεστώτα.
Της Αθηνάς Σπανάκη - Κοχιαδάκη*
Η βία, οι θηριωδίες, οι εξορίες, οι διωγμοί και η στέρηση της ελευθερίας δε διαφέρουν είτε προέρχονται από δικτατορικά καθεστώτα είτε από κομμουνιστικές κυβερνήσεις. Η αφαίρεση της ζωής, ο ανθρώπινος πόνος, η διάλυση οικογενειών και ο αποκλεισμός από την κοινωνική ζωή είναι απαράλλαχτα, είτε υπαγορεύονται από φασιστικές ιδεολογίες είτε από σταλινικές. Τα εγκλήματα και η βία, μέθοδοι συντήρησης και τα δύο όλων των απολυταρχικών καθεστώτων, είναι κόντρα στα ιδανικά για τα οποία μάχονται οι ουσιαστικά ελεύθεροι άνθρωποι: το καθολικό, πανανθρώπινο δικαίωμα στη ζωή και την ατομική αξιοπρέπεια.
Οι λαοί της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής και της Ασίας, που γνώρισαν σκληρά απολυταρχικά καθεστώτα, έχοντας πλέον την ιστορική εμπειρία, ούτε "βλέπουν" διαφορές, ούτε δέχονται δικαιολογίες στην καταπίεση. Η Ιστορία τούς έχει καταγράψει στυγνούς "εκπροσώπους του λαού", που εξυπηρέτησαν συμφέροντα της κομματικής και συνδικαλιστικής νομενκλατούρας, και στο όνομα της "επανάστασης" έπνιξαν πολιτικές ελευθερίες και διείσδυσαν σε κάθε πτυχή της ατομικής ύπαρξης και δημιουργίας, καταπατώντας τες.
Οι σκεπτόμενοι πολίτες, ανεξάρτητα από την πολιτική ιδεολογία τους, χωρίς δεύτερη σκέψη, καταδικάζουν τις εθνοκαθάρσεις, τις εκκαθαρίσεις πολιτικών ή κοινωνικών ομάδων, ανεξάρτητα από τις καταβολές των εμπνευστών τους. Η βία δε διακρίνεται ανάλογα με την ιδεολογία που κρύβεται πίσω από αυτή. Και κανένα ταξικό ή οικονομικό συμφέρον δεν έχει την ισχύ να νομιμοποιεί εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, να εκτοπίζει ανθρώπους, να στρέφεται ενάντια στην ίδια τη ζωή.
Η Ιστορία είναι μια πολυεπίπεδη οντότητα, με πολλές διασταυρώσεις και αντιφάσεις, αποχρώσεις και οπτικές, συνθήκες και συμβάσεις, με απόλυτα μεγέθη αλλά και σχετικισμούς.
Είναι δύσκολο έως αδύνατο να υπάρχει μια μόνο ανάγνωση, μια ακέραιη αποτύπωση, πόσω μάλλον μια ηθικοποίησή της. Είναι, όμως, επιβεβλημένο και κρίσιμο για όσα επακολουθήσουν να καταδικάζουμε τη βία των απολυταρχικών καθεστώτων και να την καταγράφουμε ως μελάνωμα στην ανθρώπινη ιστορία, απ' όπου και εάν προέρχεται... Πόσο απέχουμε από το να συμφωνήσουμε, άραγε, στο ελάχιστο;
* Η κ. Αθηνά Σπανάκη-Κοχιαδάκη είναι δημοτική σύμβουλος Ηρακλείου, μέλος της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων Ν.Δ. - υπεύθυνη Κρήτης.
