Ήταν μια γλυκιά βραδιά, από αυτές που χαιρόμαστε στη χώρα μας το καλοκαίρι. Από νωρίς το θερινό δημοτικό σινεμά στον Προμαχώνα Βηθλεέμ συγκέντρωνε πλήθος συμπολιτών μας. Έχει πλέον κερδίσει το σινεφίλ κοινό της πόλης, και όχι μόνο. Οι επιλεγμένες ταινίες και η ατμόσφαιρα κάτω από το νυχτερινό ουρανό μαγνητίζουν, αποτελώντας μια εξαιρετική επιλογή για καλοκαιρινή έξοδο...
Της Αθηνάς Σπανάκη-Κοχιαδάκη*
Επέλεξα για φέτος να κάνω την αρχή, βλέποντας την ταινία "Νερούδα". Είναι αναμενόμενο, ανάλογα με το ύφος και το περιεχόμενο της κάθε ταινίας, να προσελκύεται διαφορετικού τύπου κοινό. Αν εξαιρέσουμε το σύνολο που έχει περιέργεια και ανοικτούς ορίζοντες για μια ποικιλία κινηματογραφικών έργων, στη συγκεκριμένη ταινία οι περισσότεροι θεατές θα πρέπει να είχαν αριστερή πολιτική τοποθέτηση ή, διαφορετικά, θα έλεγα, ήταν από αυτούς που τους συναρπάζει η κομμουνιστική ρητορική και ιστορία.
Εξαιτίας της δημοφιλίας του σινεμά γενικά, οι υπεύθυνοι, σωστά κινούμενοι, έχουν αναγράψει με μεγάλα, ευδιάκριτα γράμματα στην είσοδό του: "Κρατήσεις θέσεων δε γίνονται". Είναι θέμα δικαιοσύνης - ανάλογα με την ώρα προσέλευσης ο καθένας να έχει την ανάλογη επιλογή θέσης - αλλά και οργάνωσης, για να αποφεύγονται διαπληκτισμοί, όταν σειρές θέσεων εμφανίζονται "πιασμένες" από ένα και μόνο άτομο!
Ένιωσα απογοήτευση όταν είδα ότι αυτή η απαγόρευση - που τη διατρέχει δικαιοσύνη και σωστό πνεύμα - δεν έγινε σεβαστή εκείνη τη βραδιά, και μάλιστα από νεαρά σε ηλικία άτομα! Και αυτό με έκανε να σκεφτώ ότι η τήρηση, ο σεβασμός των κανόνων, από αυτό που τελικά πάσχουμε ως έθνος, δε συνδέεται ούτε με την ηλικία, ούτε με τις πολιτικές πεποιθήσεις μας. Καμία ιδεολογία, καμία συνθήκη οικονομική, ηλικιακή ή μορφωτική δεν εγγυάται την ελάχιστη υποχρέωση των πολιτών σε μια δημοκρατία: την πειθαρχία στους κανόνες!
Δεν ισχυρίζομαι ότι σε αυτό το περιστατικό κανείς μπορεί να δει όλες τις αρνητικές όψεις της ζωής μας. Καθημερινά, όλοι μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με παρόμοια περιστατικά: από την αδιαφορία για τη σειρά προτεραιότητας σε υπηρεσίες και θεάματα έως τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τα σκουπίδια, ακόμη και το θόρυβο που παράγουμε. Ο σεβασμός στον κανόνα συνδυάζεται με το σεβασμό στο συμπολίτη μας και αυτά τα δύο, επί της ουσίας, επιστρέφουν σε μας βελτιώνοντας τη ζωή μας. Μήπως να αρχίσουμε σιγά-σιγά να γινόμαστε πιο αυστηροί, καταρχήν με τους εαυτούς μας, και να... αγαπήσουμε τους κανόνες;
* Η κ. Αθηνά Σπανάκη-Κοχιαδάκη είναι δημοτική σύμβουλος Ηρακλείου, μέλος της Γραμματείας Γυναικείων Θεμάτων Ν.Δ.-υπεύθυνη Κρήτης.
