Ήταν άψογος ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, δήλωσε (ανακουφισμένος) ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετά την τριμερή συνάντηση της Νέας Υόρκης, στην οποία συμμετείχε, βεβαίως, και ο κατοχικός ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί.
Ο τελευταίος αναχώρησε από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών έντονα ενοχλημένος και εμφανέστατα μουτρωμένος. Προφανώς, όπως και ο «πατερούλης» του, Ταγίπ Ερντογάν, δεν του αρέσει να του λένε… όχι. Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτή η φράση του Νίκου Αναστασιάδη για τον Γ.Γ. του ΟΗΕ, διότι στην ουσία αποκαλύπτει τον φόβο κάθε Προέδρου της Κύπρου, που συμπυκνώνεται στη διαπίστωση που ακολουθεί: Είναι ο εκάστοτε Γενικός Γραμματέας ένας ανεξάρτητος μεσολαβητής, ως οφείλει, ή είναι ένας νεροκουβαλητής της Τουρκίας, όπως ο Κόφι Ανάν, ο οποίος από τη θέση του εξυπηρέτησε πλήρως τον τότε (πρωθυπουργό) Ταγίπ Ερντογάν, και στο Κυπριακό και σε άλλα ζητήματα.
Η ανεξαρτησία και η ακεραιότητα του επικεφαλής των Ηνωμένων Εθνών δεν έπρεπε να είναι καν θέμα συζήτησης. Και το γεγονός και μόνο ότι ετέθη από τον Πρόεδρο της Κύπρου πρέπει να μας ανησυχεί. Και ειλικρινώς δεν θέτω το θέμα επειδή μερικές πράξεις του άβουλου και αναποτελεσματικού Μπαν Κι Μουν έναντι της Τουρκίας είναι προβληματικές.
Αυτός ο άνθρωπος δεν βρήκε ποτέ να πει μία κακή κουβέντα για την κατοχική δύναμη. Ούτε μία φορά. Είναι να τρελαίνεται κανείς με την αναλγησία μερικών ανθρώπων, που ηγούνται και δημοκρατικών θεσμών. Για άλλα θέματα είναι λαλίστατος και αφήνει τη γλώσσα του να πάει… περίπατο, όπως μου είπε χαρακτηριστικά ένας διπλωμάτης που τον γνωρίζει προσωπικά. Όταν το θέμα αφορά το Ισραήλ και την κατοχή παλαιστινιακών εδαφών, ο Γ.Γ. του ΟΗΕ ανεβαίνει στα κάγκελα, και καλώς πράττει. Όταν, όμως, πρόκειται για την Τουρκία, είναι βωβός. Και καλά να μη διαμαρτύρεται, αλλά δυστυχώς κάνει και ό,τι περνά από το χέρι του για να καλύπτει την κατοχική δύναμη.
Στην τριμερή της προπερασμένης Κυριακής, ο Μπαν Κι Μουν δεν πίεσε τον κ. Αναστασιάδη και δεν υποστήριξε την πρόταση των συνεργατών του για να στηριχθεί η εισήγηση του Ακιντζί για τον «οδικό χάρτη», που βασικά επρόκειτο για καθορισμό χρονοδιαγραμμάτων και διαιτησίας. Όμως δεν σημαίνει ότι δεν θα ασκήσει πίεση στην επόμενη συνάντηση. Μπορεί να ήταν απλά θέμα τακτικής, για να αποκοιμίσει τον κ. Αναστασιάδη. Πάντως οι εξελίξεις στην Κύπρο μας ανησυχούν δικαιολογημένα.
Βέβαια, όλοι οι παρατηρητές του ΟΗΕ συμφωνούν ότι ο Μπαν Κι Μουν το φοβάται το Κυπριακό. Στην περίπτωση που επιτύχει συμφωνία, θα έχει να επιδείξει μία τεράστια επιτυχία, και πιθανότατα θα πάρει και το Νόμπελ Ειρήνης με τον Αναστασιάδη και τον Ακιντζί. Τι θα συμβεί όμως στην περίπτωση αποτυχίας, που είναι και η πλέον πιθανή; Αυτό το ενδεχόμενο τρέμει ο Γενικός Γραμματέας και φαίνεται να αποφάσισε να είναι προσεκτικός. Διότι έχει αντιληφθεί ότι οι προτάσεις της Τουρκίας δεν είναι εποικοδομητικές, αντίθετα, θα λέγαμε πως είναι οι χειρότερες παρά ποτέ.
Ο κ. Ερντογάν είπε ότι απαιτεί και εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα και παραμονή κατοχικών στρατευμάτων. Ναι, τόσο καλά. Και ζήτησε από τον Τζόζεφ Μπάιντεν να μεταφέρει στον κ. Αναστασιάδη ότι αυτή είναι η τελευταία του…«προσφορά».
Υπό το φως και των δηλώσεων του κ. Ερντογάν, που ζητά αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης, η Αθήνα και η Λευκωσία πρέπει να αποκρούσουν τον εκβιασμό που έρχεται. Και στον εκβιασμό αυτό, δυστυχώς, θα συμμετέχει και η Αμερική. Ναι, η Αμερική της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Η Αμερική του πρώτου Αφροαμερικανού προέδρου και του φίλου μας του Μπάιντεν, που μας έχει απογοητεύσει.
Για να είμαι δίκαιος: Ο κ. Αναστασιάδης στάθηκε με αξιοπρέπεια στις συνομιλίες της προ-περασμένης Κυριακής και καλώς έπραξε που αρνήθηκε τα χρονοδιαγράμματα και τις διαιτησίες. Η λύση του Κυπριακού είναι ακόμα μακριά, καθώς οι διαφορές είναι πολλές, και σε μερικά θέματα αγεφύρωτες. Βεβαίως, όπως τονίσαμε πολλές φορές, το Κυπριακό θα «έκλεινε»… χθες, εάν ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αποδεχόταν τις απαιτήσεις της Τουρκίας.
Θα το κάνει; Μάλλον, μπορεί να το κάνει; Η απάντηση είναι αρνητική, διότι η δική του (πολιτική) αυτοκτονία θα προκαλέσει μεγάλη εθνική καταστροφή. Όπως ορθά τόνισε, η Κύπρος του 2016, μέλος του ΟΗΕ και της Ε.Ε., δεν χρειάζεται καμία εγγύηση από κανένα. Η λύση πρέπει να είναι καθαρή σαν κρύσταλλο, χωρίς εγγυήσεις και ξένους στρατούς, και με σεβασμό της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Όλα τα υπόλοιπα αποτελούν κερασάκι στην τουρκική τούρτα…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πιστεύω ότι οι θέσεις του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών για τον τρόπο αντιμετώπισης των πιέσεων είναι ορθές… Η (διπλωματική) επίθεση είναι πάντα η καλύτερη άμυνα και αυτό αποδείχθηκε και με το θέμα των εγγυήσεων. Η Τουρκία έχει αυτοεγκλωβιστεί στην άρνησή της να αφήσει την Κύπρο ήσυχη και η επιμονή της στις εγγυήσεις, στην ίδια και στο κατοχικό καθεστώς προκαλεί ζημιά και εκθέτει.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Τη γνώμη μου θα τη λέω πάντα χωρίς φόβο και πάθος. Δεν μου άρεσε η διαμαρτυρία έξω από την ελληνική πρεσβεία στη Λευκωσία με αφορμή την παράσταση στην κατεχόμενη αρχαία Σαλαμίνα. Δεν πιστεύω ότι ο Έλληνας πρέσβης ή η επίσημη ελληνική κυβέρνηση είχαν ανάμειξη στη βλακώδη απόφαση του Εθνικού Θεάτρου να αναγνωρίσει το κατοχικό καθεστώς. Και επίσης δεν μου άρεσε που το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ διαδήλωσαν μαζί με τους ακροδεξιούς του ΕΛΑΜ. Δεν χρειαζόταν… Τι σχέση έχετε ή έχουμε όσοι επιθυμούμε καθαρή δημοκρατική λύση του Κυπριακού με τον αρρωστημένο εθνικισμό; Καμία. Κατά τα άλλα: Σίγουρα είναι άλλο πράγμα ο πολιτισμός και άλλο η πολιτική. Αλλά όταν αυτοί που υπηρετούν τον πολιτισμό δεν λαμβάνουν υπόψη τους τις ευαισθησίες των ανθρώπων, μετατρέπονται σε όργανα και υποχείρια των κατακτητών.
Πηγή: mignatiou.com
