Το τέλος των ευρωπαϊκών μας ψευδαισθήσεων; Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι έγιναν οι παρακάτω δηλώσεις!!! Και όμως, έγιναν και πέρασαν άνευ αποχρώντων σχολίων!
Φαίνεται ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση αποτελεί πλέον θλιβερή ιστορία που εξέπνευσε με το τέλος του 20ου αιώνα. Το μεγάλο ιστορικό πρότζεκτ της μεταπολεμικής Ευρώπης δεν φαίνεται να έχει πλέον ενεργούς υποστηρικτές. Ιδού, ο σημερινός Πρόεδρος της Ε.Ε., ο πολωνός με το αμερικανικό μικρό όνομα Ντόναλντ Τουσκ εκήρυξε επίσημα την ευρωπαϊκή ενοποίηση/ολοκλήρωση ως ουτοπία.
Είναι πολύ πιθανόν οι περίεργες αυτές και πολιτικά ατυχέστατες δηλώσεις να αποτελούν μία ακόμα θυσία της ηπειρωτικής Ευρώπης στο βωμό του βρετανικού ευρωσκεπτικισμού. Με το βρετανικό δημοψήφισμα προ οφθαλμών για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ε.Ε., οι "ηγέτες" (!!!) των ηπειρωτικών ευρωπαϊκών κρατών προσπαθούν να πείσουν τους βρετανούς ψηφοφόρους να ψηφίσουν εναντίον του BREXIT δίνοντας την διαβεβαίωση ότι η υπόθεση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης έχει πλέον τελειώσει. Χωρίς, αλλοίμονο, να αναλογίζεται κανείς τί μπορεί να σημαίνει η διαβεβαίωση αυτή για το μέλλον της Ευρώπης και ιδιαίτερα για το άμεσο μέλλον της Ευρωζώνης που εδώ και μια πενταετία έχει εισέλθει σε επιθανάτιο ρόγχο χωρίς δυστυχώς διαφαινόμενη προοπτική αναστροφής!
Για την Ε.Ε. των εικοσιεννέα κρατών μελών η σχετική δήλωση του Προέδρου, αν την εκλάβει κανείς ως ειλικρινή πολιτική ομολογία, σημαίνει ότι απλώς η Ένωση για την οποία οι μεταπολεμικοί ευρωπαίοι ηγέτες αγωνίστηκαν με υπερεθνική αυταπάρνηση, θα παραμείνει μια διακυβερνητική-διακρατική συνεργασία στο υψηλό σχετικά επίπεδο ενοποίησης όπου την καθήλωσε η Συνθήκη της Νίκαιας το 2000/2004 και επιβεβαίωσε η Συνθήκη της Λισαβώνας το 2009. Για την Ευρωζώνη όμως η σημασία των δηλώσεων αυτών είναι αυτοχρήμα καταλυτική.
Από τις πρώτες στιγμές που η συζήτηση για την ευρωπαϊκή ενοποίηση διεπλάκη με την προοπτική της νομισματικής ενοποίησης (και αυτό ανάγεται ήδη στη δεκαετία του 1950), η πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης ομολογήθηκε καθολικά ως αναγκαία και sine qua non προϋπόθεση για τη βιωσιμότητα του ενιαίου νομίσματος. Η ενεργοποίηση των σχετικών διαδικασιών από το 1969 και μετά εθεώρησε την αποδοχή της προϋπόθεσης αυτής ως δεδομένη. Τα συμπεράσματα της Επιτροπής Ντελόρ το 1989 κατέληξαν απλώς στην επιλογή η νομισματική ενοποίηση να προηγηθεί της πολιτικής ολοκλήρωσης ως επιπρόσθετη πολιτική εγγύηση ότι η ίδια η λογική του ενιαίου νομίσματος θα καθιστούσε αναπόφευκτη την επιτάχυνση της ενοποιητικής διαδικασίας. Με αυτό το πνεύμα έγινε η ΟΝΕ αποδεκτή από τις περισσότερες χώρες, πλην Γαλλίας και Γερμανίας, που χαιρέτησαν την προοπτική της και έσπευσαν να δηλώσουν το ενδιαφέρον τους για συμμετοχή.
Με την βεβαιότητα της περαιτέρω ενοποίησης έγινε η ΟΝΕ αποδεκτή, παρ' όλη την θεσμική αναπηρία που απεικονίζεται στην καταστατική συμφωνία του Μάαστριχτ! Χωρίς όμως την πολιτική ολοκλήρωση που συμπεριλαμβάνει την δημοσιονομική πρωτίστως ολοκλήρωση της Ευρωζώνης, γίνεται καθολικά αποδεκτό, μέσα και έξω από την Ευρώπη, ότι η νομισματική ενοποίηση είναι καταδικασμένη. Νομισματική ενοποίηση είναι αδιανόητη χωρίς πολιτική ενοποίηση, χωρίς κεντρικούς πολιτικούς μηχανισμούς να την υποστηρίζουν! Τώρα λοιπόν που η Ευρωζώνη δοκιμάζεται σκληρά και δείχνει για μια ολόκληρη πενταετία τις δομικές της ανεπάρκειες και τις διαπιστωμένες θεσμικές αναπηρίες, με κύριο μάλιστα αντικείμενο πειραματισμού τη δυστυχή ελληνική οικονομία, έρχεται η επίσημη ευρωπαϊκή ηγεσία να διαβεβαιώσει πανηγυρικά ότι η πορεία προς την ολοκλήρωση αποτελεί ψευδαίσθηση και ουτοπία! Χωρίς να αναλογίζεται κανείς ότι με τον τρόπο αυτό η ίδια η ηγεσία της Ε.Ε. δίνει το σύνθημα της εγκατάλειψης της Ευρωζώνης και της επιστροφής στον νομισματικό εθνικισμό;
Τί άλλο να περιμένει λοιπόν η χειμαζόμενη από την τυφλή μνημονιακή υποδούλωση χώρα μας για να κάνει κι αυτή τις νέες ευρωπαϊκές επιλογές της, σύμφωνα με τις υποδείξεις του κυρίου Τουσκ; Οι οποίες βεβαίως δεν έγιναν χωρίς την προηγούμενη συγκατάθεση της Γερμανίας;
Τέλος λοιπόν των πάσης φύσεως ευρωπαϊκών ψευδαισθήσεων! Είναι βαρύ, πολύ βαρύ για όσους ανάλωσαν την δημόσια ζωή τους στην υπηρεσία του ομοσπονδιακού ιδανικού.
Τουσκ: Ουτοπική ψευδαίσθηση η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση
Oι ηγέτες που προωθούν τις ουτοπικές «ψευδαισθήσεις» μιας ενωμένης Ευρώπης έχουν χάσει την επαφή τους με τους πολίτες των χωρών τους και διατρέχουν τον κίνδυνο να δεχθούν πλήγμα από τους ευρωσκεπτικιστές λαϊκιστές που είναι αποφασισμένοι να οδηγήσουν σε διάσπαση την Ε.Ε., δήλωσε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Ντόναλντ Τουσκ.
Η ομιλία του στο πλαίσιο της συνεδρίασης του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος έγινε ενώπιον αξιωματούχων συντηρητικών κομμάτων από χώρες της ΕΕ, μεταξύ αυτών πολλούς υποστηρικτές μιας περισσότερο ομοσπονδιακής Ευρώπης. Στο ακροατήριο ήταν μεταξύ άλλων η καγκελάριος της Γερμανίας Άγγελα Μέρκελ και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ.
Ο Τουσκ άσκησε κριτική στους υποστηρικτές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, εκφράζοντας μια άποψη που απηχεί τη θέση μεγάλης μερίδας των πολιτών της γενέτειράς του, της Πολωνίας. Κατά την ομιλία του υπεραμύνθηκε της θέσης για περισσότερη εθνικής κυριαρχίας έναντι της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Προέτρεψε μάλιστα τους ηγέτες να αλλάξουν πορεία στην αντιμετώπιση των αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, που καταγράφουν άνοδο στη Γαλλία, την Ολλανδία, την Ουγγαρία και άλλες χώρες: «Το φάντασμα της διάλυσης στοιχειώνει την Ευρώπη» τόνισε. «Το όραμα της ομοσπονδίας δεν μου φαίνεται να είναι η καλύτερη απάντηση σ' αυτό».
«Εμείς είμαστε σήμερα υπεύθυνοι ώστε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα με όλων των ειδών τις ουτοπίες—μια ουτοπία της Ευρώπης χωρίς έθνη-κράτη, μια ουτοπία της Ευρώπης χωρίς συγκρουόμενα συμφέροντα και φιλοδοξίες, μια ουτοπία της Ευρώπης που επιβάλλει τις δικές της αξίες στον κόσμο πέρα από τα σύνορά της».
Εξαιτίας της «εμμονής με την ιδέα της άμεσης και πλήρους ολοκλήρωσης, αποτύχαμε να παρατηρήσουμε ότι οι καθημερινοί άνθρωποι, οι πολίτες της Ευρώπης, δεν συμμερίζονται τον δικό μας ενθουσιασμό για την Ευρώπη. Απογοητευμένοι από τα σπουδαία οράματα του μέλλοντος, ζητούν να αντεπεξέλθουμε με την πραγματικότητα καλύτερα απ' ό,τι κάναμε έως σήμερα… ο Ευρωσκεπτικισμός αναδείχθηκε σε μια εναλλακτική σε αυτές τις ψευδαισθήσεις».
Πηγή: pangennimatas
