Ενώ τα μάτια των αγορών είναι στραμμένα για μία ακόμη φορά στην Ελλάδα, από την οποία απαιτείται σταθερότητα στις θέσεις της και ψυχραιμία στη συμπεριφορά της (άρθρο), ο πλανήτης βυθίζεται όλο και περισσότερο στα βουνά των συσσωρευμένων χρεών - σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη της McKinsey. Τα συνολικά παγκόσμια χρέη έχουν αυξηθεί στα 200 τρις $, ενώ η κατάσταση της Κίνας είναι εξαιρετικά προβληματική, όσον αφορά ειδικά το συγκεκριμένο θέμα.
Του Βασίλη Βιλιάρδου *
Όπως αναφέρεται στη μελέτη, μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, καθώς επίσης τη βαθύτατη ύφεση που ακολούθησε, η οποία ήταν η μεγαλύτερη μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, θα περίμενε κανείς πως τα χρέη των διαφόρων οικονομιών της γης θα μειώνονταν σημαντικά - κάτι που δυστυχώς δεν έγινε.
Αντίθετα, τα νοικοκυριά, οι επιχειρήσεις, οι τράπεζες και τα κράτη, τόσο στις βιομηχανικές χώρες, όσο και στις αναπτυσσόμενες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, συνέχισαν να δανείζονται με ξέφρενο ρυθμό - αφού τα συνολικά χρέη αυξήθηκαν από τα 87 τρις $ το 2000, στα 142 τρις $ το 2007, καθώς επίσης στα 199 τρις $ το δεύτερο τρίμηνο του 2014.
Η «συμμετοχή» των διαφόρων κρατών και τομέων στα νέα χρέη που δημιουργήθηκαν (37 τρις $ από το 2000 έως το 2007 και 49 τρις $ από το 2007 έως το 2014), φαίνεται στο γράφημα που ακολουθεί (πηγή: Spiegel).
Περαιτέρω, τα συνολικά χρέη του πλανήτη, από 269% του ΑΕΠ το 2007, αυξήθηκαν στο 286% του ΑΕΠ το 2014. Για πρώτη φορά δε έγινε αναφορά στα συνολικά χρέη και όχι απλά στα δημόσια, τα οποία είναι σημαντικότερα, όπως ανέκαθεν τονίζαμε. Προφανώς λοιπόν έγινε κατανοητό πως τα χαμηλά δημόσια χρέη δεν ωφελούν ιδιαίτερα ένα κράτος, εάν τόσο οι ιδιωτικές επιχειρήσεις, όσο και τα νοικοκυριά του είναι υπερχρεωμένα, ευρισκόμενα πριν από την κατάρρευση - όπως στο παράδειγμα της Ιρλανδίας, της Ισπανίας κοκ.
Εύλογα λοιπόν είναι αδύνατον να επιτραπεί στην Ελλάδα η χρεοκοπία της, κάτω από τις παραπάνω προϋποθέσεις - αφού θα ξεκινούσε μία αλυσιδωτή αντίδραση τεραστίων διαστάσεων, ικανή να καταστρέψει ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα του πλανήτη. Επομένως, τα διαπραγματευτικά της χαρτιά είναι εξαιρετικά - αρκεί φυσικά να μην «καούν» από την κυβέρνηση της.
Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται τα συνολικά «καθαρά χρέη» ορισμένων χωρών, ως ποσοστά επί του ΑΕΠ τους, με πρώτες τις πλέον υπερχρεωμένες χώρες της υφηλίου - οι οποίες θα αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή πολύ μεγάλα προβλήματα.
Νοικοκυριά | |||||
Μ. Βρετανία | |||||
Όπως φαίνεται από τον παραπάνω πίνακα, η Ολλανδία είναι η περισσότερο υπερχρεωμένη χώρα του πλανήτη - γεγονός που έχουμε τονίσει πάρα πολλές φορές, με ανάλογα άρθρα μας (ανάλυση). Ακολουθεί η Ιρλανδία, όπως έχουμε επίσης αναφέρει στο παρελθόν (άρθρο), παρά τους μύθους περί ανάκαμψης της, τους οποίους διασπείρει σκόπιμα η Ευρωζώνη - ειδικά η Γερμανία. Το συνολικό χρέος της άλλωστε αυξήθηκε από το 663% του ΑΕΠ της στο 680% μετά την κρίση - γεγονός που τεκμηριώνει τη θέση μας.
Τρίτη έρχεται η Δανία, παρά τα υπόλοιπα θετικά μεγέθη της (άρθρο), ενώ η Ελλάδα ευρίσκεται περίπου στα επίπεδα των Η.Π.Α. - κάτι που δεν αιτιολογεί καθόλου τις επιθέσεις εναντίον της, όπως έχουμε αναφέρει επανειλημμένα.
Συνεχίζοντας, το πρόβλημα της Κίνας είναι η τεράστια αύξηση του χρέους της μέσα σε λίγα μόνο χρόνια - ενώ η Ρωσία βρίσκεται στην τελευταία θέση, κινδυνεύοντας όμως να χρεοκοπήσει, λόγω της τεράστιας επίθεσης που δέχεται από τη Δύση, σε οικονομικό επίπεδο (το οποίο όμως θα μπορούσε να εξελιχθεί σε στρατιωτικό επειδή, όπως όλοι γνωρίζουμε, όταν τα εμπορεύματα δεν περνούν τα σύνορα, τότε ακολουθούν τα τανκς).
Η Μ. Βρετανία κατάφερε πάντως να μειώσει το συνολικό χρέος της, από 507% το 2007 στα 435% το 2014, τεκμηριώνοντας πως η οικονομική πολιτική που ακολουθεί έχει αποφέρει σημαντικά αποτελέσματα - όταν η εξαιρετικά χαλαρή νομισματική πολιτική της Ιαπωνίας, έχει αυξήσει εκθετικά το χρέος της.
Στο επόμενο γράφημα, στα αριστερά φαίνεται το πρωτογενές πλεόνασμα ή έλλειμμα των προϋπολογισμών ορισμένων χωρών το 2014, ενώ στα δεξιά το πρωτογενές πλεόνασμα που απαιτείται, για να αρχίσει να μειώνεται το δημόσιο χρέος τους - σε ποσοστά επί του ΑΕΠ. Με κόκκινο σημειώνεται αυτό που θα έπρεπε να πετύχουν συνολικά, για να καταφέρουν να περιορίσουν πράγματι τα δημόσια χρέη τους.
Η Ιρλανδία, η Ελλάδα και η Γερμανία ευρίσκονται στην καλύτερη θέση - οπότε η οικονομική κατάσταση της χώρας μας, η οποία παραδόθηκε στη νέα κυβέρνηση από την προηγούμενη, είναι πάρα πολύ καλή. Πόσο μάλλον όταν, σύμφωνα τις προβλέψεις της McKinsey για το 2019, τα χρέη θα επιδεινωθούν σε όλες τις χώρες, με εξαίρεση τη Γερμανία, την Ιρλανδία και την Ελλάδα!
Η εικόνα που έχουμε τόσο εμείς, όσο και η διεθνής κοινότητα για την πατρίδα μας, δεν είναι σε καμία περίπτωση σωστή - γεγονός που πρέπει να κατανοήσει η νέα κυβέρνηση μας, λειτουργώντας ανάλογα. Η οικονομική κατάσταση της Ελλάδας δηλαδή είναι κατά πολύ καλύτερη από το παρελθόν, με κριτήριο τη μελέτη, ενώ το μέλλον της αρκετά αισιόδοξο.
Μπορούμε και πρέπει λοιπόν να τα καταφέρουμε, αρκεί να είμαστε σταθεροί στις θέσεις και στις αποφάσεις μας, παύοντας τα ταξίδια στο εξωτερικό - τις περιοδείες ζητιανιάς, όπως δυστυχώς αποκαλούνται. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι φυσικά η δραστηριοποίηση όλων των Ελλήνων προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση - αφού διαφορετικά η ελπίδα θα μετατραπεί σε αυταπάτη, καταστρέφοντας ολοκληρωτικά την Ελλάδα.
Υστερόγραφο: Ασφαλώς έχει μεγάλα προβλήματα η Ελλάδα, όπως η ανεργία, η χρεοκοπία χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, η αποψίλωση του παραγωγικού της ιστού, η φτώχεια, το ασφαλιστικό κοκ. Το μεγαλύτερο μέρος τους όμως οφείλεται στην εγκληματική πολιτική που μας επιβλήθηκε από την Τρόικα η οποία, εάν ακυρωθεί και αντικατασταθεί από μία εντελώς διαφορετική, σε συνδυασμό με τη διαγραφή χρέους, θα δημιουργήσει ένα επενδυτικό κλίμα αισιοδοξίας, προκαλώντας ανάπτυξη - χωρίς την οποία είναι αδύνατη η έξοδος μας από την κρίση.
Όσον αφορά τώρα το δημόσιο χρέος, είμαστε ανέκαθεν υπέρ της επιμήκυνσης του, με τα επιτόκια της ΕΚΤ - χωρίς βέβαια τα τεχνάσματα των διπλών ομολόγων που, αφενός μεν δεν προσφέρουν τίποτα σε εμάς (άρθρο), αφετέρου είναι πρακτικά ανεφάρμοστα, όπως αποδείχθηκε από την Αργεντινή, ενώ αντιμετωπίζονται εύλογα από τους δανειστές μας ως προσπάθεια εξαπάτησης τους.
Η δυνατότητα όμως της επιμήκυνσης υπήρχε έως τις αρχές Οκτωβρίου όπου, η μη τήρηση της αντίστοιχης υπόσχεσης εκ μέρους της Ευρωζώνης, μας καταδίκασε να μην μπορούμε να απευθυνθούμε στις αγορές, για το δανεισμό μας με βιώσιμα επιτόκια. Έκτοτε, έχουμε το ηθικό έρεισμα της διαγραφής χρέους, εναλλακτικά δε τη χρεοκοπία (άρθρο) - η οποία είναι μεν οδυνηρή, αλλά πολύ λιγότερο από την υποταγή μας στη Γερμανία και στο ΔΝΤ, η οποία θα ισοδυναμούσε με την οριστική απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, καθώς επίσης με την εσωτερική μας χρεοκοπία.
Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου - όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις σε όλες τις πόλεις της Γερμανίας. Έχει εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, ενώ έχει δημοσιεύσει πάνω από 2.500 αναλύσεις σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα, με κέντρο βάρους την εθνική και διεθνή μακροοικονομία, καθώς επίσης το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
