Τα τελευταία 20-25 χρόνια παρακολουθούμε μια συντονισμένη προσπάθεια σε παγκόσμιο επίπεδο αναθεώρησης και παραχάραξης της Ιστορίας, τόσο του Πρώτου όσο και του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου. Μετά τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και τη νίκη της αντεπανάστασης (1989 - 1991), οι ισχυρές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις έχουν εξαπολύσει μια σφοδρή ιδεολογική επίθεση με όπλο το ξαναγράψιμο, κατά πως βολεύει, της Ιστορίας και στόχο να δηλητηριάσει τη συνείδηση των νεώτερων γενεών, να τις καταστήσει ευάλωτες στη μαύρη προπαγάνδα. Να τις χειραγωγήσει μαζικά και κυρίως να κλείσει τους δρόμους υψώνοντας απέραστα τείχη για να μη μπορεί ο κόσμος να βγει από το πισωγύρισμα που τον έφερε η αντεπανάσταση και τα σημερινά αδιέξοδα.
Του Ανδρέα Δενεζάκη
Ο στιγματισμός και η συκοφαντία των λαϊκών αγώνων του παρελθόντος, το ρίξιμο λάσπης στα επιτεύγματα των λαών όταν αυτοί ανέτρεψαν την εξουσία της Αστικής Τάξης, και η αποκαθήλωση της Ιστορίας διδάσκουν την απάθεια, την παραίτηση, την απογοήτευση του λαού και τελικά την μοιρολατρική υποταγή του στον κόσμο που του ετοιμάζουν στον καπιταλιστικό μονόδρομο, αφού έτσι κι αλλιώς «καλά τα όνειρα και τα ιδανικά, αλλά δεν υπάρχει άλλη λύση!»
Κάθε χρόνο, στις αρχές του Δεκέμβρη, με επίκεντρο την δεκαετία του '40, επιχειρείται το πλασάρισμα της αντικομμουνιστικής ιστοριογραφίας των δεκαετιών του '50 και του '60 με νέο περιτύλιγμα, πιο «επιστημονικοφανές», δήθεν ως αποκατάσταση της «αντικειμενικότητας» στην καταγραφή της Ιστορίας.
Η Καθημερινή, για άλλη μια φορά, βρέθηκε στην εμπροσθοφυλακή της παραχάραξης προσπαθεί να «αποκαταστήσει» την αλήθεια.
Στην αρχή δημοσιεύει βαρύγδουπη συνέντευξη του Γερμανού Ιστορικού (ή σωστότερα, «Ιστορικού»; ) Χάινς Ρίχτερ, όπου με την φανερή αποδοχή από μέρους της εφημερίδας μαθαίνουμε, ανάμεσα στα άλλα ότι η βαρβαρότητα που επέδειξαν τα φασιστικά στρατεύματα οφείλονταν στο ότι οι βάρβαροι Κρητικοί σκότωναν τους αλεξιπτωτιστές και προκάλεσαν τα αντίποινα των Ναζί… Μέχρι τότε ο πόλεμος ήταν «καθαρός», με σεβασμό στο διεθνές δίκαιο του πολέμου!!!
Αρα ποιος φταίει για τις φρικαλεότητες των στρατοπέδων συγκέντρωσης, τα ολοκαυτώματα, τις ομαδικές εκτελέσεις, τα βασανιστήρια, τις λεηλασίες, την πείνα κλπ.; Μα είναι φανερό: ΟΙ ΚΡΗΤΙΚΟΙ, αυτοί οι βάρβαροι και μαζί τους κάτι άλλοι άξεστοι, από την υπόλοιπη Ελλάδα και την κατεχόμενη Ευρώπη, όπου ξεπήδησαν Αντιστασιακές Οργανώσεις, που αποφάσισαν να υπερασπιστούν τις πατρίδες τους, τις οικογένειές τους, τα χωριά τους, την αξιοπρέπειά τους…
Ο καθηγητής Σύγχρονης Κοινωνικής και Πολιτικής Ιστορίας του ΑΠΘ Γιώργος Μαργαρίτης έδωσε μια αποστομωτική απάντηση:
«Και πάλι (δυστυχώς) για τον κ. Ρίχτερ»…
Την επόμενη μέρα, Κυριακή 6 Δεκέμβρη, η Καθημερινή παρουσιάζει το βιβλίο «Εμφύλια Πάθη» των Στάθη Καλύβα και Νίκου Μαραντζίδη. Φανερά γοητευμένος ο συντάκτης, και ασφαλώς η εφημερίδα του μαζί, σπεύδει να υιοθετήσει εκστασιασμένος το συμπέρασμα των συγγραφέων δηλώνοντας πως τα γεγονότα φωτίζονται με ένα διαφορετικό φως. «Τελικά ο ρόλος της διαδήλωσης στις 3 Δεκεμβρίου ήταν αποκλειστικά συμβολικός, δυσανάλογα μικρός με τη σημασία που της αποδόθηκε αργότερα». Για να καταλήξουν οι δύο συγγραφείς: «Η τεράστια συζήτηση δηλαδή για το ποιος πυροβόλησε πρώτος δεν έχει καμία σχέση με την έκρηξη και το μέγεθος των συγκρούσεων διότι οι εξελίξεις είχαν πλέον δρομολογηθεί».
Ώστε ο ρόλος της διαδήλωσης ήταν συμβολικός; Ώστε τεράστια η συζήτηση και δεν έχει σημασία ποιος πυροβόλησε πρώτος (πρώτος;) αφού οι εξελίξεις είχαν ήδη δρομολογηθεί;
Αρα ποιος φταίει; Οι σφαίρες είχαν ήδη φύγει από τα όπλα, ποιος πήγε και έβαλε μπροστά τους, 200.000 άοπλους ανθρώπους, μεταμφιεσμένους σε διαδηλωτές; Ποιος φταίει για τους πρώτους 28 νεκρούς και τους εκατοντάδες τραυματίες της 3ης Δεκέμβρη 1944, τους 40 της επομένης, τους 30 της μεθεπομένης; Ποιος πήγε και έβαλε τον κόσμο στην αφύλακτη διάβαση αφού το τρένο είχε ξεκινήσει; Ασε που υπάρχουν υποψίες ότι το τρένο το οδηγούσαν οι ίδιοι που στέκονταν στη διάβαση!!! «Τεράστια η συζήτηση». Ποιος πυροβόλησε πρώτος; Οι Εγγλέζοι, οι χωροφύλακες του Εβερτ, οι Χίτες ή όπως έλεγε ο Γουντχάουζ και προβληματίζονται «αντικειμενικά» οι σύγχρονοι «αποκαταστάτες» της Ιστορίας, ο ίδιος ο ΕΛΑΣ;!!!
Μια βδομάδα μετά, στις 13 Δεκέμβρη, στην τηλεοπτική «Καθημερινή», στον ΣΚΑΙ, στην εκπομπή «7 ημέρες Ελλάδα», ο Ευάγγελος Βενιζέλος «μοιράστηκε μαζί μας το βιβλίο που διαβάζει αυτή την περίοδο και μιλά για τα Εμφύλια Πάθη»…
— «Το τελευταίο βιβλίο που κυκλοφόρησε από τον Στάθη Καλύβα και τον Νίκο Μαραντζίδη τα «Εμφύλια Πάθη», νομίζω ότι είναι ένα υποχρεωτικό ανάγνωσμα για την εθνική και κοινωνική μας αυτογνωσία. Γιατί απαντά με συστηματικό και εύληπτο τρόπο σε όλα τα μεγάλα και ανοιχτά ερωτήματα για τον εμφύλιο πόλεμο. Η μεταπολεμική κατάσταση στη χώρα μας είναι ένα κλειδί για την εξήγηση και της κρίσης που βιώνουμε τώρα που είναι μια κρίση αυτοσυνειδησίας της κοινωνίας και νοοτροπίας της κοινωνίας. Νομίζω ότι στη διαμόρφωση αυτού του νεοελληνικού μοντέλου έχει παίξει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο ο παραδοσιακός επίσημος λόγος της Αριστεράς, γιατί, κατά ένα παράδοξο τρόπο, την ιστορία του εμφυλίου πολέμου και του μετεμφυλιακού κράτους την έγραψαν οι ηττημένοι. Ο Καλύβας με τον Μαραντζίδη βάζουν σε τάξη τις σκέψεις μας».
Α, γειά σου κ. Βενιζέλο, καιρός ήταν να μπουν οι άτακτες σκέψεις σε τάξη… Φτάνει πια με το «παράδοξο», την τυραννία και την ιδεολογική καταπίεση που υπέστη 70 τόσα χρόνια ο τόπος από τους… ηττημένους. Ηρθε η ώρα την Ιστορία να την γράψουν οι νικητές, άντε το πολύ - πολύ, για να είμαστε και αντικειμενικοί, καθότι δημοκράτες, να κρατήσουμε ίσες αποστάσεις, να βάλουμε «αντικειμενικά» στο ίδιο τσουβάλι θύτες και θύματα. Τι νομίζεις, τσάμπα ολόκληρη η Ευρώπη πασχίζει να εξισώσει τον φασισμό με τον κομμουνισμό; Πως αλλιώς θα περάσει την βαρβαρότητα του κόσμου που χτίζει, αν δεν ευνουχίσει τα όνειρα και τις ελπίδες των λαών; Τα υπόλοιπα είναι εύκολα και φανερά πράγματα: Για την κρίση που ζούμε σήμερα, κρίση που τελικά δεν είναι αυτό που νομίζουμε ότι ζούμε, αλλά είναι «κρίση αυτοσυνειδησίας και νοοτροπίας», κρίση στα μυαλά μας παει να πει, ο φταίχτης είναι ένας: ο Αρης Βελουχιώτης, άντε μπορεί να φταίει και ο άλλος αφορισμένος, ο… Παπαφλέσσας.
Και παρακάτω στην ίδια συνέντευξη απαντά σε ερώτηση σχετικά με τον διαθέσιμο χρόνο του για διάβασμα:
— Δεν έχω χρόνο μέσα στην ημέρα μου, έχω χρόνο μέσα στη νύχτα μου και όποιος λέει ότι δεν έχει χρόνο γιατί έχει πολλές απασχολήσεις, λέει ψέματα, γιατί όταν νιώθεις την ανάγκη να διαβάσεις βρίσκεις πάντα τον χρόνο. Περιορίζεις τις ώρες του ύπνου…
Για την εφημερίδα ισχύει, μάλλον, αυτό που έγραψε ο Γιώργος Μαργαρίτης: «Θα μπορούσε κανείς να κατανοήσει τη σκοπιμότητα της εφημερίδας «Καθημερινή» και του δημοσιογραφικού συγκροτήματος στο οποίο ανήκει. Ο χώρος αυτός έχει καταστεί το επίσημο βήμα έκφρασης των διαφόρων κινήσεων «φίλων του δωσιλογισμού» και σπεύδει με ενθουσιασμό να προβάλει τα εφευρήματά τους».
Για τον κ. Βενιζέλο τι να υποθέσουμε; Τον έχει πειράξει η αϋπνία ή είναι βαθιά νυχτωμένος;
Ευτυχώς υπάρχουν αγωνιστές σαν τον Δήμαρχο της Πάτρας, τον Κώστα Πελετίδη, που επέστρεψε - ως απαράδεκτο - το έγγραφο, με το οποίο καλούνται οι Δήμοι και οι Περιφέρειες να υλοποιήσουν το «Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα «Ευρώπη για τους πολίτες, 2014-2020», το οποίο προωθεί την ταύτιση ναζισμού και κομμουνισμού.
Ευτυχώς ο λαός μας έχει μνήμη και ξέρει ότι δεν υπάρχει γωνιά σ' αυτόν τον τόπο που να μην την έχει ποτίσει το αίμα των κομμουνιστών και των αγωνιστών του, που πάλευαν για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια, για έναν δίκαιο κόσμο, για το σταμάτημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
ΕΞΩΦΥΛΛΟ 1Ευτυχώς ζούνε ακόμα αρκετοί από τους πρωταγωνιστές των χρόνων του μεγάλου αγώνα και διηγούνται στους νεότερους τα όσα έζησαν. Μια από αυτούς η Κατίνα Μανιτάρα, που την συνάντησα σε μια από τις τελευταίες συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ και με τίμησε χαρίζοντάς μου το βιβλίο της με διηγήσεις της πολυτάραχης ζωής της.
«Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Για να μην ξεχνάμε πράγματα και γεγονότα εκείνης της ταραγμένης εποχής.
Τέτοιες ιστορίες είναι γιομάτη η Ελλάδα».
Ιδιωτική έκδοση, δυστυχώς σε πολύ λίγα αντίτυπα, για λίγους φίλους και συντρόφους της.
Η Κατίνα Μανιτάρα έζησε τον πόλεμο, την πείνα και την εκμετάλλευση από τα 8 της χρόνια. Στα 10 της εκτέλεσε τις πρώτες της επικίνδυνες αποστολές μεταφέροντας μηνύματα κάτω από τη μύτη των Ιταλών καραμπινιέρων. Στα 11 Αετόπουλο στη Φωκίδα, στα 14 μάρτυρας στο βασανισμό του πατέρα της από τους παρακρατικούς. Στα 15 γνώρισε τα πρώτα φριχτά βασανιστήρια από τα κυβερνητικά φασιστοειδή. Εντάσσεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Σκληρές μάχες και μια μαρτυρική αλλά ηρωική ζωή στο βουνό. Από τα 16 της μια σφαίρα σφηνομένη στο κεφάλι τη συνοδεύει μέχρι σήμερα. Στα 17 βγάζει τη Σχολή Αξιωματικών του ΔΣΕ και με τον βαθμό του Ανθυπολοχαγού υπηρετεί τον αγώνα του λαού μας.
Κι αν δεν την ξέρουν την Κατίνα Μανιτάρα οι διάφοροι Βενιζέλοι, οι Καλύβες και Μαραντζίδες, δεν έχουν παρά να μπουν στα σπίτια του λαού μας και να ρωτήσουν, εκεί θα την βρουν να τους διηγηθεί τι έχει συμβεί, πως πάλεψε, πως προδόθηκε, πως ηττήθηκε και ποιος την νίκησε… Μπορεί να μην την βρουν σαν Κατίνα Μανιτάρα, αλλά θα την βρουν σίγουρα σαν Ελένη, σαν Γιωργία, σαν Δήμητρα ή Στέφανο, Κώστα, Διαμαντή, Γιάννη… Δεν έχει σημασία. Η Ελλάδα είναι γεμάτη Κατίνες Μανιτάρα που, αν και νικημένες, δεν έγραψαν αλλά ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ την Ιστορία.
Και το χειρότερο και μεγαλύτερο παράδοξο: εξακολουθούν να την δημιουργούν. Μέχρι την νίκη.
Πηγή: imerodromos.gr
