Στο Παρίσι, μετά τη σφαγή- εκατόμβη αθώων, της 13ης Νοεμβρίου, και στη διάσκεψη των G20 στην Αττάλεια, στις 15 Νοεμβρίου, η συγχυτική Δύση αναζητά πολιτική- πολεμική αντιμετώπιση του ISIS. Ήδη, μέσα από τις νεο-αποικιοκρατικές δομές της έχει καταστρέψει το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και έχει βλάψει μια σειρά από χώρες σε Αφρική, Ασία, και αλλού. Ενδιαφέρουσες «λεπτομέρειες»: Η συμμετοχή του Προέδρου Πούτιν στην Αττάλεια, και ο πρωταγωνιστικός ρόλος- κλειδί της Ρωσίας στη Συρία. Όπως και η σχιζοφρενική πολιτική της Δύσης η οποία είχε αποβάλει (Μάρτιος 2014) τη Ρωσία από τους G8, και της έχει επιβάλλει κυρώσεις.
Του Γιώργου Ρωμανού*
Στη Γαλλία, ως άμεση λύση προκρίθηκε το να κατέβει ο στρατός στους δρόμους. Κάτι σαν κήρυξη στρατιωτικού νόμου, μια «ελαφρά δικτατορία», για τρεις μήνες και βλέπουμε. Ταυτόχρονα, ξεκίνησε η επίθεση στη Συρία. Ποιος είπε ότι οι μεγάλοι έρωτες τελειώνουν ποτέ; Που σημαίνει, ότι δεν ξεχνιέται ακόμη σήμερα, το σχέδιο του 1916 (του Άγγλου Σάικς και του Γάλλου Πικό). Ένα σχέδιο που επιτάσσει, για λογαριασμό της Δύσης, τότε και τώρα, μοίρασμα πετρελαϊκών εδαφών τα οποία αποτελούν μέρος της Μεσοποταμίας, Συρίας, Ιράκ, αλλά και της, πολύ ανήσυχης για όλα αυτά, Τουρκίας.
Από την άλλη, οι τζιχαντιστές δράστες της σφαγής δεν γεννήθηκαν ούτε ανατράφηκαν σε αραβικά εδάφη. Όπως είπε ο Κώστας Γαβράς- 14 Νοεμβρίου-, «ας ψάξουν στις μουσουλμανικές συνοικίες- γκέτο του Παρισιού για να βρουν τους δολοφόνους». Και πράγματι τους εντόπισαν εκεί, όπως και στις αντίστοιχες συνοικίες του Βελγίου. Οι τζιχαντιστές είναι γέννημα θρέμμα του δυτικού πολιτισμού ή αλλιώς ενός αυτοκαταργημένου Διαφωτισμού με ό,τι αυτό σημαίνει. Είναι πασιφανές σήμερα στη Δύση ότι το μήνυμα της πραγματικής Δημοκρατίας με διαχρονικό αίτημα- τάση την Άμεση Δημοκρατία και την ανθρωποκεντρική θεώρηση του κόσμου χάθηκε στη μετάφραση των φωστήρων του Διαφωτισμού. Οι κοινωνίες οδηγήθηκαν στον άκρατο νεο-φιλελευθερισμό με μοναδικά τους εφόδια το «επίτομο λεξικό» της μονοδιάστατα οικονομικής παγκοσμιοποίησης και το «εγχειρίδιο» του αχαλίνωτου υπερ- καπιταλισμού.
Εύλογα ερωτήματα: Γιατί η Ευρώπη δεν εκπολιτίζει (?) ή δεν εξουδετερώνει τους εξτρεμιστές που γεννιούνται και ανατρέφονται στα εδάφη της, αφού τους γνωρίζει πολύ καλά; Πόσο ηθικό είναι να υπάρξουν πρώτα τόσοι νεκροί ώστε να αποκτηθεί το «αιτιολογημένο» δικαίωμα στρατιωτικής επέμβασης σε μουσουλμανικά εδάφη; Ποια παρηγοριά προσφέρει στους συγγενείς των νεκρών το ότι μέχρι σήμερα έχουν αποτραπεί επτά τρομοκρατικά χτυπήματα; Κάτι σάπιο υπάρχει στο ?βασίλειο της «Δημοκρατίας».
Η εφημερίδα «Le Monde» (24/8/2014), απέδειξε ότι η γαλλική κυβέρνηση έστελνε οπλισμό, τουλάχιστον από τον Απρίλιο του 2013, σε αντάρτες που μάχονταν στη Συρία, οπλισμό που κατέληγε και στον ISIS. Στην αιματοβαμμένη πόρτα του εμπορίου όπλων της σύγχρονης αποικιοκρατίας, προαγωγού και της τρομοκρατίας, συνωθούνται πολλοί. Δεκάδες δημοσιεύματα στον Τύπο απέδειξαν την ύπαρξη γιγαντιαίου προγράμματος εξοπλισμού των Τζιχαντιστών που χρηματοδοτούσε η Σαουδική Αραβία με τη στήριξη της Τουρκίας, της Ιορδανίας, του Κατάρ, εν γνώσει των ΗΠΑ. Ο πρόεδρος Πούτιν (16/11/2015) κατάγγειλε ότι «40 χώρες μεταξύ των οποίων και του G20 ενισχύουν τον ISIS».
Το αειφόρος κέρδος του κακού έχει τουλάχιστον δύο δρόμους. Ο πρώτος ανοίγει όταν δημιουργούνται συνθήκες εξέγερσης σε μία χώρα και κάποιοι πουλούν όπλα στους εξεγερμένους. Όταν το πράγμα παραγίνει, (βλέπε σφαγή του Παρισιού), κλείνει αυτός ο δρόμος. Και ανοίγει ο δεύτερος: Οι οργανωμένοι στρατοί «ξεφορτώνονται» τα μέχρι στιγμής στοκαρισμένα όπλα τους εναντίον των δημιουργημένων επαναστατών, ώστε οι πολεμικές βιομηχανίες να τους πουλήσουν νέα.
Μπροστά στο αειφόρο κέρδος του παγκόσμιου εμπορίου όπλων οι αθώοι νεκροί πολίτες, Γάλλοι, Ρώσοι, Άραβες, Σύροι, κ.ά, θεωρούνται απλώς (?!) «παράπλευρες απώλειες». Στην κτηνώδη λογική της σύγκρουσης ανάμεσα στη νέα αποικιοκρατία και τον ιδεοληπτικό φονταμενταλισμό ενδιαφέρον έχουν οι πλουτοπαραγωγικές πηγές. Έτσι καθίσταται απολύτως ασήμαντη η αξία της ζωής εκατοντάδων ή και χιλιάδων αθώων θυμάτων.
*Ο Γιώργος Ρωμανός είναι δημοσιογράφος
