«Γύριζε, μ? σταθ?ς ποτέ, ρίξε μας πέτρα μαύρη,
? ψεύτης ε?δωλο ε?ν? ?δ?, τ? προσκυν? ?...
πλεμπάγια, ? ?λήθεια τόπο ν? σταθ? μι? σπιθαμ? δ? θ?βρ?.
?λάργα. Μόρα τ?ς ψυχ?ς τ?ς χώρας τ? μουράγια.
?π? θαμπο?ς ντερβίσηδες κα? στέρφους μανταρίνους
κι ?π? το?ς χαλκοπράσινους ? Πολιτεία πατιέται.
Χαρ? στο?ς χασομέρηδες! Χαρ? στο?ς ?ρλεκίνους!
Σκλάβος ξανάσκυψε ? ρωμι?ς κα? δασκαλοκρατιέται.
Δ?ν ?χεις, ?λυμπε, θεούς, μηδ? λεβέντες ? ?σσα,
ραγιάδες ?χεις, μάννα γ?, σκυφτο?ς γι? τ? χαράτσι,
κούφιοι κα? ?κνο? καταφρονο?ν τ? θεία τραχιά σου γλώσσα,
τ?ν Ε?ρωπαίων περιγελ? κα? τ?ν ?ρχαίων παλιάτσοι.
Βασιλική Αλεξάκη-Χρονάκη
Κα? δημοκόποι Κλέωνες κα? λογοκόποι Ζωίλοι,
κα? Μαμμων?δες βάρβαροι, κα? χα?νοι λεβαντίνοι.
λύκοι, ? κοπάδια, ο? πιστικο? κα? ψωριασμένοι ο? σκύλοι
κι ο? χαροκόποι ?διάντροποι κα? πόρνη ? Ρωμιοσύνη!»
Κων/ νος Παλαμάς
