Στην Ελλάδα έχουμε ένα ελαιόλαδο που είναι από τα πιο αναγνωρισμένα στον κόσμο. Τώρα αρχίζουμε να έχουμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας και ελληνικό ζεόλιθο. Ξέρουμε ήδη ότι αυτός ο συνδυασμός μας επιτρέπει να παράγουμε ζεόλαδο, δηλαδή έξτρα παρθένο ελαιόλαδο από ελιές που έχουν προστατευτεί αποκλειστικά από ζεόλιθο.
Του Νίκου Λυγερού
Βάζουμε 8 κιλά ανά ρίζα με τη μορφή ενσωμάτωσης, για να δεσμευτούν τα βαριά μέταλλα, οι τοξίνες και οι ελεύθερες ρίζες και ψεκάζουμε μ' ένα μείγμα 3 κιλά ζεόλιθου για 200 λίτρα νερού, για ν' αποφύγουμε οριστικά το πρόβλημα του δάκου. Δηλαδή με αυτή τη μεθοδολογία δεν έχουμε πια καθόλου δάκο. Κατά συνέπεια, έχουμε ταυτόχρονα και μικρότερη οξύτητα, πράγμα το οποίο επιτρέπει, τουλάχιστον γι' αυτό το κριτήριο, να βρισκόμαστε στο πλαίσιο του Ultra premium.
Και αυτό είναι πραγματική αξιοποίηση του υγρού χρυσού που αποτελεί το ελληνικό ελαιόλαδο. Όταν λοιπόν διαβάζουμε ότι θέλουν να κάνουν πειράματα στην Καταλονία της Ισπανίας απελευθερώνοντας στο περιβάλλον γενετικά τροποποιημένο δάκο της ελιάς που παράγεται από μια βρετανική εταιρεία, καταλαβαίνουμε ότι είναι άκρως απαράδεκτο, όχι μόνο γιατί πρόκειται για μια παράξενη μεθοδολογία, αφού και οι ίδιοι προβλέπουν να έχει διάρκεια το πείραμα ένα χρόνο σ' ένα χώρο 1000m2 καλυμμένο με δίχτυα για να μη διαφύγουν αυτοί οι τροποποιημένοι δάκοι, πράγμα που είναι δύσκολο να εξασφαλιστεί, αφού δεν πρόκειται για εργαστήριο, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει ήδη λύση με τη χρήση του ζεόλιθου, αφού με 3 κιλά ζεόλιθου καλύπτουμε 40 ελαιόδεντρα.
Έτσι αυτή η προσέγγιση φαίνεται εντελώς εκτός πλαισίου και δεν μπορεί να ερμηνευτεί παρά μόνο με οικονομικά συμφέροντα σε μια αγορά που δεν το έχει ανάγκη.
