Κατά τη γνώμη μου η εξήγηση του Μανουέλ Σκόρσα στον "Ακίνητο χορό" εξηγεί πολλά στο σήμερα:
Μανουέλ Σκόρσα/Ο Ακίνητος χορός
"-... μόνο ένα ζώο υπάρχει που είναι ικανό να πεθάνει από πείνα χωρίς να τολμήσει ν' αγγίξει την τροφή, παρόλο που την έχει στην απόσταση του χεριού του. Όλα τα ζώα επιτίθενται και πεθαίνουν για την τροφή τους. Μόνο ο άνθρωπος υποτάσσεται στο θάνατο από πείνα και κρύο χωρίς να σπάσει τις βιτρίνες ενός οποιουδήποτε μαγαζιού για να επιζήσει.
- Ο άνθρωπος που δεν υπακούει στην επιθυμία του, πεθαίνει. Ο Χέγκελ λέει πως η Ιστορία είναι ένα σύνολο Επιθυμούμενων Επιθυμιών. Και αν η Ιστορία είναι ένα σύνολο επιθυμούμενων επιθυμιών, τότε πρόκειται για μια μη πραγματοποιημένη Ιστορία. Μ' αυτή την έννοια, η συσσώρευση επιθυμούμενων, όμως απραγματοποίητων, επιθυμιών είναι μια συλλογική διαστροφή.
- Το ουσιαστικό πρόβλημα μίας κοινωνίας δεν είναι η δικαιοσύνη, είπε εκείνη, αλλά η ηδονή. Παραμορφωμένη όμως από αυτό που εσείς ονομάζετε διεστραμμένη Ιστορία, η ανθρωπότητα δεν είναι ικανή να αναλάβει την πραγματοποίηση της ηδονής της.
- Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που δεν μπορεί να ικανοποιηθεί μόνο από την πραγματικότητα. Δεν τρέφεται μονάχα με τροφή. Η βασική του τροφή είναι τα σύμβολα. Και γι' αυτό το λόγο η καταστροφή του καπιταλισμού μόνο για λόγους δικαιοσύνης θα ήταν κάτι αναγκαίο, όμως περιορισμένο. Η δικαιοσύνη μπορεί να συμβάλει στην ανακατανομή του πλούτου αλλά και στην ανακατανομή της απολιθωμένης επιθυμίας…
- Η Επανάσταση δεν ανακατανέμει μονάχα τον πλούτο, αλλά και τον δημιουργεί. Η μόνη διέξοδος γι' αυτό που ονομάζεται απολιθωμένη επιθυμία είναι η ικανοποίησή της από μια άπειρη σειρά ζωντανών επιθυμιών. Και αυτό δεν μπορεί ποτέ να πραγματοποιηθεί στα πλαίσια μιας ετοιμόρροπης, παρελθοντολογικής και στατικής κοινωνίας.
-Σύμφωνοι. Το δράμα είναι ότι οι Επαναστάτες επαναλαμβάνουν τους Θεσμούς. Το πρόβλημα δεν είναι η δημιουργία ενός νέου Κράτους, ενός νέου Στρατού, μίας νέας Εκκλησίας, μίας νέας Οικογένειας. Το πρόβλημα είναι να επινοηθεί μία κοινωνία χωρίς Κράτος, Στρατό, Εκκλησία και Οικογένεια.
- Σε μία τέτοια περίπτωση, η διαφορά ανάμεσα σε καπιταλισμό και κομμουνισμό θα ήταν η διαφορά ανάμεσα σε στην απολιθωμένη και στην πραγματοποιημένη επιθυμία;
-Η ακαταμάχητη δύναμη μίας Επανάστασης είναι η υπόσχεση του παράδεισου. Στη θεωρία, η Επανάσταση προτίθεται να καταστρέψει την κοινωνία που δεν πραγματοποιεί τις επιθυμίες και να την αντικαταστήσει με μια άλλη που θα τις πραγματοποιήσει. Για το λόγο αυτό, δεν υπάρχει μεγαλύτερος και γοητευτικότερος πειρασμός από την Επανάσταση. Το πρόβλημα του καπιταλισμού είναι ότι στο τοίχο τον ποτισμένο με το αίμα εκατομμυρίων τουφεκισμένων επαναστατών, στον τελικό τοίχο, θα εξακολουθεί να είναι γραμμένη η υπόσχεση του Σαιν Ζυστ: «Η Επανάσταση πρέπει να σταματήσει μονάχα με την πραγμάτωση της ευτυχίας».
