Η ριψοκίνδυνη πολιτική που ακολουθείται από την κυβέρνηση, αμέσως μόλις κέρδισε τις εκλογές, δεν είναι συμπτωματική - οφείλεται δε στην πεποίθηση της πως, απειλώντας με τη χρεοκοπία της χώρας, η οποία θα προκαλούσε μία χρηματοπιστωτική κρίση με θύμα το ευρώ (κάτι που είχε λογική, εάν γινόταν έγκαιρα), ισχυροποιεί τη διαπραγματευτική της θέση, ενώ εξισορροπεί την αδύναμη πολιτική και οικονομική θέση της Ελλάδας.
Σήμερα, μετά από σχεδόν τέσσερις μήνες στην ηγεσία της χώρας, η κυβέρνηση συνεχίζει να πιστεύει στην παραπάνω πολιτική, παρά το ότι δεν έχει φέρει ακόμη κανένα αποτέλεσμα - ενώ έχει «εμπλουτίσει» τις απειλές της με γεωπολιτικά επιχειρήματα, πιστεύοντας πως μπορεί να αλλάξει στρατόπεδο, προσφεύγοντας στη συμμαχία των BRICS. Εκτός αυτού, δείχνει πως δεν φοβάται καθόλου τυχόν μετατροπή της Ελλάδας στην Ουκρανία της Μεσογείου - ή την αποσταθεροποίηση της, κατά το πρόσφατο παράδειγμα των Σκοπίων.
Περαιτέρω, κανένας δεν γνωρίζει εάν ήταν μία «χαρτοπαικτική μπλόφα» η πρόσφατη πληρωμή της δόσης των 750 εκ. € στο ΔΝΤ, με τα χρήματα του ΔΝΤ - ή εάν πράγματι η κυβέρνηση «παίζει τα ρέστα της», τοποθετώντας όλα της τα χρήματα σε έναν αριθμό, με την ελπίδα να κερδίσει το τυχερό παιχνίδι, πολλαπλασιάζοντάς τα.
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι, η πεποίθηση της στηρίζεται σε μία λανθασμένη σήμερα υπόθεση - στο ότι ο φόβος της χρεοκοπίας της Ελλάδας θα ανάγκαζε την Ευρώπη να επιλέξει ανάμεσα σε δύο εναλλακτικές λύσεις: (α) στην εκδίωξη της χώρας μας από την Ευρωζώνη ή (β) στην άνευ όρων διαγραφή ενός μεγάλου μέρους του χρέους, με την ανάληψη εν πρώτοις των ληξιπρόθεσμων δόσεων από το ESM (Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας).
Όπως έχουμε όμως ήδη αναφέρει, ενώ δεν είμαστε οι μοναδικοί, η Ευρώπη έχει μία ακόμη εναλλακτική λύση: την απομόνωση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, με το σταμάτημα της περαιτέρω χρηματοδότησης της - τη χρεοκοπία της δηλαδή εντός του ευρώ, η οποία δεν θα ήταν ίσως τόσο επώδυνη, εάν η κυβέρνηση είχε λάβει έγκαιρα τα μέτρα της, κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει.
Ουσιαστικά λοιπόν τη «σήψη» της χώρας (ανάλυση), όπου η Ευρώπη δεν θα έκανε απολύτως τίποτα - περιμένοντας την κατάρρευση της πολιτικής στήριξης της κυβέρνησης από τους Πολίτες ή/και την ανατροπή της. Μία τέτοια στρατηγική «πολιορκίας», όπου η Ευρώπη θα περίμενε υπομονετικά να τελειώσουν τα χρήματα της χώρας, οπότε να μην έχει τη δυνατότητα να πληρώνει μισθούς και συντάξεις, φαίνεται αρκετά «ελπιδοφόρα» εκ μέρους των δανειστών, για την αντιμετώπιση της αντίστασης της κυβέρνησης.
Έχει δε αρχίσει να αποδίδει καρπούς, κρίνοντας από την παρακλητική επιστολή που έστειλε ο πρωθυπουργός στη διευθύντρια του ΔΝΤ - παρά το ότι ο υπουργός οικονομικών θεωρεί πως θα επιτευχθεί εμπρόθεσμα συμφωνία, εντός των επομένων ημερών (κάτι που επαναλαμβάνει μονότονα για περισσότερους από τρεις μήνες, χωρίς να επιβεβαιώνεται).
Ένα επόμενο δείγμα αποτυχίας, είναι η λήψη των πρώτων καταναγκαστικών μέτρων εκ μέρους της κυβέρνησης - με τη μεταφορά των αποθεματικών των δήμων, καθώς επίσης των νοσοκομείων στην Τράπεζα της Ελλάδας.
Εάν ακολουθήσουν δε επόμενα μέτρα τέτοιου είδους όπως, για παράδειγμα, η χρησιμοποίηση των τραπεζικών καταθέσεων, η δημοτικότητα της κυβέρνησης θα υποστεί μεγάλες απώλειες - ενώ η μετατροπή των καταθέσεων σε δραχμές, όπως και η πληρωμή των δημοσίων υπαλλήλων με υποσχετικές (IOY ή παράλληλο νόμισμα), μπορούν να προσβληθούν δικαστικά, αφού το μοναδικό, επίσημο νόμισμα της Ευρωζώνης είναι το ευρώ.
Συνεχίζοντας, ο υπουργός οικονομικών φάνηκε εξαιρετικά «απελπισμένος», όταν ατυχώς αναφέρθηκε στο γεγονός ότι, γίνονται καθημερινά προβλέψεις από το λογιστήριο της χώρας, όσον αφορά τα έσοδα των επομένων ημερών - αποκαλύπτοντας πως τα χρηματικά αποθέματα της κυβέρνησης είναι ελάχιστα. Εάν πράγματι ισχύει κάτι τέτοιο, τότε η στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης είναι καταδικασμένη - αφού δεν θα διαθέτει πλέον τα απαιτούμενα κεφάλαια για να την υποστηρίξει
Αναλυτικότερα, εάν η στρατηγική της κυβέρνησης προϋποθέτει να πεισθούν οι Ευρωπαίοι ότι, η απειλή της να χρεοκοπήσει είναι σοβαρή, θα έπρεπε να διαθέτει κάποια χρήματα κρυφά, για την περίπτωση που η Ευρώπη θα το διακινδυνεύσει - έτσι ώστε να πληρωθούν τουλάχιστον οι μισθοί και οι συντάξεις ή να μην κλείσουν οι τράπεζες.
Αυτός είναι άλλωστε ο λόγος, για τον οποίο γράφαμε πως η Ελλάδα θα έπρεπε να απειλήσει με τη στάση πληρωμών πολύ πιο πριν (άρθρο), όταν είχε ακόμη ρεζέρβες στη διάθεση της - κάτι που δυστυχώς δεν συμβαίνει σήμερα, πόσο μάλλον όταν η οικονομική κατάσταση της χώρας έχει επιδεινωθεί σοβαρά, με αφετηρία την προκήρυξη των πρόωρων εκλογών, κάτι που φαίνεται και από την ποσότητα χρήματος Μ2 (γράφημα).
ντίθετα με σήμερα, η χώρα θα μπορούσε να ανταπεξέλθει τότε με τα έσοδα της, τα οποία κάλυπταν, θεωρητικά τουλάχιστον, όλα της τα έξοδα - αφήνοντας επί πλέον ένα περιθώριο (πρωτογενές πλεόνασμα). Απλούστερα, η κυβέρνηση είχε προηγουμένως ένα ακόμη διαπραγματευτικό χαρτί στη διάθεση της - την ύπαρξη πρωτογενούς πλεονάσματος, το οποίο προβλεπόταν στο 4%, δίνοντας της τη δυνατότητα να εφαρμόσει μία κοινωνική πολιτική που θα περιόριζε το πλεόνασμα στο 1,5% ή στο 2%.
Εάν τότε η ΕΕ αρνούταν να το αποδεχθεί, θα έμοιαζε με μία έμμεση απειλή, η οποία θα αύξανε τη στήριξη της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης που έχει δυστυχώς έκτοτε χαθεί - ενώ θα έδινε την αφορμή στην κυβέρνηση να πάψει να πληρώνει τόκους, χρησιμοποιώντας όλο το πλεόνασμα για κοινωνικούς σκοπούς (ανθρωπιστική κρίση κλπ.).
Περαιτέρω, με την κυβέρνηση να έχει χάσει το μεγαλύτερο διαπραγματευτικό ατού της, το πρωτογενές πλεόνασμα, το οποίο πιθανότατα έχει μετατραπεί σε έλλειμμα, η απειλή της στάσης πληρωμών εκ μέρους της δεν είναι πλέον πιστευτή - αφού, σε μία τέτοια περίπτωση, εάν χρεοκοπούσε η χώρα δηλαδή, η κυβέρνηση θα έπρεπε να λάβει μέτρα αντίστοιχα ή πολύ υψηλότερα από αυτά της Τρόικας, μη έχοντας τη δυνατότητα να καλύψει τους μισθούς, τις συντάξεις, τις κοινωνικές δαπάνες κοκ.
Από την άλλη πλευρά, η χρεοκοπία της Ελλάδας είναι πλέον πολύ λιγότερο προβληματική για την Ευρωζώνη, από όσο υποθέτει η ελληνική κυβέρνηση - αφού η ΕΚΤ έχει θέσει σε λειτουργία το πακέτο ύψους 1,1 τρις € ενώ δήλωσε σήμερα πως θα αυξήσει τις αγορές ομολόγων, οι χρηματαγορές έχουν πια συνηθίσει στην ιδέα της πτώχευσης με τα συνεχή δημοσιεύματα των ΜΜΕ κοκ.
Επομένως, η Ευρωζώνη μπορεί να περιμένει την τιμωρία της κυβέρνησης από τους ίδιους τους Πολίτες της, οι οποίοι ήδη πιστεύουν κατά τις δημοσκοπήσεις ότι, η διαπραγματευτική τακτική είναι λανθασμένη - το αργότερο όταν δεν θα μπορούν να πληρώνονται οι μισθοί και οι συντάξεις, ή θα επιβληθούν μέτρα στην ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, για μία ακόμη φορά αρκετά πιο αργά, από ότι θα έπρεπε.
Σύμφωνα τώρα με τις προβλέψεις, προετοιμάζεται για την Ελλάδα μία πολύ αυστηρότερη διαδικασία, από αυτήν της Κύπρου, η οποία θα μοιάζει με την πτωχευτική διαδικασία που εφάρμοσαν οι Η.Π.Α. στο Ντιτρόιτ (άρθρο) - πόσο μάλλον όταν η συμμετοχή στην Ευρωζώνη είναι αμετάκλητη, εκτός εάν μία χώρα εγκαταλείψει προηγουμένως την ΕΕ (ανάλυση).
Στα πλαίσια αυτά, εάν η Ελλάδα χρεοκοπήσει, η Ευρωζώνη έχει το δικαίωμα, καθώς επίσης το πολιτικό κίνητρο, να επιβάλλει το ευρώ ως το μοναδικό νόμιμο νόμισμα της χώρας - οπότε, ακόμη και αν η Ελλάδα υιοθετούσε τη δραχμή, ένα παράλληλο νόμισμα ή υποσχετικές πληρωμής, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο θα αποφάσιζε πως όλα τα χρέη του δημοσίου, καθώς επίσης οι τραπεζικές καταθέσεις, θα έπρεπε να πληρωθούν σε ευρώ.
Σε μία τέτοια περίπτωση, η κυβέρνηση δεν θα ήταν σε θέση να ανταπεξέλθει με τις υποχρεώσεις της - οπότε η Ελλάδα θα χρεοκοπούσε εντός του ευρώ, με την υποχρέωση επιβολής μέτρων λιτότητας πολύ πιο αυστηρών, από αυτά της Τρόικας. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα οδηγούσε προφανώς στην ανατροπή της κυβέρνησης - η οποία, μετά από τη σωρεία των λαθών, καθώς επίσης των εγκληματικών καθυστερήσεων της, δεν θα μπορούσε να τεκμηριώσει πως είναι το θύμα «σκοτεινών κέντρων εξουσίας», χωρίς να εξευτελισθεί.
Εύλογα λοιπόν αναμένεται η πρόταση συνθηκολόγησης άνευ όρων του πρωθυπουργού στη συνάντηση της Ρήγα, η οποία δεν θα είναι δυστυχώς προς όφελος της Ελλάδας - αφού ποτέ κανένας νικητής δεν συμπεριφέρθηκε γενναιόδωρα, απέναντι στον κατά κράτος ηττημένο. Πόσο μάλλον σε κάποιον που είχε την απίστευτη ανοησία να βάλει επάνω στο τραπέζι πολλά περίστροφα μαζί, αφήνοντας τον αντίπαλο να τα αδειάσει με την ησυχία του - ενώ δεν είχε το θάρρος και την τόλμη να τα χρησιμοποιήσει.
Φυσικά μπορεί να κάνουμε λάθος - ευχόμενοι και ελπίζοντας πως η κυβέρνηση έχει ακόμη κάποια όπλα στη διάθεση της, τα οποία δεν έχει αποκαλύψει. Εν τούτοις, δεν έχουμε άλλη δυνατότητα από το να αξιολογούμε τα γεγονότα, με βάση αυτά που εμείς γνωρίζουμε - αφού οτιδήποτε άλλο θα ήταν ανεύθυνο.
Βιβλιογραφία: F&W, Kaletsky
Πηγή: Analyst
