Παρά το ότι οι ειδήσεις σχετικά με τη χρεοκοπία της Ελλάδας πολλαπλασιάζονται, με την ημερομηνία της καταστροφής να τοποθετείται αυτή τη φορά στις 5 Ιουνίου, φαίνεται πως η σύγκρουση των δανειστών, του ΔΝΤ από τη μία πλευρά, της ΕΚΤ και της Κομισιόν από την άλλη, συνεχίζεται στο παρασκήνιο - εντονότερη από ποτέ.
Στην προκειμένη περίπτωση, το ΔΝΤ λειτουργεί ως ένα είδος εκπροσώπου της αμερικανικής κυβέρνησης, η οποία είναι άλλωστε ο μεγαλύτερος μέτοχος του - απαιτώντας, ουσιαστικά εκ μέρους του ΝΑΤΟ και κυρίως για γεωπολιτικούς σκοπούς, την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη. Την ίδια στιγμή, το ΔΝΤ προσπαθεί να μεταφέρει τα δάνεια του προς τη χώρα μας στον ευρωπαϊκό μηχανισμό σταθερότητας (ESM) - έτσι ώστε αφενός μεν να αποφύγει τις επικρίσεις των χωρών-μελών του, αφετέρου να μην έλθει σε αντίθεση με το καταστατικό του.
Περαιτέρω, το Ταμείο διέρρευσε ένα εμπιστευτικό σημείωμα του στα ΜΜΕ (Channel 4 news), το οποίο αναπαρήγαγαν επίσης ορισμένα ελληνικά μέσα, με στόχο να αυξήσει τις πιέσεις προς τους Ευρωπαίους - αναφέροντας πως η χρηματοοικονομική κατάσταση της Ελλάδας επιδεινώνεται δραματικά.
Μεταξύ άλλων, τονίζει το μεγάλο αριθμό των επισφαλειών στο τραπεζικό σύστημα, τις εκροές καταθέσεων ύψους 35 δις € από την εκλογή της νέας κυβέρνησης, καθώς επίσης την απροθυμία των Πολιτών να πληρώσουν τα χρέη τους - σκεφτόμενοι ίσως πως, σε περίπτωση πτώχευσης της χώρας, θα το αποφύγουν τελικά.
Γνωρίζοντας τώρα από ένα σχετικά πρόσφατο άρθρο των New York Times (πηγή) ότι, οι Η.Π.Α. θεωρούν απαραίτητη την Ελλάδα για γεωπολιτικούς σκοπούς, ως «εμπροσθοφυλακή» του ΝΑΤΟ στην νότια κορυφή των Βαλκανίων, καθώς επίσης ως μία σημαντική ενεργειακή είσοδο της κεντρικής Ασίας στην Ευρώπη, είναι εύλογες οι πιέσεις που ασκούνται για να παραμείνει στην Ευρωζώνη.
Η επίσκεψη δε του αμερικανού υπευθύνου για θέματα διεθνούς ενέργειας στην Αθήνα, κατά την οποία τονίσθηκε πως δεν είναι καλή ιδέα οι συζητήσεις με τη Ρωσία, επιβεβαιώνει το ενδιαφέρον της υπερδύναμης - όπως επίσης οι συνεχείς αναφορές του προέδρου των Η.Π.Α., στο θέμα της διάσωσης της Ελλάδας.
Συνεχίζοντας, σε διάφορους τραπεζικούς κύκλους συζητούνται ήδη πολλά σενάρια, ευφάνταστα αλλά όχι αδικαιολόγητα, σε σχέση με το πώς θα μπορούσε να σωθεί η Ελλάδα - ένα από τα οποία είναι το εξής:
«Η Ελλάδα θα μπορούσε να διατηρηθεί φερέγγυα έως τις 30 Ιουνίου, με ένα βραχυπρόθεσμο δάνειο εκ μέρους του ESM, μαζί με τη βοήθεια του ELA της ΕΚΤ (ο κ. Regling προσφέρει μία πιστωτική γραμμή ύψους 11 δις €, την οποία όμως δεν μπορεί να δρομολογήσει, επειδή η Ελλάδα δεν συμφωνεί με τις προϋποθέσεις - οπότε πρέπει να βρεθεί μία ενδιάμεση λύση).
Περαιτέρω, την 1η Ιουλίου μπορεί να υπάρξει μία νέα συμφωνία, ξεκινώντας από μηδενική βάση - όπου όλες οι απαιτήσεις απέναντι στην Ελλάδα θα συγκεντρωθούν «στατιστικά» σε ένα πακέτο. Το σύνολο των απαιτήσεων θα πληρωθεί, με αφετηρία την 1 Ιουλίου του 2015, ως εξής: έως το 2075, με τις πρώτες δόσεις να αρχίσουν να πληρώνονται μετά από 20 χρόνια, από το 2035 έως το 2075, με σταθερό επιτόκιο 2% για τα τελευταία 40 χρόνια.
Εκτός αυτού, η Ελλάδα θα λάβει βοηθητική ρευστότητα από την ΕΚΤ ύψους 80 δις €, επί πλέον αυτής του ELA που ήδη λαμβάνει (80,5 δις € έως σήμερα) - έτσι ώστε να εξοφληθούν τα χρέη της στο εσωτερικό, καθώς επίσης για να εξασφαλισθεί η πληρωμή των υποχρεώσεων του δημοσίου (μισθοί, συντάξεις κλπ.) έως το τέλος του 2015. Οι διαπραγματεύσεις, όσον αφορά τη βοήθεια ρευστότητας, θα συνεχιστούν μετά την 1η Ιανουαρίου του 2016 - όπου θα ληφθούν νέες αποφάσεις».
Συνεχίζοντας, οι Η.Π.Α., οι οποίες θεωρούν πως η Ευρώπη ευρίσκεται στη δίνη ενός κυκλώνα, λόγω της πολιτικής λιτότητας, δεν είναι διατεθειμένες να επιτρέψουν σκληρές συζητήσεις που θα αφορούν την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη - ούτε να διακινδυνεύουν τη χρεοκοπία της, η οποία δεν είναι απίθανο να άνοιγε τους ασκούς του Αιόλου, λόγω των βουνών συσσωρευμένων χρεών στον πλανήτη (άρθρο).
Στα πλαίσια αυτά, ο παραπάνω διακανονισμός του ελληνικού χρέους, με την 20ετή άτοκη περίοδο χάριτος, αποτελεί μία σχετικά εύλογη στρατηγική, η οποία θα μπορούσε να εμποδίσει ένα κραχ στη χώρα μας - ενώ τόσο το ESM, όσο και η ΕΚΤ είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν, αφού το δημόσιο χρέος της Ελλάδας είναι ελάχιστο, σχετικά με αυτό της Ευρωζώνης.
Μένει φυσικά να αναφερθούν τα ανταλλάγματα που θα ζητηθούν από την Ελλάδα, καθώς επίσης εάν το προηγούμενο σενάριο είναι αληθινό ή εάν πρόκειται αποκύημα της φαντασίας των ξένων ΜΜΕ - το οποίο όμως, είτε είναι, είτε δεν είναι αληθινό, δείχνει την κατεύθυνση που επιθυμούν οι Η.Π.Α., οι οποίες άλλωστε διαρρέουν σκόπιμα τέτοιου είδους «αναφορές».
Υστερόγραφο: Προφανώς ένα σενάριο, όπως το παραπάνω, με εικοσαετή περίοδο χάριτος (δεν θα πληρώνονταν ούτε τόκοι, ούτε χρεολύσια τα πρώτα 20 χρόνια, ενώ μετά το επιτόκιο θα ήταν σταθερό στο 2%), θα ισοδυναμούσε σε κάποιο βαθμό με τη διαγραφή ενός μέρους του δημοσίου χρέους, η οποία είναι απολύτως απαραίτητη (ανάλυση).
Εκτός αυτού, τα επί πλέον 80 δις € ρευστότητα που συζητούνται, θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την επιβίωση του τραπεζικού κλάδου, την ανάπτυξη στη χώρα, καθώς επίσης τη διαγραφή ενός μέρους του ιδιωτικού χρέους - οπότε δεν θα ήταν πια απαραίτητη η στάση πληρωμών.
Ας ελπίσουμε λοιπόν πως θα αποφασισθεί κάτι τέτοιο, τουλάχιστον ως αποζημίωση για την εγκληματική επιβολή των λανθασμένων μνημονίων (άρθρο) στην Ελλάδα. Φυσικά η ονομαστική διαγραφή του δημοσίου χρέους θα ήταν κατά πολύ καλύτερη, ενώ θα αποτελούσε μία καθαρή λύση - ίσως όμως να ακολουθούσε σε δεύτερο στάδιο, εκτός εάν εξασφαλιζόταν βέβαια η πληρωμή των πολεμικών επανορθώσεων εκ μέρους της Γερμανίας.
Analyst Team
