Ο πόλεμος των αγορών δίνει τη θέση του σταδιακά σε αυτό των αγωγών (η ενέργεια πλέον είναι σε πρώτο πλάνο). Οι τελευταίες κινήσεις της Ελλάδας ανέδειξαν τη γεωπολιτική διάσταση της περιοχής μας πέραν της οικονομικής κρίσης. Εταίροι, υπερατλαντικοί σύμμαχοι, Ρώσοι, Κινέζοι βλέπουν το μεγάλο ενεργειακό κάδρο και επιχειρούν υποθέσεις, όπως η κρίση χρέους σε χώρες σαν την Ελλάδα, να τις εργαλειοποιήσουν για τις ανάγκες τις γεωπολιτικής τους τοποθέτησης πάνω στη σκακιέρα του ενεργειακού χάρτη.
Την ίδια ώρα, το "τέρας" που προέκυψε από τις Αραβικές Ανοίξεις και οι επιπτώσεις του εργαλειοποιήθηκαν ήδη από τις ίδιες δυνάμεις που εν πολλοίς έχουν μερτικό σε αυτό το χάος, με τη δημιουργία της απαίτησης για περισσότερη ασφάλεια. Μοιάζει τραβηγμένο, αλλά μία σειρά δράσεων αποδεικνύει σήμερα πως ακόμη και η τραγωδία με το "Charlie Hebdo" έπαιξε εργαλειακά το ρόλο της ως ευρωπαϊκή 11η Σεπτεμβρίου και οι ασύμμετρες απειλές θα χρησιμοποιηθούν πλέον ως άλλοθι για την εποχή της ασφάλειας της εξαθλιωμένης και τρομαγμένης κοινωνίας (το οικονομικό σοκ και δέος έκανε ήδη τη δουλειά του).
Ενισχυτικό της άποψης είναι και το κύμα προσφύγων από χώρες που η Αραβική Άνοιξη πέρασε, ελάχιστα ακούμπησε ως αλλαγή και τελικά με τις επεμβάσεις της φωτισμένης δύσης, οδηγεί σε διάλυση χωρών με εμφύλιους και φανατικές συγκρούσεις, όπως η Συρία ή η Λιβύη και η υποσαχάρια Αφρική. Κάπου εδώ θα μπορούσατε να προετοιμάζεστε για τη νέα "έμπνευση" των ιδιωτικών στρατών. Λέτε οι σποραδικές αναφορές Γιούνκερ σε ένα ενιαίο σχήμα ταχείας επέμβασης στην Ε.Ε. αλλά και το ενδιαφέρον για συμμετοχή όχι μόνο κρατικών στρατών σε αυτό το σχήμα να προετοιμάζει το έδαφος για "ιδιωτικούς στρατούς";
Η δυναμική των καταστάσεων σήμερα, καθώς και η αδυναμία των Αρχών στην Ε.Ε. να μπορέσουν να ελέγξουν τα προβλήματα που προκύπτουν από τα κύματα μεταναστών και προσφύγων από την Ανατολή και την Αφρική, οδηγεί όλο και περισσότερο σύμφωνα με πληροφορίες στη σκέψη των ιδιωτικών στρατών που είχε τεθεί και στο Security Jam του 2013-2014. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ειδική κατηγορία στρατιωτών που λειτουργούν ως μισθοφόροι δεν είναι κάτι καινούριο.
Οι πρώτοι διδάξαντες, αν και με εθνικά κυρίως κριτήρια συμφερόντων, είναι η Γαλλική Λεγεώνα των Ξένων που έχει δεκάδες χρόνια ύπαρξης και θεωρείται από τις πιο ισχυρές στρατιωτικές μονάδες του κόσμου. Οι μισθοφόροι στρατιώτες είναι μια μονάδα πολέμου που έχει ως καθαρό επάγγελμα το να είναι ετοιμοπόλεμη και να εκτελεί καθήκοντα με ψυχρή ικανότητα, όποια και αν είναι αυτά.
Έτσι δεν είναι παράξενη η σκέψη για χρήση ιδιωτικών εταιρειών ασφαλείας που θα αναλάβουν να προφυλάξουν με μισό κόστος σε χρήμα αλλά και μηδενικό πολιτικό κόστος αντίστοιχα. Οι εταιρείες αυτές ήδη είναι σε ατζέντα συνομιλιών τόσο σε ΝΑΤΟ όσο και στο SCO με πρωτοστατούντες τις ΗΠΑ και τη Ρωσία αντίστοιχα. Ειδικά στη δεύτερη, δηλαδή τη συμμαχία της Σαγκάης (SCO) έχει ενδιαφέρον να δει κάποιος πώς εξελίσσεται η νομοθεσία και οι προϋποθέσεις από την Κίνα για να αναπτυχθεί ο κλάδος ποιοτικά. Δείγμα των παραπάνω σκέψεων αποτελεί επιπροσθέτως και η επιτάχυνση της δίκης για τα μέλη της πρώην Blackwater (σήμερα Academi και μέλος μιας κοινοπραξίας εταιρειών) έτσι ώστε να υπάρχει καθαρό υπόβαθρο ανάθεσης/διαγωνισμού.
Ο σύμβουλος σε θέματα Ασφαλείας Αλέξανδρος Νίκλαν, σε πρόσφατη δημοσίευσή του στο "Geopolitics-Daily News", παρατηρεί με ιδιαίτερη ευστοχία τα εξής:
«Δηλώσεις από Ε.Ε. για στοχευμένες επιχειρήσεις κατά λαθρεμπόρων που μεταφέρουν παράνομα φορτία, ενώ στέλνουν και ανθρώπους στην Ευρώπη, έχουν προωθήσει πολύ ψηλά το ζήτημα, αφού ουδείς στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες δεν αναζητεί να επωμιστεί ένα τεράστιο επιχειρησιακό και πολιτικό κόστος. Προτιμούν γενικότερα να δοθεί με συμβόλαιο μια τέτοια πράξη που θα εγγυηθεί και το αποτέλεσμα. Πρόσθετο κριτήριο είναι η δυνατότητα άρνησης σχέσης με αυτές τις δυνάμεις, καθώς οι ίδιες λειτουργούν πολλές φορές χωρίς διακριτικά (π.χ. Ουκρανία) και έχουν αρκετή "ευελιξία" όταν μπαίνει θέμα διεθνών νόμων και συνθηκών για βιαιοπραγίες.
Μεγάλο πεδίο δράσης έχει αναπτυχθεί για τις συγκεκριμένες εταιρείες και στην Αφρική, όπου τα κράτη αδυνατούν εκ των πραγμάτων να προστατεύσουν υποδομές και επενδύσεις ιδιωτικών εταιρειών με ξένα συμφέροντα στις χώρες τους. Δεν είναι λίγες οι επιθέσεις, άλλωστε, σε πετρελαιοπηγές χωρών σε θαλάσσιες αλλά και χερσαίες εγκαταστάσεις».
Η φύλαξη της Αμυγδαλέζας
Στην Ελλάδα ακόμα δεν έχει πάρει διαστάσεις το θέμα, αλλά η υπογραφή των ενεργειακών αγωγών με Ρωσία και μια ανάπτυξη ενός δικτύου υποδομών μεταφοράς ενεργειακών κοιτασμάτων είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ανοίξει και πρόσκληση για τις παραπάνω εταιρείες, στο να μετέχουν, δηλαδή, στο σχέδιο ενεργειακής ασφαλείας που θα δημιουργηθεί.
Η πραγματικότητα δείχνει το παραπάνω, ειδικά αν θυμηθεί κάποιος πώς ακριβώς πριν ένα χρόνο είχε τεθεί ζήτημα για τη φύλαξη της Αμυγδαλέζας και του χώρου υποδοχής των παράνομων μεταναστών από την εταιρεία G4S και τι θόρυβο είχε προκαλέσει αυτό. Η δικαιολογία ήταν όντως τόσο για το θέμα κόστους όσο και για το ότι οι ιδιωτικοί φύλακες των εταιρειών αυτών είχαν ειδική εκπαίδευση απέναντι στον έλεγχο και την καταστολή επικίνδυνων καταστάσεων.
Αντί επιλόγου απλά υπενθυμίζουμε πως πριν 4 χρόνια τόσο ο πρέσβης επί τιμή Λεωνίδας Χρυσανθόπουλος μιλώντας στην "ΚΡΗΤΗ TV", όσο και ανακοινώσεις του ΚΚΕ, αναφέρονταν τότε σε σενάρια χρήσης και ιδιωτικών στρατιωτικών μονάδων, με σενάρια αντιμετώπισης τότε έκρυθμων καταστάσεων σε αστικό περιβάλλον, σε μία εποχή που οι κινητοποιήσεις έναντι των μνημονίων είχαν πάρει δραματική τροπή, με αποκορύφωμα τα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα κατά τον εορτασμό και τις παρελάσεις της 28ης Οκτωβρίου του 2011.
Γιώργος Σαχίνης
