Ορισμένοι σε αυτή την κυβέρνηση πιστεύουν ότι μετά από την ρήξη με την Ευρώπη θα μπορέσουν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι έπεσαν θύματα εκβιασμού. Ότι τα βράχια θα είναι αποτέλεσμα διεθνούς συνωμοσίας και όχι απόρροια των δικών μας τραγικών λαθών. Το γεγονός ότι η χώρα είναι αυτή την στιγμή πλήρως απομονωμένη από όλους τους παραδοσιακούς της συμμάχους είναι κάτι που το προσπερνάνε με μία πρωτοφανή εκδήλωση πολιτικής αφέλειας.
Του Θανάση Μαυρίδη (capital.gr)
Όλη η αρχιτεκτονική της «διαπραγμάτευσης» είναι λάθος. Ουδέποτε διαπραγματευτήκαμε. Το μόνο που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι ο θίασος των ακροβατών εκτοξεύει κάθε τρεις και λίγο απειλές ότι θα πέσει κάποιος στο κενό. Πιστεύουν ότι η θέα του ατυχήματος θα προκαλέσει σοκ μεταξύ των θεατών. Δεν τους πέρασε καν από το μυαλό η πιθανότητα ότι οι θεατές μπορεί να έχουν έρθει γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο στην παράσταση. Κι οι ίδιοι να μην συμμετέχουν σε μία επίδειξη δεξιοτήτων, αλλά σε ένα θέαμα ανάλογο με εκείνο των ρωμαϊκών αρένων.
Η Οικονομία καταρρέει, οι σύμμαχοί μας χάνονται, οι ελπίδες του λαού διαψεύδονται. Οι ίδιοι πιστεύουν ότι μέσω της επικοινωνιακής πολιτικής τους θα μπορέσουν να πείσουν τους ψηφοφόρους ότι αξίζουν μιας ακόμη ευκαιρίας, ακόμη κι αν ο ελληνικός λαός θα έρθει αντιμέτωπος με τις σκληρές συνέπειες μιας ρήξης. Μπορεί να θέλει κάποιος να πιστέψει, αλλά δεν ξέρει σε τι τελικά απ' όλα όσα έχουν ειπωθεί θα πρέπει να στηριχτεί για να κτίσει το νέο ιδεολόγημα. Στις δηλώσεις ότι δεν υπάρχει μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να μην δεχτεί τις προτάσεις τους η Μέρκελ; Στην βεβαιότητά τους ότι θα τους βοηθήσουν οι Αμερικανοί; Ή να περιμένουμε ότι Ρωσία, Κίνα και Βενεζουέλα θα κάνουν ό,τι δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα για μας η Ευρώπη;
Συχνά παραπονιούνται ότι ασκούνται αφόρητες πιέσεις από τους... θεσμούς! Ότι εκβιάζονται. Αλήθεια, ποιος ήταν εκείνος που πρώτος απείλησε ότι δεν θα πληρώσουμε το ΔΝΤ; Ότι αν δεν μας δώσουν τα χρήματα που θέλουμε θα το κάνουμε Κούγκι; Ότι αν δεν μας κάνουν τα χατίρια θα στους στείλουμε τζιχαντιστές στις χώρες τους; Εδώ υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που τους πιστεύουν. Στο εξωτερικό έχουν απλά βαρεθεί να ασχολούνται μαζί μας. Κι αυτό είναι το πιο επικίνδυνο απ' όλα.
Μπορεί να συμφωνήσουν, μπορεί να διαφωνήσουν, μπορεί να αποφασίσουν να πάνε σε εκλογές ή να μας πάνε όλους μαζί να πνιγούμε. Το πρόβλημα είναι ότι έχουν καταστρέψει μέσα σε λίγες εβδομάδες τα τελευταία πολιτικά αποθέματα που είχαμε διατηρήσει ως χώρα. Τα σπατάλησαν δεξιά και αριστερά και τις περισσότερες φορές δια ασήμαντον αφορμή. Αυτή η κυβέρνηση, με τις δυνάμεις που την στηρίζουν, δεν μπορεί να πάει πολύ μακριά. Ακόμη κι αν συμφωνήσει σε ένα νέο πακέτο με την Ευρώπη και το ΔΝΤ. Δεν μπορεί, ακόμη κι αν το θέλει. Το μεγάλο πρόβλημα της χώρας είναι ότι ούτε και οι «άλλοι» μπορούν και γι΄ αυτό άλλωστε κρίθηκαν από τον ελληνικό λαό στις εκλογές. Ούτε οι προηγούμενοι, ούτε οι σημερινοί μπορούν να προχωρήσουν τις μεταρρυθμίσεις που χρειάζεται αυτός ο τόπος.
Το αδιέξοδο είναι αδιαπέραστο και είναι μπροστά μας. Ότι στο τέλος θα βρεθεί μία λύση, δεν είναι και τόσο βέβαιο. Κι αν βρεθεί, αυτό θα συμβεί επειδή δεν θα βρίσκεται μέσα στην δεξαμενή των δεδομένων λύσεων και προτάσεων που έχουμε όλοι μας κατά νου. Αυτό που συμβαίνει αυτή την στιγμή δεν είναι η ήττα της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η τελική πράξη της συντριβής του κόσμου της μεταπολίτευσης. Η υπέρβαση της σημερινής κατάστασης προϋποθέτει κάτι πραγματικά νέο: Μία νέα μεταπολίτευση!
