default-image

Στον αυτόματο πιλότο – Analyst.gr

Απόψεις
Στον αυτόματο πιλότο – Analyst.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Θεωρούμε πως είναι καλύτερα να προετοιμαστούμε όλοι μας για την επερχόμενη κατάρρευση, η οποία φαίνεται πια καθαρά πως δεν θα αποφευχθεί - αφού η Ελλάδα έχει ίσως χάσει την τελευταία της ευκαιρία, να ανακτήσει τον έλεγχο της μοίρας της

Υπάρχουν αναμφίβολα πολλές θεωρίες, κάποιες «συνωμοσιολογικές», σχετικά με το πώς κατέληξε η Ελλάδα στα σημερινά αδιέξοδα - μία από τις οποίες είναι την άποψης ότι, τέθηκε στο στόχαστρο της αμερικανικής υπηρεσίας διεξαγωγής οικονομικών πολέμων το 2009, με στόχο αφενός μεν τη διάσωση του δολαρίου, εις βάρος του ευρώ, αφετέρου την αναβίωση της ισχύος του ΔΝΤ, το οποίο ήταν στα πρόθυρα της κατάρρευσης.

Η θεωρία αυτή τεκμηριώνεται από το γεγονός ότι, οδηγούμενες οι αμερικανικές εταιρείες αξιολόγησης από την Standard & Poor's, μείωσαν σε μία μόνο ημέρα, τον Απρίλιο του 2010, την πιστοληπτική κατάταξη της Ελλάδας κατά τρεις ολόκληρους βαθμούς - παραδόξως ακριβώς εκείνη τη στιγμή που οι κυβερνήσεις της Ευρώπης είχαν συμφωνήσει ένα πρόγραμμα διάσωσης της χώρας μας.

Ως αποτέλεσμα της μείωσης της αξιολόγησης στο επίπεδο «σκουπίδια» (Junk), τόσο οι ασφαλιστικές εταιρείες, όσο και τα συνταξιοδοτικά ταμεία παγκοσμίως, υποχρεώθηκαν να πουλήσουν μαζικά τα ελληνικά ομόλογα που είχαν στην κατοχή τους - με αποτέλεσμα να εκτοξευθούν στα ύψη τα επιτόκια δανεισμού της Ελλάδας, την οποία δεν πίστωνε πλέον κανένας διεθνής επενδυτής.

Την ίδια στιγμή μία ομάδα κερδοσκοπικών κεφαλαίων (hedge funds) στη Νέα Υόρκη, υπό την ηγεσία του G. Soros, συντόνιζε τις επιθέσεις εναντίον της χώρας μας - με αποτέλεσμα να επιδεινωθεί η κρίση, οπότε να αυξηθεί το κόστος της για τους Έλληνες φορολογούμενους.

Στη συνέχεια, το κόστος αυτό μεταβιβάσθηκε στους Ευρωπαίους φορολογούμενους (γράφημα), για να διασωθούν οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες - ενώ το ΔΝΤ εισέβαλλε βίαια στην Ευρωζώνη μέσω της Ελλάδας, συμμετέχοντας στην Τρόικα και διευρύνοντας τις δραστηριότητες του σε άλλες χώρες.

Το πρόγραμμα τώρα, το οποίο επέβαλλε η Τρόικα υπό την ηγεσία της υποτελούς στις Η.Π.Α. Γερμανίας, οδήγησε την Ελλάδα στην κόλαση των μνημονίων, καταστρέφοντας εντελώς την οικονομία της (ανάλυση) - κάτι με το οποίο κανένας οικονομολόγος σήμερα δεν αμφιβάλλει, ούτε καν στο ελάχιστο.

Οι Γερμανοί βέβαια συνεχίζουν τις επιθέσεις τους (ανάλυση), απαιτώντας νέες υποχωρήσεις από την καινούργια ελληνική κυβέρνηση, με πρωτοστατούντα τον ολλανδό πρόεδρο του Euro Group - ο οποίος δεν χάνει καμία ευκαιρία για να κατηγορήσει και να επικρίνει την Ελλάδα, τεκμηριώνοντας με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο πως «ο κύβος έχει ριφθεί», ότι ο αντίχειρας έχει στραφεί προς τα κάτω, όσον αφορά το μέλλον της χώρας μας.

Εν τούτοις, η πολιτική ηγεσία της Ελλάδας εμφανίζεται περισσότερο ψύχραιμη από ποτέ - όπως τουλάχιστον συμπεραίνεται από την «αποχώρηση» της για τον εορτασμό του Πάσχα, σε μία χρονική περίοδο που η χώρα απειλείται ανά πάσα στιγμή με την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία της.

Κατάφερε βέβαια να συγκεντρώσει το ποσόν μίας ακόμη δόσης του ΔΝΤ (460 εκ. €), καταναλώνοντας τις τελευταίες ρεζέρβες της χώρας, αλλά κανένας δεν γνωρίζει τι θα συμβεί με την επόμενη δόση ή με τους μισθούς και με τις συντάξεις του Απριλίου - πόσο μάλλον αφού η Ελλάδα είναι σχεδόν η μοναδική χώρα στον πλανήτη που, αν και υπερχρεωμένη, πληρώνει τα χρέη της με δικά της χρήματα (δημόσια έσοδα) και δεν τα ανακυκλώνει δανειζόμενη από τις αγορές, όπως όλες οι άλλες.

Φυσικά τα χρήματα αυτά αφαιρούνται από την οικονομία της, η οποία βυθίζεται σε μία όλο και μεγαλύτερη παγίδα ρευστότητας - η έξοδος από την οποία είναι αδύνατον πια να επιτευχθεί με δικά της μέσα, ακόμη και αν η κυβέρνηση της είχε θεϊκές ικανότητες.

Σε κάθε περίπτωση, εάν υποθέσουμε πως θα τα καταφέρει τον Απρίλιο, με τη βοήθεια της «δήμευσης» των χρημάτων των ασφαλιστικών ταμείων και των δημοσίων επιχειρήσεων, καθώς επίσης με την απορρόφηση της τελευταίας ρευστότητας των τραπεζών, κάποια στιγμή, μέσα στους επόμενους μήνες, δεν θα έχει πλέον τη δυνατότητα να το κάνει.

Τότε θα πρέπει είτε η ελληνική κυβέρνηση, είτε οι δανειστές της, είτε και οι δύο μαζί να υποχωρήσουν, να συμβιβαστούν - αφού, εάν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, οπότε είναι πολύ πιθανόν να υποχρεωθεί στην έξοδο της από την ΕΕ και την Ευρωζώνη.

Εάν τότε επιλεχθεί η συμμετοχή της χώρας στον παράλληλο οικονομικό κόσμο που ήδη λειτουργεί υπό την ηγεσία της Ρωσίας και της Κίνας, όπως τουλάχιστον υποθέτουν πολλοί μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού με τον κ. Putin, δεν είναι κάτι που μπορεί να το γνωρίζει κανείς - ενώ ασφαλώς δεν αποτελεί μία ιδανική λύση, ειδικά επειδή η διάσωση του τραπεζικού συστήματος της Ελλάδας, χωρίς τη βοήθεια της ΕΚΤ, είναι αδύνατη.

Προβλέψεις για το μέλλον

Περαιτέρω, δεν γνωρίζουμε εάν οι Έλληνες Πολίτες είναι προετοιμασμένοι για το σενάριο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας, το οποίο δεν είναι τόσο ανώδυνο, όσο ακούγεται - αφού η εικόνα τότε της χώρας δεν θα είχε καμία απολύτως σχέση με τη σημερινή. Προφανώς δε έχουμε τη δυνατότητα να το περιγράψουμε - δεν το κάνουμε όμως, επειδή θα μπορούσε να θεωρηθεί ως προσπάθεια τρομοκράτησης του πληθυσμού.   

Αυτό που γνωρίζουμε βέβαια είναι το ότι, η χώρα ευρίσκεται στον αυτόματο πιλότο - με κατεύθυνση τα βράχια και με έναν κυβερνήτη που δεν ξέρει πώς θα καταφέρει να αποφύγει τη σύγκρουση, έτσι ώστε να μη βυθιστεί αύτανδρο το καράβι. Επομένως, είναι απαραίτητη η προετοιμασία μας - όπου δεν προηγούνται ίσως τα ρίσκα των τραπεζών ή οι ελλείψεις σε βασικά προϊόντα, αλλά οι γεωπολιτικές και οι οικονομικές συνέπειες, η νομοτελειακή τότε αύξηση της εγκληματικότητας, καθώς επίσης η ανθρωπιστική κρίση που θα εντεινόταν σε μεγάλο βαθμό.

Εύλογα τώρα αναρωτιόμαστε, εάν υπάρχει ακόμη κάποια λύση - εάν είναι δυνατόν να διασωθεί η Ελλάδα, έστω την τελευταία στιγμή. Στο σημείο αυτό δεν μπορεί παρά να αναφέρει κανείς το παλαιό ιρλανδικό ανέκδοτο, σύμφωνα με το οποίο ρωτάει ένας διαβάτης για το πώς θα πάει σε κάποιο δρόμο, παίρνοντας την εξής απάντηση: «δεν θα ξεκινούσα από εδώ».

Με απλά λόγια, πριν από πέντε χρόνια ο δρόμος για τη διάσωση της Ελλάδας ήταν πολύ εύκολος, πριν από το PSI του 2011 εύκολος, στα μέσα του 2012, μετά τις δίδυμες εκλογές, ήταν εφικτός, ενώ μετά τον Οκτώβρη του 2014, όπου ανακοινώθηκαν οι πρόωρες εκλογές, εξαιρετικά δύσκολος.

Από τη στιγμή εκείνη όμως και μετά, όπου η νέα ελληνική κυβέρνηση, μέσω του υπουργού οικονομικών, παραιτήθηκε από τη βασικότερη προϋπόθεση της υλοποίησης του προγράμματος της, από την ονομαστική διαγραφή μέρους του δημοσίου χρέους, υπογράφοντας την επέκταση των μνημονίων και μη εφαρμόζοντας την, ο δρόμος έχει πάψει να υπάρχει - έχει θαφτεί κάτω από τα ερείπια της ολοκληρωτικής απώλειας της εμπιστοσύνης της Ευρώπης, των αγορών και, ιδίως, των Η.Π.Α.

Εάν τώρα αναρωτηθεί κανείς ποιά θα ήταν η σωστή στρατηγική σήμερα, θα καταλήξει μεν στο ίδιο συμπέρασμα: στη διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους, η οποία όμως θα ήταν πολύ πιο ακριβή, συγκριτικά με το παρελθόν. Τόσο για την Ευρώπη, αφού θα απαιτούταν πλέον μία πολύ πιο υψηλή διαγραφή σε σχέση με την προηγούμενη περίοδο, καθώς επίσης η χρηματοδότηση της ανάπτυξης, όσο και για την Ελλάδα - επειδή θα ήταν υποχρεωμένη να κάνει πολύ μεγαλύτερους συμβιβασμούς, με σημαντικά μικρότερες πιθανότητες επιτυχίας.

Μεταξύ άλλων, θα υποχρεωνόταν ίσως να υιοθετήσει ένα παράλληλο νόμισμα, έτσι ώστε να απομονωθεί από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, επίσης για να αυξήσει την καταρρέουσα ρευστότητα (γράφημα), να επιβάλλει ελέγχους στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων μετά από το κλείσιμο των τραπεζών για μερικές ημέρες, να προβεί σε μονομερή στάση πληρωμών με την ανοχή της Ευρώπης, αφού δεν είναι σε θέση πια να την εγκρίνουν ούτε οι άλλες κυβερνήσεις, ούτε η ΕΚΤ κοκ.

Τέτοιου είδους ενέργειες θα μετέτρεπαν προφανώς την Ελλάδα σε ένα ημι-μέλος της Ευρωζώνης, το οποίο θα είχε αργότερα τη δυνατότητα είτε να επιστρέψει στο ευρώ, είτε να υιοθετήσει το δικό του νόμισμα - αποχωρώντας ελεγχόμενα από τη  νομισματική ένωση, με πορεία προς το άγνωστο και με βάρκα την ελπίδα.

Ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί, θεωρούμε πως είναι καλύτερα να προετοιμαστούμε όλοι μας για την επερχόμενη κατάρρευση - η οποία φαίνεται πια καθαρά πως δεν θα αποφευχθεί. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως διεκδικούμε το αλάθητο, αφού πρόκειται απλά για μία πρόβλεψη, μετά τη διαπίστωση πως η χώρα είναι στον αυτόματο πιλότο - έχοντας χάσει την τελευταία της ευκαιρία να ανακτήσει τον έλεγχο της μοίρας της.

Είναι όμως ένα πολύ πιθανό ενδεχόμενο, το οποίο θεωρούμε ως υποχρέωση μας να αναφέρουμε - έτσι ώστε να μην εμπιστευθούν το μέλλον τους στην τύχη και στον αυτόματο πιλότο οι Έλληνες Πολίτες, διαφοροποιούμενοι από την πολιτική τους ηγεσία που αδυνατεί δυστυχώς να λειτουργήσει από κοινού και συλλογικά, παρά το ότι η χώρα ευρίσκεται στην άκρη του γκρεμού.

www.analyst.gr

© Copyright 2014 — Analyst.gr. Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναδημοσίευση / αναπαραγωγή περιεχομένων του παρόντος website με οποιοδήποτε τρόπο χωρίς προηγούμενη έγγραφη άδεια των εκδοτών.

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News