ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΛΑΚΑΣ
Έχετε υπόψη σας πολλές δουλειές στην Ελλάδα αυτήν την περίοδο που προσφέρουν, εκτός των «τυχερών» καμιά δεκαριά χιλιάρικα το μήνα; Ξέρετε κάποια εργασία που σας πληρώνουν την γραμματειακή υποστήριξη, να σας δίνουν φτηνή λιμουζίνα και δυο αστυνόμους να σας ξεσκονίζουν το πέτο; Πολλές οι παροχές της δουλειάς, η οποία έχει μία και μοναδική απαίτηση: Να μη διαθέτεις τσίπα.
Να μπορείς δηλαδή να κάνεις το άσπρο μαύρο. Να υποστηρίζεις σήμερα αυτό και αύριο εκείνο. Να αθετείς υποσχέσεις και δεσμεύσεις. Να έχεις τη δυνατότητα να παραμυθιάζεις τον κόσμο. Να εξαπατάς εργαζόμενους, να κοροϊδεύεις συνταξιούχους. Να ψηφίζεις αυτά που πρέπει. Να σε φτύνουν και να κάνεις πως βρέχει. Τότε, μπορείς να εξασφαλίσεις, σ αυτήν τη δουλειά τη δυνατότητα να τρως με χρυσές μασέλες…
Από τέτοιους τύπους, λοιπόν, οι αρχηγοί Σαμαράς και Βενιζέλος ζητούν «ξαφνικά» εμπιστοσύνη. Τους κουνούν το δάκτυλο και τους θυμίζουν τι ακριβώς έχουν κάνει τόσο καιρό, τι ακριβώς έχουν ψηφίσει, ποιους έχουν κατ επανάληψη κοροϊδέψει.
Τους λένε με άλλα λόγια, ότι όλοι μαζί είναι δεμένοι στο ίδιο σχοινί και μόνο όλοι μαζί μπορούν να προχωρήσουν για να εξασφαλίσουν το παντεσπάνι τους. Μέχρι τον Μάρτη τουλάχιστον, που πιθανότατα θα προκύψει η αδυναμία εκλογής νέου προέδρου της δημοκρατίας και η ανάγκη των εκλογών.
Μέχρι τότε και αφού οι… Εθνομασέλες δώσουν την ψήφο τους θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα πλούσια ελέη της εξουσίας, θα παίρνουν μισθούς, θα κάνουν ρουσφέτια και πάνω απ όλα θα κάνουν νόμους τις απαιτήσεις των δανειστών.
Και θα ελπίζουν. Θα ελπίζουν να βρεθούν εν τω μεταξύ και καμιά 30αριά ακόμη για να σχηματιστεί ο μαγικός αριθμός των 180 που απαιτείται για την εκλογή προέδρου και την αποφυγή των εκλογών. Δηλαδή την παράταση της μάσας για έναν - ενάμιση ακόμη χρόνο.
Ελάτε, λοιπόν στη θέση μια εθνομασέλας και κάντε το λογαρισμό. Θα δείτε πως για μια εθνομασέλα η εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, δηλαδή η συμμετοχή της στην κυβέρνηση είναι όρος επιβίωσης.
Και επειδή η ελπίδα πεθαίνει τελευταία, οι εν λόγω εθνομασέλες θα πεθάνουν (πολιτικά) μασουλώντας μέχρι την τελευταία τους (πολιτική) στιγμή. Για την ακρίβεια, αυτό ακριβώς κάνουν τώρα…
