default-image

Η εξέγερση εναντίον του Spiegel

Απόψεις
Η εξέγερση εναντίον του Spiegel

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Στο άρθρο μας «Η διπλή, μαύρη επέτειος», είχαμε αναφερθεί σε μία σειρά εξωφύλλων και άρθρων του γερμανικού περιοδικού, τα οποία είχαν προφανή στόχο τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης - έτσι ώστε να τοποθετηθεί εναντίον του προέδρου της Ρωσίας, με την αυθαίρετη ενοχοποίηση του για την κατάρριψη της πτήσης ΜΗ17.

Αμέσως μετά, ξέσπασε στη Γερμανία κυριολεκτικά μίας διαδικτυακή μάχη - μία εξέγερση καλύτερα εναντίον του περιοδικού το οποίο, τόσο με το «μακάβριο» εξώφυλλό του (όπου κανείς απορεί που βρήκε τις φωτογραφίες των θυμάτων ή πώς πήρε την άδεια δημοσίευσης τους από τους συγγενείς τους), όσο και με τα κείμενα του, προσπαθεί να «υποδαυλίσει» τον πόλεμο με τη Ρωσία - εν πρώτοις τον οικονομικό (κυρώσεις), ο οποίος όμως ανέκαθεν, με κριτήριο την ιστορία, ακολουθείται από έναν καταστροφικό συμβατικό.  

Το περιοδικό, διαπιστώνοντας τις τεράστιες αντιδράσεις της κοινής γνώμης, η οποία φυσικά γνωρίζει πως ο οικονομικός πόλεμος στοιχίζει εκατομμύρια θέσεις εργασίας, ενώ οδηγεί σχεδόν νομοτελειακά στο στρατιωτικό, θεώρησε σωστό να αμυνθεί - ισχυριζόμενο, στη διαδικτυακή του έκδοση, πως αναφέρθηκε μόνο σε οικονομικές κυρώσεις (πηγή), με μη στρατιωτικά μέσα.

Προφανώς ξέχασε τη «φυσική ροή των πραγμάτων», η οποία διαπιστώνεται από πολλές περιπτώσεις όπως, για παράδειγμα, από το Ιράκ - όπου προηγήθηκαν οι κυρώσεις εναντίον του Σ. Χουσεΐν, με την ψευδή κατηγορία της ύπαρξης ή χρήσης χημικών όπλων. Μετά από ορισμένα χρόνια, ακολούθησε η «άνανδρη» ουσιαστικά στρατιωτική εισβολή των Η.Π.Α., από τον «θαρραλέο» τότε G. Bush - σε μία χώρα που ήταν αδύνατον πια να αμυνθεί.

Η αιτία της αδυναμίας του Ιράκ να αμυνθεί, ήταν κυρίως οι προηγηθείσες κυρώσεις - οι οποίες οφείλουν πιθανότατα να λειτουργήσουν με τον ίδιο τρόπο και στην περίπτωση της Ρωσίας. Να την αδυνατίσουν δηλαδή, έτσι ώστε να είναι επιτυχημένη η στρατιωτική εισβολή που θα ακολουθήσει. Ακριβώς εδώ συμβάλλει το γερμανικό περιοδικό, όπως συμπεραίνεται τουλάχιστον από τον τίτλο του «Τέλος στη δειλία» - με τον οποίο κατηγορεί ουσιαστικά τους Πολίτες ή την κυβέρνηση της χώρας του για δειλία.

Η κατηγορία του στηρίζεται στην άρνηση των Γερμανών Πολιτών να συμμετέχουν στο «θέατρο του παραλόγου»: στη μετατροπή της Ευρώπης σε ένα πεδίο μάχης των Η.Π.Α. οι οποίες, ευρισκόμενες σε καθοδική πορεία, με τεράστια οικονομικά προβλήματα (μεταξύ άλλων, 77.000.000 αμερικανοί αποτελούν στόχο εισπρακτικών εταιρειών - πηγή), προσπαθούν με αυτόν τον τρόπο να διατηρήσουν την ηγεμονική τους θέση στον πλανήτη.

Ο παρίας της διεθνούς κοινότητας

"Η Ευρώπη θα πρέπει να υποχρεώσει τον Putin να απολογηθεί για την κατάρριψη της πτήσης ΜΗ17" γράφει το περιοδικό, συνεχίζοντας "Το σημείο της πτώσης του αεροπλάνου είναι ένας εφιάλτης, ο οποίος έχει επισκεφθεί την Ευρώπη. Ακόμη υπάρχουν «κομμάτια» πτωμάτων, μεταξύ των ηλιοτροπίων, όπου 298 αθώοι δολοφονήθηκαν - ενώ ο πλανήτης έγινε μάρτυρας των επιδρομών των ένστολων ληστών, οι οποίοι έκλεβαν τους πεθαμένους,  ληστεύοντας τους την αξιοπρέπεια".  

Η απίστευτη δημαγωγία, καθώς επίσης οι ανεύθυνες προσπάθειες δημιουργίας, καθώς επίσης κλιμάκωσης του μίσους των Γερμανών απέναντι στους Ρώσους, φαίνονται καθαρά από το παραπάνω κείμενο, καθώς επίσης από το επόμενο:

"Εδώ, στην άγονη ανατολική Ουκρανία, έδειξε ο Putin το πραγματικό του πρόσωπο. Ο Ρώσος πρόεδρος έχει αποκαλυφθεί πως δεν είναι ένας αξιοπρεπής πολιτικός, αλλά ένας παρίας της παγκόσμιας κοινότητας. Οι πεθαμένοι της πτήσης ΜΗ17 είναι επίσης οι δικοί του πεθαμένοι, αφού είναι συνυπεύθυνος για την κατάρριψη. Έχει έλθει πλέον η στιγμή που πρέπει να τον αναγκάσουμε να αλλάξει αμέσως πορεία - επιβάλλοντας σκληρές οικονομικές κυρώσεις".

Εκτός από το «αποφασίζουμε, διατάσσουμε και εκτελούμε χωρίς δίκη», στο σημείο αυτό το Spiegel μας θυμίζει το εξώφυλλο ενός άλλου περιοδικού, το οποίο χαρακτηρίζει παραδόξως, με την ίδια ακριβώς έκφραση, το Ρώσο πρόεδρο - ως τον «παρία» δηλαδή του πλανήτη (εικόνα).  

Συνεχίζοντας, με την παραπάνω παράγραφο toy γερμανικού περιοδικού,  ο Putin ουσιαστικά εξορίζεται, εκδιώκεται καλύτερα από την παγκόσμια κοινότητα - όπως συνέβαινε το μεσαίωνα, όπου ο «εξόριστος» έχανε τα δικαιώματα του, ενώ η υπόλοιπη κοινότητα μπορούσε να του επιτεθεί και να τον κατασπαράξει. Κάτι ανάλογο συνέβη άλλωστε με τον Σ. Χουσεΐν, με τον Καντάφι (άρθρο), καθώς επίσης με μία σειρά άλλων «ηγετών-τρομοκρατών», οι οποίοι είχαν το θράσος να αμφισβητήσουν την αμερικανική ηγεμονία - την οποία υπηρετεί φυσικά πιστά, το γερμανικό περιοδικό της ντροπής.

Σήμερα βέβαια γίνεται προσπάθεια να μεταφερθεί το πεδίο της μάχης στην Ευρώπη - όπου το «γεύμα» θα είναι πλουσιοπάροχο, με «κύριο πιάτο» τη Ρωσία. Η ευκολία άλλωστε, με την οποία ενοχοποιείται ο Ρώσος πρόεδρος, χωρίς να υπάρχουν ακόμη αποδείξεις, ούτε καν σοβαρές ενδείξεις, τεκμηριώνει με τον καλύτερο τρόπο τις προθέσεις των διωκτών του - οι οποίοι δεν διστάζουν να χρησιμοποιήσουν άθλια τεχνάσματα, για να πετύχουν τους στόχους τους.     

Η νέα παγίδα

Η βασική ερώτηση, την οποία θέτει κανείς στον εαυτό του, όταν θέλει να ερευνήσει με αντικειμενικό τρόπο μία υπόθεση τέτοιου είδους, είναι το «ποιόν ωφελεί» - μία ερώτηση που φυσικά δεν διανοήθηκε να θέσει το περιοδικό, αφού η απάντηση είναι αυτονόητη: η κατάρριψη του αεροσκάφους δεν ωφελεί ούτε την Ουκρανία, ούτε την Ευρώπη, αλλά ούτε και τη Ρωσία.

Περαιτέρω, οι παγίδες που τοποθετούνται μπροστά από το Ρώσο πρόεδρο, διαδέχονται η μία την άλλη - όπως η «παρότρυνση» του περιοδικού να ζητήσει συγνώμη από τα θύματα ΤΟΥ και επομένως να αποδεχθεί την ευθύνη του.

Η μεγαλύτερη όλων ήταν βέβαια το «βρώμικο πραξικόπημα», με το οποίο ανατράπηκε η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση της Ουκρανίας (ανάλυση) - μεταξύ άλλων, με τη βοήθεια των αμερικανικών και γερμανικών ΜΚΟ, οι οποίες διευκόλυναν τις κοινωνικές εξεγέρσεις στο Κίεβο και αλλού.  

Η κορυφαία προσπάθεια χειραγώγησης του περιοδικού   

Χωρίς να επεκταθούμε σε ολόκληρο το άθλιο άρθρο, το οποίο χαρακτηρίζεται ως «όργιο χειραγώγησης και απείρων κακόβουλων ψεμάτων» από πολλά ΜΜΕ της Γερμανίας, θα αναφερθούμε σε ένα αποφασιστικό σημείο του - στο εξής (πάντοτε σε ελεύθερη μετάφραση):

"Η Ευρώπη μπορεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των δραστικών κυρώσεων - η Ρωσία δεν έχει αυτή τη δυνατότητα. Είναι οικονομικά ευάλωτη, ενώ χρειάζεται απαραίτητα τις δυτικές επενδύσεις και την τεχνολογία - ειδικά στον τομέα της ενέργειας. Φυσικά δεν υπάρχουν εγγυήσεις, σχετικά με το ότι οι κυρώσεις θα οδηγούσαν γρήγορα στο επιθυμητό αποτέλεσμα - ενώ ο Putin θα μπορούσε να προβεί σε μία ξαφνική επιθετική κίνηση. Η πιθανότητα υποταγής του είναι όμως πολύ μεγάλη.

Η ηγεμονία του στηρίζεται μέχρι σήμερα στο ότι, η ελίτ της χώρας του καθησυχάζεται, με τις κερδοφόρες δραστηριότητες που της προσφέρει. Ο Putin δεν θα μπορούσε να αντέξει τη μαζική επίθεση εκ μέρους των ρωσικών επιχειρήσεων, των ολιγαρχών και των φιλελεύθερων - ενώ μία περαιτέρω, μεγάλη υποτίμηση του ρουβλίου, θα οδηγούσε σε απόγνωση τις μάζες, οι οποίες τον στηρίζουν ακόμη.

Για τις κυρώσεις θα πληρώσει κάποια τιμή τόσο η Ευρώπη, όσο και η Γερμανία - το αντίτιμο όμως θα ήταν κατά πολύ υψηλότερο, εάν ο κυνικός Putin συνεχίσει ανεμπόδιστος την εχθρική προς το διεθνές Δίκαιο πολιτική του. Η ειρήνη και η ασφάλεια τότε της Ευρώπης θα κινδύνευαν σοβαρά".

Η δορυφόρος των Η.Π.Α., η Ευρώπη, ανήγγειλε σοβαρότατες, αυστηρές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας - απαγορεύσεις εξαγωγών, απομόνωση των τραπεζών της κοκ.

Με στόχο να αντιμετωπίσει «το όργιο των κυρώσεων», τις οποίες χαρακτήρισε επίσης ως απερίσκεπτες και ανεύθυνες η Ρωσία, άφησε να εννοηθεί πως θα αυξήσει τις τιμές ενέργειας - γεγονός όχι ίσως τόσο σημαντικό για τη Γερμανία ή για τον Ευρωπαϊκό Νότο, αλλά θανατηφόρο για την Ουκρανία, καθώς επίσης για τις υπόλοιπες φτωχές και κρύες χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Σε κάθε περίπτωση, τοποθετήθηκε ένα ακόμη τεράστιο «λιθάρι», στα πλαίσια της προπαρασκευής ενός καταστροφικού πολέμου, με πεδίο μάχης την Ευρώπη - από τον οποίο ο μεγάλος ωφελημένος που θα μπορούσε να προκύψει, είναι αναμφίβολα οι Η.Π.Α.

Η διάλυση των BRICS μέσω της Ρωσίας (άρθρο), καθώς επίσης η αποδυνάμωση της Κίνας στην Ευρώπη (ανάλυση), θα βοηθούσαν την ελίτ της υπερδύναμης τα μέγιστα, όσον αφορά την επίτευξη των ανίερων στόχων της (άρθρο) - σε καμία περίπτωση όμως την Ευρώπη, η οποία θα απειλούταν με την απόλυτη καταστροφή.       

Πηγή: www.analyst.gr

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News