Ο ιός HIV θερίζει, η ηπατίτιδα εξαπλώνεται, οι καρδιαγγειακές νόσοι δίνουν και παίρνουν, τα ναρκωτικά άρχουν στους δρόμους της Αθήνας, η κατάθλιψη και οι αυτοκτονίες αποτελούν πλέον αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητας.
Φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα καθημερινά γύρω μας, άλλοτε έκδηλα και άλλοτε στο περιθώριο της κοινωνικής συνειδητοποίησης, και τα οποία σχετίζονται άμεσα με την κρίση και με το να είναι σε ισχύ πολιτικές λιτότητας, οι οποίες επιδεινώνουν αποδεδειγμένα την κατάσταση.
Αυτό τουλάχιστον αποφαίνεται κορυφαία βρετανική ακαδημαϊκή μελέτη των David Stuckler και Sanjay Basu, με τίτλο "The Body Economic: Why Austerity Kills", στην οποία αφιερώνεται ένα ολόκληρο κεφάλαιο στο τίμημα που κλήθηκαν να πληρώσουν οι Έλληνες, σε επίπεδο υγείας, για τον επιλεγέντα τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης από το ΔΝΤ και τη Ε.Ε. Το γενικό πόρισμά τους δεν είναι καθόλου θετικό: η Ελλάδα αργοπεθαίνει τόσο σωματικά όσο και ψυχικά (που είναι το ίδιο και το αυτό).
Στο βιβλίο τους, το οποίο κυκλοφόρησε πρόσφατα, οι συγγραφείς διερευνούν το ανθρώπινο κόστος το οποίο συνεπάγεται η λιτότητα, ιδίως όταν οι κυβερνήσεις επιβάλλουν περικοπές στα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, και δείχνουν τους αρραγείς δεσμούς μεταξύ της παραγωγικότητας και της υποστήριξης των συστημάτων κρατικής μέριμνας για τα ευπαθή τμήματα του πληθυσμού, υποστηρίζοντας ότι η ενίσχυση των τελευταίων είναι σε θέση να επιφέρει ανάνηψη και ανάκαμψη.
Η παραπάνω θέση βασίζεται σε αδιάσειστα στοιχεία και λεπτομερειακή έρευνα: λόγου χάρη, στην Ελλάδα, κατά το διάστημα μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου 2011, οι περιπτώσεις μόλυνσης από τον ιό του HIV αυξήθηκαν κατά 52%, ως αποτέλεσμα των περικοπών στη χρηματοδότηση προγράμματος που αφορούσε στην παροχή ενέσεων σε ναρκομανείς.
Την αντίθετη ακριβώς φορά ακολούθησε η κυβέρνηση της Ισλανδίας, η οποία απέρριψε τα προτεινόμενα από το ΔΝΤ ριζικά μέτρα λιτότητας, ενισχύοντας αντ' αυτού τα προγράμματα κοινωνικής προστασίας: γι' αυτό το σκοπό, κατά τη διετία 2007-2009, η χρηματοδότηση τέτοιων προγραμμάτων αυξήθηκε από 21% σε 25% του ΑΕΠ της χώρας. Απόρροια αυτής της κίνησης αφενός η βελτίωση των όρων ζωής και υγείας των Ισλανδών, αλλά και η ανάπτυξη της οικονομίας κατά 3% το 2012.
Παρά το ακαδημαϊκό background των συγγραφέων της μελέτης, καθώς και την ευρεία στήριξή τους σε στατιστικά στοιχεία, το βιβλίο είναι εξαιρετικά ευανάγνωστο, γραμμένο με ευαισθησία προς τους πάσχοντες, ενώ δεν εκλείπουν οι αναφορές σε προσωπικές ιστορίες ατόμων που έχουν πληγεί σοβαρά από την κρίση.
Παρακολουθήστε το βίντεο που ακολουθεί και ακούστε τους ίδιους τους συγγραφείς να μιλάνε για το βιβλίο τους:
Πηγή: iefimerida.gr
