Δύσκολες αυτές οι γιορτές στα χρόνια της κρίσης και του … κατώτατου Μέργου.
Και καλά αν παίρνεις ένα- δύο ψωρομισθούς (60 χιλιάρικα μεικτά), καλύπτεις σύζυγο και παράνομα «σουξέ» άνετα, αν δεν, τι κάνεις;
Παίρνεις αντί για τα καθιερωμένα άνθη, μπρόκολα και τα μαγειρεύεις γκουρμέ;
Παίρνεις εσώρουχα και ζαρτιέρες, με κίνδυνο να τα χαίρεται άλλος μετά από δύο τέρμινα;
Παίρνεις τα βουνά, αλλά το ξανασκέφτεσαι με τη βενζίνη στο 1,70 €;
Παίρνεις τον Στρατούλη τηλέφωνο, για να πάρεις «γραμμή» για την ορθή επαναστατικά τακτική στον εορτασμό του Αγίου Βαλεντίνου;
Καλείς τον Δένδια για προστασία, αν σκάσεις μύτη χωρίς δώρο;
Την πας σινεμά και τη βγάζεις οικονομικά με ποπ-κορν;
Της εξηγείς ότι ο έρωτας δεν είναι τίποτα άλλο, παρά η διέγερση μιας ομάδας νευροδιαβιβαστών που ονομάζονται μονοαμίνες, οι οποίες φέρνουν τα πάνω κάτω στον οργανισμό μας και εξηγούν τη συμπεριφορά των ερωτευμένων;
Υποκύπτεις και αγοράζεις δώρο με 36 άτοκες δόσεις, χρησιμοποιώντας την πιστωτική που φέρει βάρη για γερανό;
Της παίρνεις κάτι συμβολικό, γεγονός που θα πληρώσεις με εξήντα «πονοκεφάλους» τον επόμενο μήνα;
Της εξηγείς την πραγματικότητα των άθλιων οικονομικών σου και τη σύμβαση έργου, που έγινε σύμβαση Μέργου;
Τίποτα από όλα αυτά τα φλώρικα. Της ανακοινώνεις ότι σήμερα παίζει ο Θρύλος στην Ισπανία με τη Λεβάντε και θα πας να δεις το ματς. Της κλείνεις ραντεβού κατά τις 23:00 και την προτρέπεις να φορά κόκκινα και μπλε (τα χρώματα της Λεβάντε) για τα περαιτέρω…
Την προειδοποιείς τέλος, ότι σε περίπτωση που χάσει η ομαδάρα, να προετοιμαστεί για τη στάση 96 (πλάτη με πλάτη) και όνειρα γλυκά…
