Ο ελληνικός αθλητισμός γιορτάζει για την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο που πήρε η ομαδάρα, η εθνική πόλο στους άνδρες, με τη νίκη στον μικρό τελικό κόντρα στην Κροατία! Εγώ όμως αφού υπογραμμίσω πως από πλευράς αποτελεσμάτων ο ελληνικός αθλητισμός τα τελευταία χρόνια κάνει άλματα παρά τις ελλείψεις και τα προβλήματα στις υποδομές, θα σταθώ στον κρητικό αθλητισμό που έχει...εκτοξευτεί με μαζεμένες διακρίσεις μέσα στον τελευταίο μήνα!
Κρητικοί αθλητές-αθλήτριες είναι ο Τσαπατάκης (ΑΜΕΑ, αλλά δεν έχει διαφορά) η Ντουντουνάκη, ο Γκολομέεβ, η Γιαλαμά, η Κρομμυδάκη, η Νίκου, η Μηλάκη και η Κυδωνάκη (καράτε).
Τέσσερις από τον νομό Ηρακλείου και τέσσερις από τα Χανιά! Και δεν θα γράψω σήμερα για την Ειρήνη Βασιλείου γιατί για αυτή πλέον η πρωτιά στην Ελλάδα δεν είναι είδηση αλλά επιβεβαίωση! Και μη μου πείτε πως όλα αυτά τα χρόνια που διακρίνονται είχαν και τις καλύτερες εγκαταστάσεις στα πόδια τους;
Δεν χρειάζεται να αναφέρω πολλά και θα γράψω πρώτα για τον Κριστιαν Γκολομέεβ, γιατί κάθε φορά που αναφέρω το όνομά του το κάνω με συγκίνηση: Αυτό το παιδί που γεννήθηκε το 1993 στο Βέλιγκραντ από Βούλγαρους γονείς. Η μητέρα του πέθανε από ιατρικό λάθος κατά την διάρκεια του τοκετού. Έτσι, ο πατέρας του Τσβετάν (Τσέτσο), ο πρώην διεθνής κολυμβητής μετανάστευσε μαζί με τον Κριστιάν και τα δύο αδέλφια του στο Ηράκλειο της Κρήτης για μια καλύτερη ζωή. Στην Ελλάδα λοιπόν ο Κριστιαν άρχισε την κολύμβηση σε μικρή ηλικία. Από μικρός είχε ταλέντο στην κολύμβηση.
και τον πατέρα του το 2010, σε ηλικία 17 ετών. Είχε προλάβει όμως να πάρει όλα τα εφόδια...
Για την ψυχάρα τον Τσαπατάκη μιλάνε οι αριθμοί: Έχει λάβει πολλά βραβεία σε εθνικό επίπεδο (κατέχει δύο εθνικά ρεκόρ), ευρωπαϊκούς και παγκόσμιους διαγωνισμούς. Έχει στην κατοχή του πάνω από 20 χρυσά, ασημένια και χάλκινα μετάλλια. Οπότε τι άλλο να γράψω;
Για την Άννα Ντουντουνάκη πάλι αξίζει να διαβάσετε και αυτά: Γεννήθηκε στα Χανιά το 1995, ξεκίνησε την ενασχόληση της με τον υγρό στίβο και συγκεκριμένα την καλλιτεχνική κολύμβηση σε ηλικία πέντε ετών, έως και την τρίτη Γυμνασίου τον Σεπτέμβριο του 2010.
Η μετάβασή της από το γυμνάσιο στο λύκειο αποτέλεσε ωστόσο το τέλος της σχέσης της με την καλλιτεχνική κολύμβηση. Σχεδόν 15 ολόκληρα χρόνια αργότερα, δεν φανταζόταν ποτέ πως θα έφτανε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, αυτή τη φορά στην κλασική κολύμβηση.
Η ίδια είναι επίσης λάτρης του πιάνου, με πολυετή φοίτηση στο Ωδείο Χανίων, ενώ γνωρίζει τρεις ξένες γλώσσες.
'
Αλλη μια κοπέλα που μας συγκινεί όταν ξέρουμε πως μια ψυχή αγαλλιάζει εκεί ψηλά από τις επιτυχίες της είναι η Κρύστη Γιαλαμά που μαζί με τις Κρομμυδάκη και Νίκου (τελευταία), δύο Χανιώτισσες δηλαδή, κάνουν τη μια διάκριση μετά την άλλη!
Για την Ηρώ τη Μηλάκη που πρόσφατα πήρε την πρωτιά στην Ελλάδα σε ένα τόσο δύσκολο άθλημα σαν την ποδηλασία πρέπει να εκδηλώσω θαυμασμό γιατί έχει διάρκεια στις επιτυχίες και αυτό είναι το δυσκολότερο!
Κλείνοντας θα γράψω για τη Μεσαρίτισα την Κέλλυ Κυδωνάκη. Και θα κλείσω με τη δήλωσή της μετά το χάλκινο στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα καράτε που ήταν πάνω και από τη διάκριση: «Εκπροσώπησα την Ελλάδα στην κατηγορία της Πρωταθλήτριας μας, της Ελένης Χατζηλιαδου και θέλω να πω ότι μέσα στο τατάμι αγωνιζόμουν και για εκείνη».
Πυ-πυ-πύραυλος που έλεγε κι ο συγχωρεμένος ο Αντώνης ο Παπαδόπουλος στην ταινία που ο Βουτσάς έπαιρνε το σούπερ μαντολίνι...
Υ.Γ. Θα μπορούσα να αναφέρω και τις επιτυχίες και τη διάρκεια που είχαν Καπελλάκης, Στεφανουδάκης, Κωστάκης και μια μέρα θα έχουν το δικό τους ξεχωριστό άρθρο...'
Υ.Γ. 2 Καλημέρα και καλή εβδομάδα!
