H παρέα που έπαιζε πόλο με φόντο τον "Κούλε", έχασε τον Χριστόφορο και το χαμόγελό της...

Απόψεις
H παρέα που έπαιζε πόλο με φόντο τον "Κούλε", έχασε τον Χριστόφορο και το χαμόγελό της...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Λέγαμε για το 2020 να φύγει και να μην γυρίσει, αλλά ωιμε! Και το 2021 δεν πάει πίσω και ακόμα δεν έχει έρθει...η Πασχαλιά! Ακόμα περιμένουμε την Ανάσταση!

Σκεφτόμαστε απόψε πως μια παρέα που έπαιζε πόλο με φόντο τον Κούλε, έχασε τον Χριστόφορό της και το χαμόγελό της. "Ο Χριστόφορος ο Κοκκινάκης" μας την κοπάνησε όπως εγραψε και ο φίλος μας ο Κώστας ο Σουγιάς. Κρίμα κι άδικο, ήταν ένας ωραίος άνθρωπος που έδινε μάχες σαν αθλητής! Σαν πολίστας από κείνη την δυνατή ομάδα του ΕΓΟΗ που είχε... έδρα το λιμάνι του Ηρακλείου αφού κολυμβητήριο δεν υπήρχε...

Στη μνήμη του θα παραθέσουμε ολόκληρο το κείμενο από τις "Αθλητικές Ιστορίες" που είχαμε φιλοξενήσει σε εφημερίδα "Νέα Κρήτη" και neakriti.gr (και αναδημοσιεύτηκε στο waterpolonews.gr, κάτι τιμητικό) και θα του πούμε πως δεν θα τον ξεχάσουμε...

"Το Ηράκλειο είναι μια πόλη που μπορεί να λένε πολλοί πως έχει… την πλάτη του γυρισμένη στη θάλασσα, ωστόσο έχει τη δική του παράδοση τόσο στη ναυτιλία όσο και στον αθλητισμό στο υγρό στοιχείο! Πολλοί από εσάς δε γνωρίζετε ασφαλώς πως υπήρχε και ένα από τα ομαδικά αθλήματα και δη τα δημοφιλέστερα που τις περασμένες δεκαετίες-τουλάχιστον στην ελληνική επαρχία-ήταν άθλημα της θάλασσας! Ο λόγος για την υδατοσφαίριση (πόλο) που αναπτύχθηκε ιδιαίτερα από τις αρχές της δεκαετίας του 1960 και στη μεγαλύτερη πόλη της Κρήτης και μάλιστα μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’70 καλύτερη κρητική ομάδα με βάση τις επιτυχίες της ήταν ο ιστορικός ΕΓΟΗ.

Για τις «Αθλητικές Ιστορίες» μας μιλάει σήμερα ένας από τους κορυφαίους πολίστες εκείνης της εποχής στη μεγαλόνησο, ο Χριστόφορος Κοκκινάκης (συνωνυμία με τον Χανιώτη Κώστα Κοκκινάκη) και θυμήθηκε ξεχωριστές πραγματικά στιγμές! Ας τις απολαύσουμε όπως τις διηγείται…

Πως έγινε η αρχή: «Ο ΕΓΟΗ άρχισε να δείχνει τη δύναμή του στο πόλο από την περίοδο 1962-63! Με πρόεδρο τον Παναγιώτη Χαρωνίτη για δέκα χρόνια από τότε ήταν η καλύτερη ομάδα της Κρήτης αλλά σίγουρα καλές ομάδες είχαν και στη δυτική Κρήτη (Ρέθυμνο-και Χανιά). Κάναμε προπόνηση και παίζαμε τους επίσημους αγώνες στο λιμάνι όπως και στις άλλες επαρχιακές πόλεις. Καβάλα, Καλαμάτα, Πάτρα και εκεί στο λιμάνι τους έπαιζαν

Το πόλο στο λιμάνι και… το πετρέλαιο: «Δεν είχαμε πρόβλημα με το νερό του λιμανιού! Κάποια στιγμή γινόταν και ζεστό μπορώ να πω! Όμως πολλές φορές είχαμε άλλα θέματα! Παίζαμε και… μέσα στο πετρέλαιο που ερχόταν από τα καίκια! Και αγαπούσαμε τόσο αυτό που κάναμε που δε δίναμε σημασία

Καράβι… τρίτη θέση: «Τι να σας πω για εκείνα τα χρόνια! Φανταστείτε πως ταξιδεύαμε με τα πιο οικονομικά εισιτήρια με το πλοίο στην τρίτη θέση! Και ζηλεύαμε αυτούς που είχαν την λεγόμενη τουριστική καμπίνα

Τρία παιχνίδια σε μία μέρα: «Εκείνα τα χρόνια επίσης που μόνο οι αθηναϊκές ομάδες έπαιζαν σε πισίνα, είχαμε και μεγάλες αδικίες! Φανταστείτε πως όταν διεκδικούσαμε την άνοδο στην Α΄ Εθνική, είχε τύχη πρωτάθλημα που μας έβαλαν να παίξουμε τρεις αγώνες την ίδια μέρα! Για να είμαστε εξουθενωμένοι φυσικά και να έχουμε απώλειες».

Θεατές σε κάστρο και λιμεναρχείο: «Εκείνα τα χρόνια που παίζαμε στο λιμάνι του Ηρακλείου πόλο, όσο και αν σας φαίνεται παράξενο, μας ήξερε περισσότερος κόσμος εκτός Κρήτης! Παίζαμε σε όλη την Ελλάδα βλέπετε και ήμασταν μέσα στις καλύτερες ομάδες της Β΄ Εθνικής! Ωστόσο και στα παιχνίδια μας εντός έδρας ο κόσμος ήταν δίπλα μας! Άλλοι ανέβαιναν στο φρούριο (σ.σ. Κούλε), άλλοι μας έβλεπαν από το λιμεναρχείο! Όμορφα χρόνια και ιδιαίτερες στιγμές

Η χαμένη ευκαιρία με τον ΠΑΟΚ: «Το 1970 η άνοδός μας στην Α’ Εθνική του ελληνικού πόλο κρίθηκε σε ένα παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ Θεσσαλονίκης! Ήταν μια ομάδα που πάντα κερδίζαμε μέχρι τότε! Το παιχνίδι έγινε στο Εθνικό Κολυμβητήριο, στην Αθήνα, στην περιοχή του Ζαπείου! Δεν παίξαμε καλά εκείνη τη μέρα, χάσαμε 7-6 και χάσαμε και την άνοδο

Η διαφορά… θάλασσας με πισίνα: «Η διαφορά ήταν μεγάλη και φυσικά εμείς που είχαμε έδρα… στο θαλασσινό νερό είχαμε προβλήματα όποτε παίζαμε στην πισίνα! Βλέπετε το αλμυρό νερό από το γλυκό έχει διαφορά στην άνωση και στο γλυκό νερό είχαμε θέμα προσαρμογής όσο και αν αυτό ακούγεται παράξενο

Στη λίμνη του Αγίου Νικολάου: “Όνειρό μας ήταν να παίζουμε και στο Ηράκλειο σε πισίνα! Το μόνο που είχαμε στην Κρήτη για να μας… θυμίζει συνθήκες κολυμβητηρίου εκείνα τα χρόνια ήταν η… έδρα του Αγίου Νικολάου που έπαιζε στη λίμνη! Όμως εκεί είχαμε μια ατυχία όταν ο Λάκης ο Μαραγκουδάκης (σ.σ. έπαιξε και μπάσκετ) είχε βγάλει την ωμοπλάτη του σε κρίσιμο αγώνα! Ωστόσο και πάλι κερδίσαμε

Βασίλης και Ντέμης Ευαγγελινός: «Αμφότεροι έπαιξαν πόλο! Ο ένας λιγότερο ο άλλος περισσότερο! Τον Βασιλάκη που έγινε αργότερα ο διάσημος μάνατζερ του μπάσκετ τον προπονούσα μάλιστα εγώ! Αξέχαστες εποχές…»

Η ελληνική παράδοση και τα Χανιά

Στην Ελλάδα έχουμε μεγάλη παράδοση στο άθλημα και είναι χαρακτηριστικό πως στην υδατοσφαίριση μετράμε τις περισσότερες Ολυμπιάδες! Η εθνική ομάδα συμμετείχε για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1920. Μετείχε επίσης το 1924 και το 1948 στο Λονδίνο. Στη συνέχεια μετείχε στο Μεξικό το 1968 κι έκτοτε μετέχει συνεχώς, με εξαίρεση τη διοργάνωση του 1976 στο Μόντρεαλ που δεν κατάφερε να προκριθεί.

Την κορυφαία διάκριση γνώρισε το 2004 στην Αθήνα. Στους αγώνες αυτούς η γυναικεία ομάδα κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο ενώ η ανδρική ηττήθηκε στον μικρό τελικό και τερμάτισε στην τέταρτη θέση. Η κρητική ομάδα με τις περισσότερες επιτυχίες βέβαια είναι ο ΝΟ Χανίων (της σύγχρονης εποχής) με πολλούς Χανιώτες να κάνουν καριέρα και σαν διεθνείς. Θυμίζουμε πως στην φετινή Α1 αγωνίζεται για πρώτη φορά στην ιστορία της και η ομάδα του ΟΦΗ…

Από τα άλογα… στο νερό

Η υδατοσφαίριση είναι ένα δημοφιλές άθλημα και μάλιστα αρκετά παλιό: Βλέπετε διεξάγεται από το 1900 αν και από τότε έχει αλλάξει πολύ. Όπως κάθε άθλημα έχει τους δικούς του κανονισμούς, αλλά αυτοί αλλάζουν, σε μια προσπάθεια της διεθνούς ομοσπονδίας να κάνει το άθλημα πιο κινητικό και θεαματικό. Σύμφωνα με μια φήμη, κάποτε στις Ινδίες Άγγλοι έφιπποι παίζοντας το πόλο από στραβό χτύπημα έστειλαν τη μπάλα σε παρακείμενη λίμνη. Οι πολίστες βρήκαν την ευκαιρία να βουτήξουν στο νερό για να δροσίσουν την μπάλα και διαπίστωσαν ότι μπορεί να γίνει ένα ανάλογο παιχνίδι μέσα στο νερό. Έτσι, με μια μικρή μπάλα του πόλο παίχτηκε για πρώτη φορά πόλο σε πισίνα που είχε για τέρματα… δυο βάρκες σε απόσταση 50 μέτρων.

Αργότερα ο χώρος μίκρυνε και η μπάλα μεγάλωσε. Άγγλοι κολυμβητές με φανατικότερο τον Ουίλσον από τη Γλασκώβη οργάνωσαν τους πρώτους ανεπίσημους αγώνες το 1876. Σε 10 χρόνια συντάχθηκαν οι πρώτοι κανονισμοί και έγιναν οι πρώτοι αγώνες του πρωταθλήματος. Το 1890 παίχτηκε σε ανοικτό κολυμβητήριο του Κένσιγκτον ο πρώτος διεθνής αγώνας μεταξύ της Αγγλίας και της Σκωτίας. Υπήρχε μεγάλος φανατισμός και οι Άγγλοι κέρδισαν με 4-0. Ο θόρυβος που δημιουργήθηκε διέδωσε το άθλημα στην Ουαλία και την Ιρλανδία. Το 1901 έγινε και ο πρώτος διεθνής αγώνας στη Βιέννη με αντιπάλους μια ομάδα της Ουγγαρίας και τη Βίνερ Ατλέτικ σπορ κλαμπ και το πόλο προστέθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων το 1900. Μέχρι το 1930 στις ΗΠΑ ήταν δημοφιλής μια παραλλαγή του αθλήματος όπου παιζόταν με μισοφουσκωμένη μπάλα και είχε αντικειμενικό σκοπό την κατοχή της για όσο το δυνατό μεγαλύτερο διάστημα.

Για πολλά χρόνια η Ουγγαρία ήταν η βασίλισσα της Ευρώπης και του κόσμου. Κατέκτησε τον τίτλο 10 φορές στις 14 πρώτες διοργανώσεις. Στη συνέχεια αναδείχθηκαν η πρώην Σοβιετική Ένωση και η Γερμανία. Από το 1985 συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα και η υδατοσφαίριση γυναικών με πρώτη πρωταθλήτρια την Ολλανδία.

Η ομάδα στην κεντρική φωτογραφία: Ο ΕΓΟΗ στις δεκαετίες 1960-70.

Πάνω σειρά (από αριστερά): Μοσχονάς, Κοκκινάκης, Καλοκύρης, Νεοκοσμίδης, Σιλαϊδής.

Κάτω σειρά: Μιράλης-Ευαγγελινός

ΤΑ ΝΕΑ του neakriti.gr στο Google News